Ik hield Laurens bewegingen de volgende week nauwlettend in de gaten en overtuigde me ervan dat ze van en naar haar finale was gereisd zonder zijbezoeken. Helaas verpestte haar indiscretie de opwinding over het afronden van het eerste jaar, dus dat weekend hadden we maar een kort feest dat Nicole organiseerde. Er waren bijna twee weken verstreken sinds we de liefde bedreven, maar in bed, toen mijn vrouw me greep, wees ik haar poging af, omdat mijn hoofd rommelig bleef.

Lauren, nu vrij van school en haar onderwijstaken, had veel vrije tijd. Ze vroeg of ze met onze dochter naar de stad kon om te winkelen, maar ik zei haar resoluut dat het appartement verboden terrein bleef.

"Moeten we het appartement echt opgeven?" vroeg ze op een avond. "Ik heb een fout gemaakt, dat weet ik," voegde ze er voor ik kon antwoordden aan toe. "Het zal niet meer gebeuren."

"Ja, het appartement gaat weg. Ik heb op dit moment geen vertrouwen in je," zei ik tegen haar. "En je moet een zwangerschapstest doen."

"Ik ben niet zwanger," antwoordde ze.

"Ben je ongesteld dan?" vroeg ik. "Doe dan de test," zei toen ze haar hoofd schudde.

Drie uur later, ik zat tv te kijken, kwam Lauren voor me staan. Theatraal liet zien me zien wat ze in haar hand had, haar zwangerschapstest, begreep ik. "Ik zei het toch?" zei ze.

Hierop beende ze duidelijk geïrriteerd weg. Ik realiseerde me dat dit de eerste keer was dat ze enige ergernis toonde over mijn gedrag sinds ze had toegegeven dat ze de klusjesman had ontmoet. Ik voelde een plotselinge golf van woede, maar toen die langzaam wegebde, besefte ik dat het waarschijnlijk tijd was verder te gaan.

We moesten beginnen met het verzamelen van alle dingen die ze in het appartement had verzameld, dus ik stelde haar voor om het volgende weekend naar de stad te gaan, daar wat tijd samen door te brengen en de auto in te laden.

Door haar blik vermoedde ik dat ze zich realiseerde dat mijn suggestie betekende dat er misschien een licht aan het einde van de tunnel was, en ze stemde snel in.

Halverwege de week zaten we samen tv te kijken toen ze zich naar me toedraaide. "Professor Kott heeft ons uitgenodigd voor het avondeten," zei ze.

"Die freak? Hoe wist hij dat we in de stad zouden zijn?" vroeg ik, plotseling wantrouwend wordend.

"Hij belde me vanmorgen om te vragen hoe het met de tentamens ging," legde ze uit.

"Hij is het soort persoon... ding... waarvan we proberen weg te komen," wierp ik tegen.

Laurens aandacht ging weer terug naar het tv-programma. "Ik begrijp wat je zegt en hoe jij je voelt," zei ze een paar minuten later en mij weer aankijkend, "maar hij heeft me gesteund en ik heb nog een jaar te gaan."

"Lauren, zijn steun komt voort uit het feit dat hij je wil neuken," verklaarde ik.

Ik kon zien dat ze verrast was door mijn scherpe boodschap en het duurde een paar seconden voordat ze kon reageren. "Dat is niet waar. Ik ben een goede leerling en we kunnen goed met elkaar overweg. Je bekijkt alles door dezelfde, bevooroordeelde bril."

"Mijn vooringenomenheid komt voort uit zijn eigen woorden en jouw daden," antwoordde ik.

Ze keek me een paar seconden lang aan zonder iets te zeggen, stond dan op en verliet de kamer. Ik wist dat mijn opmerkingen opruiend waren en haar boos hadden gemaakt, maar ik voelde dat ik op moreel hoge grond stond.

Helaas leek de grond met elke minuut die voorbijging een beetje meer te eroderen, en omdat ik de vooruitgang die we hadden gemaakt om Harry achter ons te laten, ging ik haar zoeken.

Ze lag op bed, las een boek en keek niet op toen ik dichterbij kwam. Pas toen ik naast haar op het bed ging zitten en haar voeten begon te masseren, erkende ze mijn aanwezigheid. "Wat?" vroeg ze geïrriteerd.

"Het spijt me wat ik zei. Als je op professor Kotts uitnodiging wil ingaan is dat oké," zei ik tegen haar.

"Oké," antwoordde ze en ging verder met lezen.

Die vrijdagmiddag reden we samen naar de stad met het plan om met professor Kott en zijn vrouw te gaan eten en zaterdag de meeste bezittingen van mijn vrouw in te pakken. We hadden een vage discussie gevoerd over of we zaterdagavond ook in de stad zouden blijven, maar hadden daarover geen definitieve beslissing genomen.

Er bleef een zowat voelbare spanning tussen ons bestaan en tot dusver hadden we de liefde niet bedreven sinds haar ontmoeting met Harry. Ik denk dat we allebei hoopten dat we eindelijk bij elkaar zouden komen tijdens de korte reis.

"Hopelijk past alles en hoeven we maar één keer te rijden voor je spullen," zei ik terugkomend op een discussie die we eerder hadden gevoerd.

"Ik denk van wel," antwoordde ze, hoewel ik kon zien dat de gedachte haar niet beviel, want het betekende dat ze een stap dichter bij het verlies van haar flatje was.

"Goed," antwoordde ik.

"Kunnen we hier nog wat over praten?" zei ze plotseling nadat we een tijdje in stilte hadden gereden. "Ik wil niet verhuizen."

"Nee, dat kunnen we niet. Niet met Harry... en Josh. Beiden komen regelmatig langs," zei ik, mezelf toestaand om weer van de beschuldigende helling af te glijden.

"Niets... ik heb helemaal niets met Josh gedaan," antwoordde ze verdedigend.

"Lauren, je had twee mannen die om je vochten. Het had daar moeten eindigen. Je had nooit meer terug moeten gaan," zei ik. "Josh kent ongetwijfeld de waarheid..." voegde ik er na een korte pauze aan toe. "Of vermoedt iets. Je zei dat hij je ernaar gevraagd had. Wat als hij er overal op school over gaat praten? Wat dan?"

"Dat doet hij niet," verklaarde ze.

"Hoe weet je dat?"

"Dat doet hij niet!"

"Waarom niet? Waarom ben je daar zo zeker van?"

"Omdat hij dat gezworen heeft," antwoordde ze.

"Dat houdt hem niet tegen. Hij heeft geen reden eervol te zijn," daagde ik haar uit. Dan begon ik te vermoeden dat er meer was. "Wat is er gebeurd dat hij die belofte gedaan heeft?"

"Ik heb hem de waarheid verteld. Hij zei dat als ik wilde dat hij zijn mond zou houden, hij alles wilde weten," antwoordde ze.

"Shit, Lauren. Waarom?" zei ik hoofdschuddend.

"Ik... ik denk dat ik te veel wijn op had," antwoordde ze.

"Ja, genoeg om Harry te bellen zodra Josh weg was..." antwoordde ik een beetje vals.

"Klootzak," zei ze met duidelijke woede in haar stem.

Na dat korte gesprek reden we de rest van de weg in stilte. Bij het appartementencomplex aangenomen reed ik door naar het appartement terwijl mijn vrouw naar het kantoor liep om de details van haar vertrek af te ronden.

Ik schakelde de stroom in en ging naar de badkamer om te plassen. Toen ik klaar was zag ik de buttplug op de wastafel liggen. Ongetwijfeld had mijn vrouw hem daar weken geleden even achtergelaten omdat ze zich haastte om naar huis te gaan, en had ze nooit verwacht dat het zo lang zou duren voordat ze terug zou komen.

Plots kreeg ik een visioen van hoe ze met wiebelende billen op de schoot van de klusjesman lag, en hoe die de buttplug langzaam naar binnen duwde. Hoewel boos en opgewonden bij die gedachte, liet ik het gaan omdat onze relatie op dit moment geen extra chaos nodig had.

Ik zat in de woonkamer toen mijn vrouw tien minuten later arriveerde, maar ik begon niet over de buttplug. We begonnen wat dingen in verhuisdozen te doen, hoewel ik kon zien dat het haar pijn deed. Ze reageerde dan ook heel opgelucht toen de tijd aanbrak om ons voor te bereiden op het avondeten.

Ik gaf haar een voorsprong van dertig minuten en ging dan douchen. Het verbaasde me in het geheel niet dat de plug was verdwenen.

"Laten we het niet laat maken," zei ik terwijl we het complex uitreden.

"Wat jij maar denkt dat het beste is," antwoordde ze sarcastisch.

Ik hield mijn ogen op de weg, vastbesloten de avond door te komen, terug te rijden naar het appartement en morgen zonder al te grote problemen te vertrekken.

Bij het restaurant liep Lauren een paar passen voor me uit en ondanks mijn diepe ergernis, moest ik haar uiterlijk bewonderen. Ze had een modieuze rode jurk aangetrokken die tot enkele centimeters boven haar knieën kwam, en die een vleugje decolleté vertoonde. Ik zag hoe de hoofden van de mannen begonnen te draaien en vroeg me af hoe ze over haar zouden denken als ze wisten van haar recente seksuele escapades.

De professor en zijn vrouw waren er al, en na een snelle begroeting gingen we aan tafel. De oudere man nam, zoals hij altijd deed, mijn vrouw met zijn doordringende blik in zich op.

Anna was, in tegenstelling tot onze vorige ontmoeting, in een extraverte bui en gedroeg zich bruisend. Haar gedrag was inderdaad zo anders dat ik me afvroeg wat de oorzaak van de verandering zou kunnen zijn.

Hoe dan ook, nadat we wijn hadden besteld begonnen we een levendig gesprek. Het duurde niet lang voordat het onderwerp school aan bood kwam, waardoor ik me als een buitenstaander voelde.

Omdat de avond goed verliep, accepteerden we het voorstel van het stel om naar de bar te verhuizen. Maar een paar minuten later, toen de vrouwen even naar het toilet vertrokken waren, liet de Poolse man een bom vallen, waardoor ik wenste dat we weg waren gegaan.

"Ik begrijp dat Lauren tegenwoordig een minnaar heeft," verklaarde de buitenlandse man vrijmoedig.

Ik wist meteen dat mijn vrouw haar vertrouwen in de afgestudeerde student verkeerd had ingeschat. Op één of andere manier moest zijn informatie in slechts een paar weken tijd bij de professor terecht zijn gekomen.

"Heeft Josh je dat verteld?" zei ik, besluitend niet te doen of ik van niets wist.

"Ja, hij was ruim een week geleden bij ons voor een kleine... eh… bijeenkomst. Zijn opwinding maakte hem behoorlijk spraakzaam," legde de man uit.

"Nou, we zouden het op prijs stellen als je het voor jezelf zou houden," zei ik.

"Natuurlijk," antwoordde de man.

"Mijn aanbod staat nog steeds," zei Kott, uiteindelijk de ongemakkelijke stilte die was ontstaan verbrekend. "Ik begrijp dat ik waarschijnlijk geen kans maak, maar ik wil het even duidelijk maken."

Ik begon te grinniken en dacht na over zijn vastberadenheid. "Ik denk dat ik liever van je garage gebruik maak. Geef haar maar een pak slaag!"

"Wat een geweldig idee," reageerde hij gretig, en zijn zware accent voegde daar wat flair aan toe.

Onmiddellijk verscheen er in mijn hoofd een afbeelding van Lauren die was vastgebonden terwijl ik door de zweepjes en andere strafattributen keek. Het horen van haar smeekbeden en gejammer, zou een gevoel van evenwicht veroorzaken met betrekking tot al haar misstappen.

"Ze zou het nooit doen," lachte ik en kwam tot bezinning.

"Misschien is de sleutel het te vertellen en niet vragen," antwoordde hij kalm.

Op dat moment zag ik mijn vrouw en Anna onze kant op komen, dus liet ik het onderwerp vallen.

Het volgende uur genoten we van verschillende cocktails en vervolgden we de gesprekken van tijdens het eten. Ik kon echter zien dat ons korte gesprek de interesse van de professor had gewekt, aangezien hij verschillende keren vragende blikken mijn kant op wierp. Dus ik was niet helemaal verrast toen hij brutaal een zet deed. "Anna, ik denk dat onze vrienden misschien wel wat willen komen drinken," kondigde hij aan.

Onmiddellijk verscheen er een verwarde uitdrukking op het gezicht van mijn vrouw. De Poolse vrouw zweeg en als een schakelaar die omgezet werd, werd haar levendige manier van doen ineens nors. De verandering was zo ingrijpend dat ik me enkele seconden op haar concentreerde in plaats van op mijn vrouw, maar toen ik Lauren met een vragende blik naar me zag staren, draaide ik me snel naar de professor.

In werkelijkheid was het een eenvoudige beslissing die niet tot enige angst had mogen leiden, maar ik merkte dat ik zenuwachtig redeneerde en de waarschijnlijke uitkomst overwoog. "Oké, eentje dan," antwoordde ik ten slotte.

"Uitstekend," verklaarde de professor.

Lauren bleef stil toen we weggingen en aan de vreemde blikken die ze me gaf kon ik kon zien dat ze erg in de war was. "Je gaat het niet met haar doen... We gaan niet aan partnerruil doen," zei ze dan uiteindelijk. "Kijk, ik heb een fout gemaakt," zei ze voor ik kon reageren, "maar laten we het niet erger maken. Laten we naar huis gaan."

"Gewoon één drankje, Lauren," antwoordde ik, hoewel ik moest vechten om de zelfgenoegzaamheid van mijn gezicht te houden.

We kwamen op tijd aan om de Kotts het huis te zien binnengaan en toen we bij de deur kwamen, ontdekten we dat ze die open hadden gelaten. We liepen naar hun woonkamer en zagen Anna stijf op de bank zitten, terwijl professor Kott bezig was met het openen van een fles. Ik vond niet dat we meer zouden moeten drinken, maar ik dacht dat het Lauren zou helpen om te ontspannen, dus zei ik niets.

De professor probeerde een gesprek te beginnen, maar met de spanning in de kamer was het moeilijk en uiteindelijk, toen ieders glas halfleeg was, veranderde hij van richting. "Anna, kom mee," zei hij vastberaden en hij liep richting de garage.

Toen ze verdwenen waren stond ik op. "Ik ga niet toekijken hoe zij geslagen wordt," zei mijn vrouw bruusk toen ik naar haar toe liep.

"Sta op Lauren," eiste ik.

"Waarom?" vroeg ze, voelend dat er iets mis was.

"Ik ga je mee naar binnen nemen en je een pak slaag geven," zei ik, waardoor er een geschokte blik op haar gezicht verscheen. "Je verdient het," voegde ik eraan toe voordat ze iets kon zeggen.

"Je bent gek geworden," verklaarde ze.

"Sta op," zei ik resoluut.

"Nee", antwoordde ze.

"Lauren, je staat nu op, je krijgt een pak slaag," zei ik terwijl ik voelde dat mijn slapen begonnen te bonzen.

Ze stond langzaam op. "Ik wil weg," zei ze dan.

"Nog niet," antwoordde ik en pakte haar bij de arm. Eerst probeerde ze zich los te rukken, maar na een paar seconden liet ze zich met een diepe zucht door mij door de gang leiden, en richting de garage, die in een BDSM-kerker was veranderd.

We kwamen op tijd aan om Anna haar jurk uit te zien trekken en al snel konden we zien dat ze alleen een kanten beha droeg. Het dikke, vuilblonde haar bedekte haar gezicht en toen ze haar beha uitdeed, kwamen haar mooi geproportioneerde borsten in beeld.

"Ga rechtop staan," eiste Henry Kott en zijn vrouw nam snel een militaire houding aan.

Dan richtten alle ogen zich op Lauren, die natuurlijk wist wat van haar verwacht werd. Ze friemelde een paar seconden aan haar kleren en keek me dan uitdagend aan. "Ik ga dit niet doen," zei ze.

"Lauren..." begon ik.

"Je man vindt dat je gedrag... straf verdient. Ik moet zeggen dat ik, op basis van wat Josh me vertelde, het helemaal met hem eens ben," kondigde de professor aan.

"Josh...!? Heeft hij het je verteld?" riep ze echt verrast.

"Ja! En nu genoeg gepraat. Doe wat je is opgedragen," eiste hij scherp.

Ik kon zien dat Lauren stomverbaasd was door de openbaring en een paar seconden lang schoten haar ogen heen en weer tussen de professor en mij. Dan reikte ze langzaam met haar hand achter haar rug en vond het haakje van haar jurk. Ze maakte hem los en het geluid van de ritssluiting vulde de stille kamer. Dan tilde ze met bewonderenswaardige behendigheid de jurk van haar lichaam en liet stondze in haar slechts haar string, beha en hoge hakken.

"Alles," eiste ik met een droge mond.

De hakken gingen als eerste uit, gevolgd door de beha, maar ze pauzeerde een paar seconden voordat ze haar vingers in de bandjes van haar string haakte en het kleine kledingstuk over haar gladde benen uittrok.

"Ga rechtop staan," beval de professor, en verrassend genoeg deed ze een poging Anna’s voorbeeld te volgen.

Zonder iets te zeggen liep de oudere man naar een tafeltje, pakte iets van het blad en ging dan voor mijn vrouw staan. Hij tilde het object op, sloeg het om haar nek en maakte enkele aanpassingen, waarna hij een stap achteruit deed om het te inspecteren.

Ik zag dat hij haar een leren kraag van ongeveer tweeënhalve centimeter breed had omgedaan, en dat er een klein metalen oog aan de voorkant zat. Hij inspecteerde de voorkant van haar lichaam, keerde haar daarna de rug toe, en keek mij met een glimlach aan.

"Je vrouw is net zo mooi als dat ik dacht dat ze zou zijn," zei hij. "Ik stel voor dat we beginnen met haar vast te maken aan de bank. Het is mijn eigen ontwerp, wat ik best trots op ben." Hij gebaarde naar een goed geconstrueerd apparaat wat een paar meter verderop stond.

Ik bekeek het nieuwsgierig om te bepalen hoe het werkte. Een horizontaal gewatteerd deel, ongeveer een meter boven de grond, domineerde het ontwerp en aan beide uiteinden fungeerde een breed stuk hout als een vloersteun. Aan het horizontale deel zaten om de vijftien centimeter ringen bevestigd en hingen drie riemen aan. Ik vermoedde dat ze met haar gezicht naar beneden op het gewatteerde stuk moest gaan liggen, wat mij toegang zou geven tot haar kont. Het was een robuust ding, maar ik waardeerde de details zeker niet.

"Oké, daar ben ik het mee eens," zei ik tegen de professor. Met een glimlach pakte hij mijn vrouw bij de ellenboog. Lauren legde zich nu blijkbaar neer bij haar lot, en stond hem toe dat hij haar naar het apparaat te leiden. Zoals ik al vermoedde, liet hij haar met haar gezicht naar beneden op de bank liggen. Daarna pakte hij wat voorwerpen van een nabijgelegen tafel en ik keek toe hoe hij haar enkels en polsen vastmaakte.

De eenvoud en effectiviteit van het ontwerp was duidelijk toen de mooie kont van mijn vrouw nu op volledig in beeld voor me in de lucht stak.

"Dit is belachelijk," riep Lauren.

"Laten we haar wat openen," stelde de professor voor terwijl een opgewekte blik zijn gezicht vulde. Snel maakte hij haar voeten wat breder vast, waardoor haar billen wat van elkaar gingen en ons een duidelijk zicht op haar kutje en kontgaatje gaf. Waarschijnlijk had alleen haar arts haar ooit in zo'n volledig blootgestelde positie gezien.

"Schiet op, dan hebben we het maar gehad," eiste mijn vrouw en ik hoorde de woede in haar stem opkomen.

"Houd je mond, Lauren," zei ik terwijl ik plotseling een golf van kracht door me voelde stromen. "Je had moeten nadenken voordat je met Harry aan het neuken sloeg."

Door mijn woorden werd de glimlach op het gezucht van professor Kott nog breder en hij kwam dichter naar me toe. "Overweeg haar wat pijn in haar tepels en in haar kont te laten voelen, dat geeft meestal verbluffende resultaten."

Hoewel ik niet helemaal zeker wist wat hij bedoelde, knikte ik instemmend, waarop hij liep snel naar de tafel liep en er wat vanaf pakte. Hij liep tot naast haar hoofd, keek me aan en gebaarde dat ik me bij hem moest komen.

Toen ik naast hem stond trok hij haar rechterborst onder haar vandaan, zo hij haar tepel blootleggend en zette er dan snel een klem met kleine tandjes op. "Au... shit. Haal hem eraf! Zo is het wel genoeg! Haal hem eraf," riep ze terwijl ik haar lichaam zag beven.

Ondanks haar smeekbeden verhuisde de professor naar haar andere kant en klemde op dezelfde manier een klem op haar linkertepel, wat hernieuwde protesten veroorzaakte. Dan pakte Kott een kleine kabel, bevestigde die aan de ring in haar halsband en een lus aan de bank. Ze kon nu haar hoofd nauwelijks meer bewegen.

Terwijl de professor naar mij terugliep, bleef Lauren jammeren en smeken vanwege de aanval op haar tepels. Heel even kreeg ik medelijden met haar, maar toen ik me haar bedrog herinnerde legde ik me snel toe op haar straf.

Professor Kott wenkte me naar de tafel. "Ik stel voor dat je de peddel of het rijzweepje gebruikt, en misschien de flogger, dat is dat zweepje met meerde leren bandjes," legde hij uit. "Die andere dingen kunnen beter in wat meer ervaren handen gebruikt worden."

Ik pakte de peddel, die eruitzag als tafeltennisbatje, en bewoog hem een paar keer ceremonieel door de lucht. Dan stapte ik met een knikje naar de man naar mijn vrouw toe en wreef de peddel een paar keer over haar kont, om hem dan zonder waarschuwing met een klets op haar ene bil te slaan. "Au, doe me geen pijn," schreeuwde ze.

Ik negeerde haar gejank en sloeg haar weer, nu op de andere wang, wat een soortgelijke reactie teweegbracht. Dan begon ik snel afwisselende beiden billen te stukgaan, genietend van het heldere geluid dat ik creëerde en Laurens gesmeek.

Ik vond dat ik nog maar net goed was begonnen toen professor Kott zijn hand op mijn schouder legde en me wenkte met hem mee te lopen. "Pijn is belangrijk, maar anticiperen ook. Ze moet ernaar verlangen en niet bang voor worden," adviseerde hij. "Neem de tijd... wees geduldig!"

De boodschap kwam over en ik knikte instemmend. "Ik begrijp het," zei ik.

"Goed," antwoordde hij. "Ik ga met Anna spelen."

Toen ik terugkwam bij mijn vrouw, staarde ik naar haar tere schaamlippen en besefte ik dat de peddel het verkeerde instrument was. Ik pakte het rijzweepje en, terwijl zij bleef jammeren, trok ik het over de binnenkant van haar dijen. Dan begon ik er zachtjes mee op haar kutje te tikken.

Zodra ik contact maakte, kwam er een nieuwe golf van smeekbeden, die me vertelden dat het zo wel genoeg was. Zwijgend bleef ik zo zachtjes haar kutje en kont slaan, tot plotseling de professor weer naast me verscheen.

"Haar gejammer is vervelend, vind je niet?" vroeg hij luid genoeg.

"Het is zo wel genoeg geweest," riep Lauren uit.

"Een beetje wel," antwoordde ik, niet zeker waar hij heen wilde. Hij stak zijn hand op en ik zag een ding met leren riempjes en een felrode bal. Ik wist genoeg van BDSM om het als een gag te herkennen en kon niet anders dan glimlachen toen ik me die voorstelde in Laurens mond.

Ik knikte naar hem, waarop hij zonder aarzelen op haar afstapte. In haar geboeide toestand kon ze hem niet afweren. "Nee..." protesteerde ze toen Kott haar de bal in haar mond begon te duwen, maar daarna klonk alleen nog maar onverstaanbaar gemurmel.

Snel had hij de gag op zijn plaats en met een knikje keerde Professor Kott terug naar zijn vrouw.

Zodra hij weg was sloeg ik Lauren een paar keer hard om te peilen wat voor geluid ze nog uit kon brengen, maar het was niet meer dan wat gegrom.

De minuten daarop wisselde ik af tussen plagen en slaan. Ik wist dat ik morgen de rekening wel betaald zou krijgen, maar vanavond wilde ik wraak nemen.

"Mag ik?" vroeg de professor een paar minuten later. "Ik heb zo naar deze gelegenheid uitgekeken." Hij had een dun rietje in zijn hand, een instrument waarvoor hij me had gewaarschuwd, en in zijn ogen voelde ik een brandende behoefte om mijn vrouw te ervaren.

Met wat tegenzin deed ik een stap opzij om aan te geven dat ik het accepteerde en met een glimlach ging hij voor hem op de juiste plek staan en begon het dunne rietje voorzichtig over haar kont te strijken. Het was duidelijk dat hij een ervaren hand had en ik keek toe terwijl hij het kippenvel op de huid van mijn vrouw toverde. Daarna verplaatste hij het naar haar kruis en begon de gevoelige plekken tussen haar benen en schaamlippen te plagen.

Na ongeveer een minuut stopte hij en gaf aan dat ik stil moest zijn. De stilte bouwde de spanning op en al snel hoorden we Lauren door de prop heen gorgelen en haar kont zachtjes heen en weer bewegen.

De klap kwam plotseling en was hard, waardoor mijn vrouw een hoog gegil liet horen. Opnieuw liet hij haar verwachting een hoogtepunt bereiken voordat hij haar opnieuw hard en zonder waarschuwing sloeg. Hij herhaalde deze routine nog een paar keer voordat hij stopte. Hij wees naar haar spleetje, waar ik nu een lichte glans kon zien. "Misschien wil jij wat tijd aan Anna besteden," zei hij zo hard dat mijn vrouw het ook kon horen.

Door zijn woorden wendde ik me naar de Poolse vrouw en ik zag dat hij haar op een kleine gewatteerde mat had geplaatst. Ze zat op haar knieën en haar armen en benen waren vastgemaakt aan metalen palen die haar lichaam blootlegden als dat van Lauren, hoewel zij niet was gekneveld. Ik moest toegeven dat haar gladde kont er uitnodigend uitzag, maar ik voelde me terughoudend om mijn vrouw te verlaten.

"Ik ben nog niet klaar," antwoordde ik.

"Vind je niet dat jij wat tijd met een andere vrouw verdient… na alles wat ze heeft gedaan?" vroeg hij, en ik wist dat zijn woorden net zo belangrijk waren voor mijn vrouw als voor mij. Maar ik was nog steeds, niet overtuigd en ik bleef waar ik was. "Niet lang. Ik zal ervoor zorgen dat ze tot meer in staat is."

De vernedering die ik vermoedde dat Lauren zou voelen door gestraft te worden door de professor en niet mijn verlangen naar Anna, was de doorslaggevende factor, en met een klein knikje deed ik een stap opzij. "Welke... uh... welke zweep moet ik gebruiken?" vroeg ik naïef.

"Ik stel voor dat je het bij de peddel houdt, maar zorg ervoor dat je ook haar tepels af en toe goed draait. Ze reageert best goed op tepelpijn," antwoordde hij met een vreemd vuur in zijn ogen.

Terwijl ik naar Anna toe liep, bewonderde ik haar goed geproportioneerde en strakke lichaam. Mijn ogen concentreerden zich snel op haar kutje en ik kon zien dat dit, in tegenstelling tot dat van Lauren, dat slechts lichte tekenen van opwinding vertoonde, door en door nat was geworden. De sappen lekten gewoon uit het spleetje van de Poolse vrouw.

Plotseling vulde een zwiepend geluid, gevolgd door een scherpe klap, de ruimte. Ik draaide me om en zag de professor glimlachen naar Laurens zojuist geslagen kont. Zijn actie lokte er één van mij uit en ik bezorgde Anna een klap op haar rechterbil. Maar in tegenstelling tot mijn vrouw, die wild kronkelde en door mondknevel heen gromde, reageerde de Poolse vrouw niet.

Ik sloeg haar opnieuw, dit keer krachtiger, maar zag nog steeds geen uiterlijke reactie. De volgende klap was nog harder, en toen dat ook niet het juiste effect veroorzaakte, besloot ik de intensiteit van elke slag te blijven verhogen om zo haar limiet op te zoeken.

Na de zevende slag begon ik me af te vragen of het mij überhaupt wel zou lukken, dacht ik na over wat dat betekende. Dan herinnerde ik me de suggestie van de professor met betrekking tot haar tepels. Zonder waarschuwing pakte ik er één tussen mijn duim en wijsvinger en begon te draaien. Ik kneep steeds harder, maar het lukte me alleen haar een zacht gejammer te ontlokken.

Ik stopte om over de situatie na te denken en zag dat haar spleet zo mogelijk nog natter was geworden, en nu klaar leek om op de mat te druppelen. Zonder er echt bij na te denken, liet ik het handvat van de peddel langzaam tussen haar schaamlippen glijden, wat een onmiddellijke reactie opriep. "Mmm... oh... mm..." kreunde Anna nu openlijk terwijl ze probeerde meer contact te forceren.

Het drong tot me door dat de pijn van het pak slaag en de het pijnigen van haar tepel, voor haar vergelijkbaar was met het laden van een pistool met kogels en dat haar klitje de trekker was.

Als ik iets verder ging zou ze misschien ontploffen, en ik vroeg me af of alle vrouwen zo waren of dat het iets was die specifiek voor haar was.

Met het idee Laurens toestand te controleren draaide ik me om. Geschokt zag ik dat de professor, in die paar minuten dat ik met Anna bezig was geweest, er op de één of andere manier in geslaagd was zijn broek uit te trekken, en nu achter mijn vrouw stond met zijn met zin hand zijn grote pik door haar spleetje wreef.

"Wel verdomme?" riep ik naar de man.

De professor was blijkbaar in een soort trance geweest, maar mijn woorden brachten hem snel terug en hij keek verbaasd mijn kant op. "Maar jij hebt Anna..." begon hij alsof hij dacht dat mijn aandacht voor de vrouw hem impliciete toestemming gaf.

"Echt niet," zei ik terwijl mijn hand op zijn schouder liet vallen.

"Ze is er klaar voor," zei hij met een glimlach en een paar stappen achteruit doend. "Wat een sletje," voegde hij er snel aan toe. "Ik wist het wel!"

De vrijmoedigheid van zijn woorden schokten me, maar toen hij naar Laurens poesje knikte en ik naar beneden keek, zag ik dat ze kletsnat was geworden. Zo erg zelfs dat ze op het punt stond te druipen.

Ik keek naar haar gezicht, en zag dat ze haar ogen had dichtgeknepen terwijl kwijl in de touwtjes van de gag hing. Op de één of andere manier voelde ze dat ik keek, en toen we oogcontact maakten, zag ik een vreemde blik die lust en verlatenheid leek over te brengen.

Mijn gedachten sloegen op hol terwijl ik over de situatie nadacht. Zonder twijfel had de professor haar erg opgewonden gemaakt en even dacht ik dat ze best zou kunnen genieten van de pik van de man, als die diep in haar natte gaatje begraven zat.

Ik dacht aan alle alcohol die we hadden gedronken en de rol die het zou kunnen spelen, maar ze leek nog controle genoeg te hebben toen het begon. "Mmm... ngh..." kreunde ze plotseling rond de bal.

Ik wendde me tot Professor Kott en zag dat hij weer dichterbij was gekomen. Hij had nog steeds zijn pik in zijn hand en wreef hem met een demonische glimlach over haar kont. Josh beschrijving was juist gebleken, aangezien de man inderdaad behoorlijk groot geschapen was. Hij had een penis die minstens vijfentwintig centimeter lang leek te zijn en erg dik. Hij liet een spoortje voorvocht achter op Laurens bil.

Mijn ogen keerden terug naar die van Lauren, maar ze had ze weer stevig gesloten en plotseling vroeg ik me af of ze in deze toestand was gekomen in afwachting van de pik van de man die haar kutje penetreerde. Ik wist dat het logisch was om haar te bevrijden en te vertrekken, maar iets hield me tegen, en toen haar ogen open gingen en ze met dezelfde behoeftige blik naar me opkeek, besloot ik de grens op te zoeken.

"Wil je hem in je?" vroeg ik.

"Je moet het niet vragen..." begon de professor, maar ik stak mijn hand op en hield hem tegen.

"Nou?" vroeg ik Lauren.

Ze was stevig vastgebonden, waardoor er weinig mogelijkheid was om te reageren, en hoewel ze het probeerde, was de boodschap niet duidelijk. Hoe dan ook, de professor, denkend dat hij zijn kans zou krijgen, ging in positie staan en liet zijn pik tegen de bovenkant van haar spleetje rusten. Zo waren zijn bungelende ballen te zien, die ongeveer zo groot waren als citroenen. In totaal zagen zijn geslachtsdelen er zowel indrukwekkend als gevaarlijk uit. Tegelijk besefte ik dat hij zou proberen mijn vrouw te penetreren, tenzij ik er snel een stokje voor zou steken.

"Je zult Anna ook leuk vinden," zei hij terwijl hij me aanstaarde.

"Nee... ik weet het niet..." antwoordde ik in diepe verwarring. Zonder iets te zeggen leidde hij de dikke kop van zijn pik naar beneden totdat hij tegen haar kutje drukte. Net als bij haar poging om te praten, lieten de banden weinig bewegingsruimte toe, maar we zagen hoe ze als reactie met haar kont wiebelde. Hoewel ze maar een centimeter kon bewegen, leek het erop dat ze zichzelf op zijn pik probeerde te spietsen.

De professor keek me met een zegevierende glimlach aan en ik keek zwijgend toe terwijl zijn dikke eikel heel langzaam in Laurens kutje verdween. Dan stopte hij en keek naar me op. "Ik wist dat ik in haar zou krijgen, en zij wist het ook," pochte hij. "Ik zag het in haar ogen."

Dan pakte hij haar heupen vast en duwde zijn pik een paar centimeter verder in haar. Ik keek toe hoe haar lichaam bij de penetratie spastisch schokte en hoorde hoe wat hoog gepiep rond de gag te horen was.

"Wacht... Genoeg..." zei ik.

"Misschien kun je Anna wat meer aandacht geven," zei Kott, en onverschrokken door mijn bericht, liet hij nog een paar centimeters in mijn vrouw verdwijnen.

"Nee! Dit is genoeg... Ga uit haar," eiste ik, plotseling bij zinnen komend. Ik begon om de bank heen te stappen om de man weg te duwen, maar toen hij mijn bedoeling vermoedde, trok hij zijn pik uit haar voordat ik arriveerde.

Zijn pik was nu helemaal stijf, en aan de natte laag op het deel wat in mijn vrouw had gezeten, was goed te hoe geil ze was een hoe diep hij had gezeten. Toen we oogcontact maakten keek hij me op een manier aan die zowel woede als vastberadenheid leek uit te stralen.

"Sorry, ik kan niet... We moeten gaan," zei ik.

"Je zult spijt krijgen dat je deze kans hebt gemist," antwoordde hij. "Ze is er klaar voor en heel gewillig," voege hij er snel aan toe.

"Nee..." antwoordde ik zonder uit te weiden.

Ik begon haastig te worstelen met de banden die mijn vrouw vasthielden en slaagde er gelukkig snel in haar snel vrij te krijgen. Toen ze eenmaal stond ging ik aan het werk om de gag te verwijderen. Bevrijdt van haar boeien en de gag, zag ik haar naar Kotts dikke pik staren.

Een golf van verwarring overspoelde me terwijl ik me afvroeg of ik mijn vrouw nu had gered van ongewenste seks of haar ervan had weerhouden te krijgen wat ze wilde. Hoe dan ook, op dat moment wilde ik ons alleen maar uit deze situatie weghalen, wat frisse lucht opsnuiven en een stevige basis vinden.

Ik hielp Lauren bij het aantrekken van haar jurk, waarbij we de string en de beha maar achterwege lieten. Zodra ze aangekleed was namen we haastig afscheid en vertrokken. We reden in stilte, waardoor het moeilijk was om haar toestand te peilen, maar door haar lichaamstaal voelde ik dat ze veel emotie tegenhield.

"Heb je Anna geneukt?" vroeg ze plotseling.

"Nee, mijn kleren zijn aangebleven," antwoordde ik, en daarna zweeg Lauren weer.

"Je liet hem zijn pik in me laten stoppen," zei ze toen we bijna bij het appartement waren.

"Ik… ik weet het," gaf ik toe. Zonder iets te zeggen parkeerden we de auto en gingen op weg naar het appartement.

Zodra we door de deur stapten verdween Lauren in de badkamer en liet me alleen achter om de vreemde richting die de avond had genomen te overpeinzen. Ik kromp ineen in afwachting van de beschuldigingen die ze later toe zou werpen. Hoewel ik haar had zien reageren op het pak slaag, was ze op zijn best een onwillige deelnemer geweest en had het boeien al haar controle weggenomen. Zo kon ze gemakkelijk alle schuld bij mij neerleggen en zou ik geen verdediging hebben.

"Je liet hem zijn pik in me stoppen... Je liet hem me door hem slaan en neuken... Je stond daar maar te kijken. Na al die... dingen waar we het over gehad hebben. Al die Harry-dingen... Je laat hem zijn gang gaan…" verweet ze me kort nadat ze uit de badkamer kwam, waarmee ze bewees dat mijn zorgen gegrond waren geweest.

"Toen hij me vertelde dat Josh hem over Harry had verteld..." begon ik nadat ik haar een paar seconden had laten bedaren, "ben ik het denk een beetje kwijtgeraakt. Het was... Ik had het niet moeten doen."

"Dat verklaart niet waarom jij mij door hem hebt laten neuken," wierp ze boos tegen.

"Nee... Nee, dat doet het niet," antwoordde ik, erg beduusd.

"Waarom dan?" wilde ze weten.

"Ik weet het niet," antwoordde ik ontwijkend.

"Waarom?" vroeg ze.

"Omdat je zo nat was geworden en je gezicht eruitzag alsof je erg opgewonden was," zei ik na diep ademgehaald te hebben, want ik wist dat het antwoord opruiend zou zijn.

"Krijg het," zei ze luid.

"Nou, ik ga naar bed," zei ik. Ik vond dat de tijd niet rijp was voor een rationele discussie.

"Jij slaapt op de bank," beval ze.