"Vertel me hoe dat met Josh is gebeurd?" eiste ik zodra we in de veiligheid van de auto zaten.

Ze keek een paar seconden recht voor zich uit zonder te antwoorden. "Hij kwam ineens opdagen. Ik heb gevraagd waarom... maar dat vertelde hij niet."

"Kom op, Lauren, vertel me wat er is gebeurd. Hoe ben je daarboven gekomen?"

"Ik... ik lag te slapen... op de mat toen hij kwam en... hij begon gewoon... Ik denk dat we het begonnen te doen... Professor Kott kwam binnen en zegt tegen hem dat hij naar boven moet gaan," legde ze uit.

"Heb je hem toegelaten? De man die met Nicole is geweest?" reageerde ik op een dun randje van mijn humeur.

"Ja..." antwoordde ze fluisterend.

"Waarom?"

"Ik weet het niet..."

"Nou, je vond het duidelijk geweldig. Hij gaf je een prima orgasme," zei ik opzettelijk gemeen. "Je hoorde dat ze het er jullie over hadden... over jou... en Nicole."

"Ik weet het..." antwoordde ze gedwee.

We reden de rest van de weg in stilte. Toen we bij de flat aankwamen probeerde ze naar de badkamer te gaan, maar ik hield haar tegen en liet haar uitkleden. Daarna maakte ik een drankje voor ons beiden en ging naast haar op de bank zitten. De doordringende geur van seks vulde mijn neus en ik wankelde tussen woede en sympathie terwijl ik aan de avond en al onze acties dacht.

"Laten we erover praten," fluisterde ik.

"Nou, ik denk dat je hebt gekregen wat je wilde. Ik ben echt een slet... geen twijfel mogelijk," antwoordde ze met een droevige glimlach.

"Ik weet dat het een beetje uit de hand liep... Je hebt met Harry afgesproken... en je wist wat dat betekende... En dan... Josh," antwoordde ik.

"Een beetje? Eens kijken... Ik werd van de één naar de ander doorgegeven, aangeraakt door een vrouw en neukte het vriendje van onze dochter. Ja, ik denk dat dat wel een beetje uit de hand genoemd mag worden," vuurde ze terug.

"En je vond het geweldig," reageerde ik omdat ze meer geïrriteerd dan boos klonk.

"Nee, dat vond ik niet," antwoordde ze, verrast door mijn plotselinge richtingverandering.

"Sorry schat... je orgasmes hebben je verraden," antwoordde ik zelfvoldaan.

"God, je bent een klootzak! Ik had geen keus. Of... neuken... of geslagen worden," schoot ze terug.

"Je hebt vrij snel gekozen," plaagde ik.

"Zal ik jou eens slaan? Je zou niet eens de tweede halen," antwoordde ze.

"Waarom liet je Josh zijn gang gaan?" vroeg ik, van onderwerp wisselend in de hoop haar te overrompelen.

"Ik... ik was kwetsbaar," zei ze met een piepklein stemmetje.

"Wat betekent dat?"

"Ik... kijk... oké, kijk... Ik word echt opgewonden, en ja, ik kwam heel hard klaar. Ik dreef op een wolk, die vrouw smeerde me in met lotion en dekte me toe met een deken. Ik voelde me zo goed op dat moment. Josh was daar gewoon ineens, onder de deken. Hij begon me aan te raken en ik... ik kon mezelf niet dwingen nee te zeggen," antwoordde ze.

"Weet je zeker dat het geen wedstrijd is met Nicole? Ze snuffelt aan Harry, dus jij gaat voor Josh?"

Het was een lelijke opmerking en ik kon zien dat het haar enorm had geërgerd, dus ik was niet verrast toen ze antwoordde met: "Klootzak!"

"Weet je het zeker?" vroeg ik, niet klaar om de gedachte te verwerpen.

"Ja, ik weet het zeker en het spijt me van Josh, maar..." begon ze en pauzeerde toen even. "Geef me er niet van langs, het is een zware nacht geweest," zei ze dan.

"Nou, ik denk... dat we terug beland zijn op dezelfde plek: lieve Lauren is gewoon in hart en nieren een vies meisje!"

"Niet doen..." smeekte ze en kwam dichter bij me. "Wees aardig tegen me."

Haar kwetsbare stem deed mijn resterende irritatie afnemen. "Oké... ik ben uitgeput en wil niet boos zijn," zei ik nadat ik diep had ingeademd. Met een opgeluchte glimlach trok ze mijn hoofd naar die van haar en kuste me hard.

Ik liet mijn handen over haar lichaam dwalen en toen ik bij haar spleet aankwam, was ik teleurgesteld dat die nauwelijks vochtig was. Echter, nadat ik haar schaamlippen een beetje had gescheiden, merkte ik dat ze verder naar binnen nog steeds mooi glad was.

"Jij wil dat ik slecht ben... je maakt me zo," zei ze aan toen de kus eindigde.

"Nee, Lauren. Ik straf je als je het punt bereikt waarop je jezelf niet meer kunt beheersen," wierp ik tegen, verbaasd dat ze het gesprek weer op gang wilde brengen.

"Dat komt omdat je alles over seks laat gaan! De hele tijd... non-stop," vuurde ze terug.

"Nou, hoe dan ook, je hebt nog een man om voor te zorgen," glimlachte ik naar haar.

"Denk je?" vroeg ze sarcastisch.

"Ja... je kent je plicht," antwoordde ik.

Even keek ze me uitdagend aan, maar toen gingen haar handen naar mijn kleren en al snel had ze me naakt. Ze bewoog zich tussen mijn knieën en nam mijn bijna stijve lul in haar mond.

Een paar seconden lang keek ik toe hoe haar hoofd bewoog. Dan stopte ze, keek vragend naar mijn schacht en bracht haar ogen naar de mijne. "Je hebt met iemand geneukt. Ik kan het proeven. Je hebt Anna geneukt," zei ze met echte woede in haar stem.

"Nee..." begon ik maar ze onderbrak me.

"Ja, je was bij Anna. Was zij het? Geef het toe?" eiste ze terwijl haar greep steviger werd.

"Beth," antwoordde ik.

Hoewel ze probeerde boosheid te tonen en weigerde te accepteren dat haar seks met meerdere mannen mijn enige keer meer dan compenseerde, voelde ik dat het meeste een daad was om invloed uit te oefenen. Toch liet ze toe dat ik haar naar bed bracht, en hoewel ik een mooie climax had, lukte het me niet haar over de top te krijgen.

Op zondag was het thuis ongemakkelijk omdat het daglicht ons allebei dwong onder ogen te zien wat er was gebeurd. De meeste van mijn problemen hadden betrekking op Josh, terwijl die van haar allemaal over mijn seks met Beth gingen.

Ik had ook het knagende gevoel dat er iets stiekems was gebeurd, waardoor de afgestudeerde student onaangekondigd opdook. Hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik daarvan overtuigd raakte.

Ten slotte, wetende dat ik een antwoord nodig had, belde ik de professor. Voor het eerst sinds ik hem kende, hoorde ik nervositeit in zijn stem en het duurde even voordat hij eindelijk toegaf dat mijn zorgen terecht waren. Hij legde uit dat Beth en Josh hecht waren binnen hun kleine groep en dat hij zijn relatie met onze dochter en zijn interesse in Lauren met haar had gedeeld. Toen Beth de agenda voor de avond hoorde, had ze hem gebeld en hadden ze een losse regeling getroffen om hem samen te brengen met mijn vrouw.

Dat bleek de reden te zijn dat Beth Lauren zoveel aandacht had geschonken en ons de garage had uitgestuurd. Josh, die buiten in zijn auto zat te wachten, benaderde haar nadat hij groen licht had gekregen en zoals ze beschreef, vond hij haar in een kwetsbare toestand.

Ik twijfelde of ik die informatie met Lauren wilde delen en besloot uiteindelijk dat niet te doen, omdat ik niet zag dat het ook maar iets zou opleveren. Het heeft me echter wel gesterkt in de beslissing die ik over de professor en zijn kerker moest nemen.

Vier weken later waren we alleen in ons huis op het platteland toen Lauren plotseling de woonkamer binnenstormde. "Ik ben zwanger," kondigde ze opgewonden aan. "Eindelijk!"

Meteen voelde ik een golf van misselijkheid door me heen gaan toen ik me realiseerde dat ze nu het kind van een andere man droeg. Ik wist dat de waarheid haar zou verwoesten omdat ze al zo lang een baby wilde. Haar verlangen was inderdaad zo sterk dat ik me afvroeg of ze iets zou ondernemen.

"Oké," dwong ik er uiteindelijk uit terwijl mijn geest bleef tollen.

"Je vond het heerlijk kinderen in de buurt te hebben," zei ze omdat ze aannam dat mijn verontruste uitdrukking te maken had met het weer vader worden.

Ik liet haar haar enthousiasme tonen, maar die avond, toen we in bed lagen, keerde ik terug naar de kwestie en legde de realiteit uit. "Lauren... de hersteloperatie heeft niet gewerkt. De tests waren slecht... er is bijna niets. Ik wilde je niet van streek maken, dus heb ik niets gezegd," legde ik uit. "Het is dus niet mijn baby," verduidelijkte ik toen een verwarde blik op haar gezicht verscheen.

Ze haalde een paar keer snel adem en even dacht ik dat ze zou gaan huilen, maar ze herpakte zich. "Ja, dat is het wel," zei ze.

"Lauren..." begon ik.

"Je zei niets... vertelde me niets," onderbrak ze, boos dat ik de informatie niet had gedeeld.

"Lauren," zei ik nog een keer, maar ze draaide haar rug naar me toe en zweeg.

De volgende paar dagen kwamen we er meerdere keren op terug, maar elke keer verklaarde ze dat de baby die ze droeg van mij was. Ik liet haar zelfs een kopie van het uroloograpport zien, maar ze bleef onverschrokken. Uiteindelijk heb ik haar zover gekregen om een praktisch gesprek aan te gaan over de seks die de afgelopen maand had plaatsgevonden.

"Lauren, ik weet dat het geen goed onderwerp is en ik besef dat ik een grote verantwoordelijkheid draag, maar we moeten realistisch zijn. De andere mannen... Kott, Josh, Martin, de andere man... gebruikten geen van alle een condoom," daagde ik haar uit. "En Harry? Was hij voorzichtig?" vroeg ik toen een gedachte me binnenviel.

"Het is van jou," wierp ze tegen, mijn vraag negerend.

"Lauren, is Harry in je klaargekomen?"

"Ik weet het niet," antwoordde ze. "Misschien…" voegde ze er na een ogenblik aan toe.

"Je hebt het rapport gezien," zei ik uiteindelijk met zachte stem in de stilte die ontstaan was. Ik had de hoop dat ze de waarheid in zou zien.

Ze draaide zich om en staarde me zwijgend aan terwijl de seconden minuten werden. "Het is jouw schuld," zei ze uiteindelijk.

"Ja..." antwoordde ik, denkend dat dit de beste manier was om verder te gaan.

"Ik ben... ik ben niet..." begon ze, maar stond op en ging weg voordat ze de gedachte had afgemaakt.

Op de één of andere manier begonnen we testen te bespreken en na wat internetwerk kwamen we erachter dat in vitro vaderschapsbepaling mogelijk was. Het duurde enkele weken om een laboratorium te vinden, omdat we de situatie niet met onze normale zorgverleners wilden delen, Bij het eerste bezoek namen ze haar bloed af en mijn wangslijm.

Het testen duurde tien dagen, dus we konden niets anders doen dan naar huis gaan en wachten. We probeerden troost te vinden door onze normale routine, maar bijna al mijn gedachten bleven gefocust op de zwangerschap en ik voelde zeker dat Lauren zich op een vergelijkbare plek bevond.

Tot dusver hadden we geen opties besproken op basis van de aanstaande testresultaten en ik kromp ineen bij de gedachte dat ik wist dat het verwoestend zou zijn.

Precies tien dagen later, terwijl ik op de bank tv zat te kijken, liep Lauren langs, liet een vel papier op mijn schoot vallen en zei: "Gefeliciteerd, je wordt vader!"

Bovenaan kon ik het logo van het lab zien, en terwijl ik de pagina doorkeek, kwam ik terecht bij een zin die de vaderschapskans op 99,998% vermeldde. Plots voelde het alsof het gewicht van de wereld mijn schouders verliet en er kwam een grote glimlach op mijn gezicht. "Oké, nou... oké..." brabbelde ik. "Het spijt me. Je had gelijk," zei ik toen ik opkeek en Lauren zelfvoldaan naar me zag kijken.

Ze hield haar uitdrukking wat langer vast en antwoordde toen: "Dacht je echt dat ik het niet zou weten?"

"Ik had moeten luisteren," antwoordde ik, wetend dat het een debat was dat ik niet wilde winnen.

"Oh, en ik ga met pensioen... als... jouw slet," verklaarde ze terwijl een glimlach haar mondhoeken omdraaide.

Ik stond op en nam haar in mijn armen. Ik voelde mijn lichaam zoemen van de combinatie van opwinding en opluchting. Nadat ik haar hard tegen me aan had getrokken, vond ik haar lippen en kuste haar teder. Toch besloot ik haar nog wat te plagen toen onze kus afbrak. "Dat is niet jouw beslissing, lieverd. Tenzij je het appartement wilt opgeven," fluisterde ik.

"Ik ga met pensioen en we houden het appartement," antwoordde ze. "Ik ben nu zwanger," legde ze me haar rationalisatie uit.

Later die dag luisterde ik van dichtbij toen Lauren belde en de situatie aan onze dochter uitlegde. Het was niet verwonderlijk dat er verschillende pogingen nodig waren om Nicole ervan te overtuigen dat het geen grap was, maar toen mijn vrouw opgewonden begon te giechelen, wist ik dat onze dochter de boodschap had geaccepteerd.

Ze babbelden nog een paar minuten door tot hun gesprek plotseling stopte. De verandering trok mijn aandacht nadat Lauren een aantal nerveuze blikken mijn kant op wierp, ik wist dat er iets aan de hand was.

"Nee, natuurlijk niet," zei ze en even later, als reactie op iets dat onze dochter zei. "Nicole, ik weet niet waar je het over hebt."

Op dat moment wist ik dat mijn liefhebbende dochter naar Harry vroeg.

Slot