Honey knipte een gat in de omheining van het vliegveld, waarlangs ze alle drie binnenglipten. Emma torste de kist met de wapens.

Ze kozen zich een strategische plek, nabij de brandweerloods waar ze een goed zicht hadden over het ganse vliegveld, en specifiek de oldtimerloods. Er was zo laat op de avond haast geen beweging op die kleinere regionale luchthaven, afgezien van één binnenkomende privévlucht. Aan de loods stond de rode container van IBC lines. Honey wierp van tijd tot tijd een blik door haar infraroodverrekijker.

“Gelukkig dat jullie me in vertrouwen hebben genomen. Ik begrijp dat je geschrokken was om mij te zien samen met Mei. Wat jullie niet weten is dat Mei de kleine zus is van Chan, en ons onschatbare inlichtingen geeft.”

“Is ze haar zus? Dat had ik echt niet gedacht.”

“Weet je echt dat Mei geen dubbelspion is? Als ze de zus van Chan is, dan lijkt me dat niet onwaarschijnlijk.”

“Ja en nee! Ze is dubbelspion. Ze staat aan onze kant, geloof me. En nee, ze rapporteert zeker niet aan Chan. Chan heeft haar imperium met geweld en bedrog opgebouwd, en dat onder meer ten koste van Mei, die uit loyauteit niet openlijk haar zus kon verraden. En vooral dit. Chan heeft het eerste liefje van Mei laten vermoorden. Het leek op een heel jammerlijk ongeluk. Wat Mei niet wist, was dat haar vriend, die politieman was, undercover Chan bespioneerde. De man overleed, zo leek het, aan allergische reactie op een wespensteek. Om haar verdriet te verlichten heeft Chan Mei gekoppeld aan de consul, een zogezegde Noord-Koreaanse overloper. We hebben het ontdekt tijdens onze vorige pogingen om te infiltreren bij IBC. Het zou kunnen dat Chan hem op deze plaats gezet heeft als waakhond bij Mei, en om onverdacht bemiddelaar bij haar zakentransacties te zijn hier in Europa. Ik denk dat zijn “hondjes-pose” een act is, die hij volhoudt om geen argwaan te wekken bij Mei.”

“Nu snap ik waarom Mei hem altijd zo vernedert! Hij is helemaal geen SM-slaafje! Ze haat hem omdat ze hèm hebben gegeven in de plaats van haar grote liefde!”

Emma realiseerde zich: “Oeps, wij hebben hem achtergelaten in het huis van Storm!”

“Hij gaat Storm vermoorden! Storm is in levensgevaar!” riep Beatrice.

“Ja, Storm is in levensgevaar, maar niet daarom. Hij is vannacht ontvoerd.”

“Hoe weet jij dat?”

“Waarom zeg je dat nu pas?”

“Ik heb overlegd met Evelyne en met je mama, in persoon. Zoiets communiceer je niet over de telefoon.”

“Mijn mama vertelt mij nooit iets.”

“Ze vertelt je exact genoeg, zodat je zo weinig mogelijk weet voor het geval je gemarteld of geëxtraheerd zou worden. Dat is toch regel nummer één van het Centrum? Hebben jullie wel opgelet in de cursus?”

“OK, OK, ga verder,” zei Emma.

“Dus, vannacht haalden twee agenten van Narcotica Storm op voor ondervraging, zo leek het toch. Evelyne memoriseert hun nummerplaat en trekt die na. Wat blijkt, deze wagen staat geseind als eergisteren gestolen op de plaats van een afrekening tussen de bende van Borgia en de bende van Mohammed.”

“Een van de bendes denkt dat Storm hun … ‘spul’ gepikt heeft?”

“Dat heb jij toch uitgezocht Emma?”

Emma gaf een korte stand van zaken. “Ha, dààrom vroeg je mij een beetje in te breken in de computers van Interpol en van de Fiscus! En nu valt alles op zijn plaats. Wat vond ik: de container van Storm is verwisseld met een container van DeboPharma, beide met bestemming Singapore, beide van IBC lines.”

Honey vervolgde: “De Douane heeft Storm vannacht uit zijn bed gelicht – Evelyne was daarbij notabene – en samen met hem zijn container geopend, en die bleek leeg te zijn. De bende van Borgia heeft waarschijnlijk de interventie van de Douane op afstand gezien, en dacht dus dat Storm hun zending gestolen heeft. Ofwel waren ze van plan om nog wat bij te steken bij Storm’s container, iets in die aard. En ze hebben hem ontvoerd.”

“Zij gaan Storm vermoorden?” opperde Beatrice angstig.

Honey zei: “Als ze dat hadden willen doen, hadden ze hem veel gemakkelijker ter plaatse kunnen afschieten. Nee, ze zullen hem waarschijnlijk martelen om zijn opdrachtgevers te verraden of om ze de plaats te geven waar hij spullen verstopt heeft.

In elk geval hebben we hier te maken met de georganiseerde zware misdaad. Daarom neem ik het zekere voor het onzekere en heb ik mijn Sako TRG meegebracht.”

Honey begon haar scherpschuttersgeweer te monteren, onder bewonderende blikken van Beatrice.

“Ondertussen moeten de Borgias stilaan doorhebben dat Storm écht niets weet en dat de containers écht per vergissing verwisseld waren. Als ik mij in hun plaats stel gaan ze zo snel mogelijk de andere container traceren en openen. Wij weten dat hij hier staat omdat het transportbedrijf dat de goederen van Storm heeft afgehaald de container hier heeft gedeponeerd. De Borgias kunnen dat ook achterhalen als ze een beetje slim zijn.”

Emma was nog aan te tokkelen op haar laptop. “Ik trek nog iets na.” Ze keek op haar scherm, en keek nog eens. “Dat is straf! Weet je wie de loods huurt, en ook de eigenaar is van het domein achter die loods?”

“Nee?”

“Het bedrijf DeboPharma. We hebben de CEO ontmoet op het feestje van Chan. En DeboPharma is ook afzender van de andere container. Wel wel…”

Op dat moment was er beweging rond de container. Honey keek door haar verrekijker

“Vier mannen. Twee met mitrailleurs. Twee met gereedschap …. Hun leider is een kolos. Ja dit is de bende van Borgia. Dit zijn zware jongens … Ze kraken de containerdeur met een metaalschaar … Ik zie hem vloeken! Hij had iets ander verwacht te vinden … Wat doet hij nu?”

“Mag ik ook eens kijken?” Emma pakte de verrekijker over. “Ze hebben een zwaar pak bij zich. Zou dat een lichaam zijn? Ze sleuren het in de container. Maak foto’s, als bewijsmateriaal!” Emma gaf de verrekijker door aan Beatrice, zette haar camera met telelens op en statief en maakte een aantal foto’s.

“Ze hebben een gevangene vastgemaakt aan het hek… Ik kan hem niet goed zien… Wacht… het is Storm! Honey het is Storm! Hij leeft! We moeten hem bevrijden!”

“Nee Beatrice, dat zijn zware jongens, wij kunnen niet tussenkomen, we kunnen hooguit afwachten.”

“Bel de interventieploegen!” jammerde Beatrice.

“Als we ze opschrikken, dan gaan ze eerst en vooral de getuige afmaken. Dat willen we niet. Afwachten Beatrice, afwachten. Ik ga mijn geweer opstellen. OK, bel de dispatching voor interventieploegen. Zeg dat ze op afstand blijven tot we teken geven.”

Alsof het getimed was, kwamen twee zwarte Mercedessen vanaf de andere kant van het vliegveld aangereden naar de container en stopten daar, de grootlichten fel de container verlichtend. De meisjes zagen de drie inspecteurs uitstappen, samen met een voor hen onbekende man. Een vrouw kwam van achter de loods uit. Ze zagen hoe de inspecteurs de kartonnen dozen uit de container duwden. Ze zagen dat een man en een vrouw met bontjas uit de bosjes tevoorschijn kwamen.

“Dat is… Evelyne! Hoe ziet ze eruit! Een vamp in bontjas, en dat voor iemand die vegan is! Schande!”

Ze ware getuige hoe de mannen van Borgia de container omsingelden. Ze zagen een inspecteur neervallen en hoorden het schot.

“De schieten de inspecteurs neer! Ze willen geen getuigen.”

“We moeten tussenkomen! Ze gaan Storm vermoorden!! We moeten iets doen!!”

“Ik kan ze vanaf hier raken als ik wil; ik moet het nachtkijkervizier nog monteren.”

“Haast je, ze hebben de tweede inspecteur ook neergeschoten”

“Meisjes, kunnen jullie tijd winnen? Ik heb een dikke twee minuten nodig. Snel!”

Emma keek rond. Ze zaten achter een brandweerwagen. Ze had een idee.

“Ik pik een Vantage in tien seconden. Een aftandse brandweerbak doe ik in drie seconden.”

“Ik houd contact via de oortjes,” zei Emma tot Honey terwijl zij de brandweerwagen startte en met Beatrice en loeiende sirene naar de container vertrok.

“Haast je Emma, Storm is in gevaar!”

“En Evelyne!”

“Ja Evelyne ook.”