Vorig jaar augustus, de 12e, was Yvonne jarig en net als de jaren ervoor zou ze een uniek cadeau krijgen. Maar dat pakte deze keer echter heel anders uit. Maar eerst, hoe dit begon.

Ik was toen (bijna zes jaar geleden) amper twee maanden bezit van de Eenhoornjagers Dirk-Jan en Yvonne (zie verhaal ‘De Eenhoornjagers’) toen Dirk-Jan op het idee kwam zijn vrouw een uniek geschenk te geven, namelijk een 3D scan van haar favoriete neukertje, ik.

Het bedrijf adverteerde dat ze een perfecte digitale kopie van jou of je vrienden konden maken via een 3D scan. Terwijl een gewone foto leuke herinneringen oproept, een 3D foto of zelfs miniatuur zal een veel bredere glimlach op het gezicht van de ontvanger toveren. Naast die 3D-foto en miniatuur kunnen ze ook specifieke lichaamsdelen scannen. Bijvoorbeeld de buik van een in verwachting zijnde moeder. Na het scannen ontvang je een link naar je digitale 3D afbeelding voor een 360 graden weergave op je smartphone, tablet of pc en zo kun je ook makkelijk je scan delen met andere. Tevens kun je ook een 3D scan in miniatuur bestellen, een beeldje in verschillende formaten en prijsklassen, van een aardigheidje tot een luxe premium geschenk. Nou daar heeft Dirk-Jan dan ook wel een idee bij.

Hij regelt het en dus word ik op woensdag, 8 augustus (2018) thuis opgehaald door zijn auto met chauffeur en rijden we in goed weer en zo’n anderhalf uur naar een Zeeuws bedrijf op een nietszeggend industrieterrein. Onderweg vertelt de chauffeur me wat de bedoeling is, dus naast bovenstaande ook dat ik 3 scans zal krijgen. Een van mijn hele (naakte) lijf met slappe pik, de tweede met stijve pik en de derde alleen van mijn pik en ballen. De eerste twee laten ze ook afdrukken in hard materiaal wat geschilderd gaat worden in mijn huidkleuren, de derde wordt uitgevoerd in een heel speciaal spul, wat levensecht aanvoelt, maar dan ook heel erg levensecht, herhaald de oude man wel tig keer tijdens de rit.

We worden ontvangen in een gezellige ruimte met luxe fauteuils. Een dame vertelt me eigenlijk wat de chauffeur me al verteld had maar tijdens haar verhaal flap ik eruit dat ze op moeten schieten als ze me nog slap willen scannen. Met een rood hoofd staat ze op en wijst naar een deur. Daar naar binnen, een soort van studio met apparatuur, lampen, laptops en andere troep. In de hoek een kleedkamer met gordijn. Ik doe het gordijn niet dicht als ik me helemaal uitkleed. ‘Gewoonte’, fluistert de chauffeur naar de toekijkende dame en een man die zich nog niet had voorgeteld, zo snel was ik doorgelopen. Het is echter al te laat denk ik, ‘Hebben jullie ijs?’, vraag ik wat paniekerig terwijl ik daar sta. Ze bekijken strak mijn kruis, bij de vrouw valt de mond open en de man stamelt, ‘Eu-Euh’. Dan komt de chauffeur uit de hoek bij een koelkast vandaan; Hij heeft er twee ijskoude blikjes uit gehaald. Slim. Ik pak ze aan en druk er een tegen hard, voor tegen mijn zak en de andere, het langer en grotere bierblik, op mijn slappe pik die krom gebogen over het onderste blikje hangt. Het werkt direct. PPppfff. Ik hap naar adem, hou me rustig en de aandrang vanuit de geile diepte tussen mijn benen, verminderd.

Ik kijk opgelucht rond, de vrouw heeft haar stem teruggevonden en wijst naar een klein, rond podium. ‘Ga daar maar op staan Janus’, vraagt ze vriendelijk. Ik stap erop en ze gaat door, ‘het plateau gaat langzaam draaien en deze speciale 3D camera zal zo je hele lichaam scannen. Hij maakt duizenden foto's in een paar minuten, die we samenvoegen tot een 3D beeld. Deze camera maakt kleurenbeelden van dezelfde punten die de 3D camera scant. Het is allemaal absoluut niet schadelijk voor jou. Het enige wat jij moet doen is zo stil mogelijk blijven staan. Wij doen de rest. Het zal 3 tot 5 minuten kosten als je stil blijft staan. Klaar?’

Ik knik en het ding laat me heel langzaam draaien terwijl ik in de houding sta die me verteld is. Rechtop, borst naar voor, benen iets gespreid zodat mijn pakket er vrij tussen hangt en armen ontspannen achter op mijn rug, handen ineengevouwen. Door de draaiing bengelt mijn steenkoude, gelukkig nog wel slappe lul wat heen en weer op mijn balzak. Zowel de vrouw als de assistent ziet het, maar zeggen niets. Het is blijkbaar OK. Na een minuut of 4 (?) gaat er een klein piepje. ‘OK Janus, het is gelukt denken we, we gaan deze scan controleren. Kom maar.' We lopen naar een andere hoek waar een grote tafel met megagroot beeldscherm en enkele stoelen staan. Als de chauffeur en de dame naast me zitten, ieder aan een kant van me, klikt het scherm aan en zie ik mezelf als een egaal, groen/gele poppetje. ‘Kijk, dat is de scan. Deze gaan we na-bewerken. Je wilt een zo natuurlijk mogelijke kleur dus gaan we jouw avatar, deze digitale representatie van je, erin verpakken. Kijk'. Het klikt en ik zie me in een keer weer vol in beeld. Nu helemaal in echte kleuren, reliëf en schaduw. Zelfs kleine haartjes zijn zichtbaar op plekken die ik gister nog, op bevel, had geschoren. Mijn blonde krullen zijn er ook, helemaal, de hele wilde bos. ‘Ook wil je de miniaturen voorzien van echt haar. Lucas knipt daarom nu wat af, een kapster zal het straks aanbrengen aan de hand van deze scan.’ En intussen knipt de assistent, Lucas dus, met een grote schaar een paar stevige plukken haar af en stopt die bij het teruglopen in een plastic zakje. ‘Zijn er nog dingen die je weg wil werken?’ gaat ze onverstoord verder, ‘wondjes, littekens of zo…, ik zie het niet, maar dat weet je zelf beter’. Ik knik nee. Er is niets weg te werken aan dat rare ventje wat ik zien. Eigenlijk een mager jochie met een heel platte buik en disproportionele grote leuter die over een wel hele volle balzak omlaag hangt. Ik vind mezelf er vreselijk uitzien, ook al werd me de laatste tijd wel veel verteld dat ik trots moest zijn op mijn lijf, helemaal door mijn personal coach die Dirk-Jan en Yvonne voor me geregeld hadden.

‘Nou Janus, dan is het nu tijd voor de tweede scan. Weer heel je lijf, maar nu met een stijve’. OK, denk ik, daar gaan we en sta op. Ik ga wat verder in de hoek staan, trek mijn pik omhoog en begin me, in vol zicht van ze, langzaam met twee handen af te trekken. Ze staren me alle drie aan, maar al snel zak ik in mijn trance, wordt blind van geilheid en voel mijn pik eerst lange en bijna tegelijkertijd ook veel dikker worden. Ik laat mijn pik met een hand los, grijp mijn balzak hoog beet en pers hem ver omlaag, terwijl ik mijn eikel achter de diep rand beet pak en wisselend hard omhoog ruk, of juist mijn hele hand over de volledige lengte van mijn pik omlaag pers; Mijn favoriete manier van masturberen. In no-time ben ik paraat. ‘Rustig, rustig’ fluistert de stem van de chauffeur in mijn oor. Hij staat langs me, grijpt daarbij hand voor hand van me om me los te maken van mijn eigen pik en ballen. Dan pakt hij mijn pik stevig beet en trekt me mee naar het podium. Als hij me loslaat klapt mijn eikel hard omhoog en petst met een luide klap boven mijn navel, tegen mijn strakke maag en staat er dan misschien een centimeter vandaan stil, omdat mijn stijve pik nu eenmaal helemaal rechtop staat. Ik zie de dame moeilijk ademen en de assistent bezig zijn in zijn kruis, voordat hij gaat zitten in de luxe bureaustoel achter de laptops. Het podium draait weer. Net als de vorige scan duurt ook dit maar een paar minuten. Het bekende piepje. Ik stap eraf en in pasritme zwaaiende pik en wiebelende zak, loop ik naar het scherm. Als ik zit blijf ik niet van mezelf af. Met een hand masseer ik zachtjes mijn ballen, terwijl ik me met de andere heel traag aftrek, vooral mijn eikel bewerk. Ik moet immers stijf blijven voor de laatste scan. De chauffeur kijkt niet eens naar het scherm, heeft alleen oog voor mijn handenarbeid en bijna meteen voel ik ook een hand van hem erbij komen. Hij vat en bevoelt mijn pik als zoekt hij rijpe bananen bij de groenteboer. Ik vind het best, ook als ik schrik van wat ik zie. Een mager joch met een groteske pik en ballen! Het wordt helemaal eng als ik verpakt word in ‘mijn huid’…, dat is dus hoe anderen me zien. Wow…

Dan de derde scan. Deze keer sta ik stil en bewegen de twee camera’s, heel traag in hun telescopische camera lift. Deze opname duurt veel langer dan de vorige twee, maar OK, ik blijf onverminderd stijf, kan dat immers uren volhouden. Dan het piepje. Eindelijk. ‘Mag ik nu?’, vraag ik direct aan de chauffeur, terwijl ik nog op het podium sta. De dame kijkt verward, maar Karel de chauffeur knikt ‘zekers jochie…, laat maar gaan…, het lijkt me goed als de druk er wat af gaat…, vind u niet mevrouw… die volle ballen moeten hoognodig gemolken worden…, toch?’. Het arme mens weet niet hoe ze moet kijken. Haar ogen gaan van hem, naar mij en terug naar mijn kruis waar ik me met twee handen, op mijn favoriete manier aan het bespelen ben. Deze keer stop ik niet, niemand stopt me. Ik sta met gesloten ogen en losse handen op het podium te wankelen als mijn fluimen sperma in het rond vliegen in de richting waarin mijn kloppende lul, uitlaat van mijn pompende ballen, staat. Heerlijk, eindelijk wat rust.

Als ik mijn ogen open zie ik dat de assistent alle apparatuur heeft weggehaald, zeg maar veiliggesteld. Slim van hem, echter niet die enorme donkere plek in zijn pantalon. Ook mevrouw heeft wat meegemaakt, maar ze is te afstandelijk om nog verder iets te proberen. Dat is blijkbaar ook de conclusie van de chauffeur. Die geilaard zou me best wel eens met hun twee bezig willen zien vraag ik hem tijdens de rit terug naar huis. Inderdaad vult hij me aan en beschrijf in details alle standjes die hij mij zou willen laten doen met ze. Ik krijg en hou er de hele rit een stijve van, die hij met zijn handen en mond ‘afwerkt’ als we op de oprijlaan bij mij thuis stil staan.

Zondag 12 augustus (2018): Yvonne is jarig. Uiteraard ben ik erbij als ze ‘het cadeau’ van Dirk-Jan krijgt. Het is het eerste beeldje van me, zo’n 21,5cm groot, in mijn natuurlijke lichaamskleuren en op een plexiglas plaatje. Ze is verrukt en verward als ze ook een tweede pakje krijgt, wat er precies zo uit ziet als het eerste. ‘Zou het?’ vraagt ze Dirk-Jan en inderdaad, ze gilt van plezier als ze me opnieuw ziet, maar nu met volle erectie. ‘Vergelijken?’, vraagt Dirk-Jan en ja, dat wil ze. Ik ben zoals altijd bij hun volkomen naakt en wist wat er komen zou, ben dus volledig paraat. Ik sta op, en ze houdt het beeldje met gestrekt hand naast me. ik word vergeleken. ‘O-ja, precies! Dirk-Jan, hij is het écht!’ Proest ze uit. Ze heeft dus geen idee wat er dan komt. Die derde verpakking is dan ook heel anders en de doos die erin zit is wel heel exclusief. Als ze de dikke lederen deksel openklapt hapt ze naar adem. Een angstgilletje klinkt. Ja, het is echt realistisch zie ik dan ook OMG! Het lijkt wel alsof ze mijn pik en ballen hebben afgesneden en opgezet! ‘Ja schat’, begint Dirk-Jan. Dit is een premium kopie van zijn ding, op ware grootte. Viel het je al op dat al die beeldjes net zo lang zijn als zijn stijve? 21,5cm?’, ze bekomt van de eerste schrik en pakt hem eruit. ‘Eek Dirk-Jan! het ding veert mee…, is dit echte huid?!’ Dirk-Jan lacht ‘O-Nee-o-nee lieverd, dat is de zogenaamde 'Sil-Slide technologie' die het zo echt laat aanvoelen. Ook de hardheid is exacte wat Janus heeft, Karel heeft het dubbel gecheckt voor en nadat ze het fabriceerde. Zie je, ook zijn aders zijn levensecht, kom maar eens Janus, laat zien' en nu hielden ze de dildo naast me, checkte iedere ader, iedere plooi, iedere vlek van mijn eikel tot en met de levensechte, los zwevende ballen in mijn zak. Zelfs de huidskleuren klopte. Zonnebruin van mijn ballen en roede tot de steeds lichter wordende, terug gestroopte voorhuid, omdat die veel minder zon ziet tot en met mijn rode eikel. Terwijl ze me vergeleken speelden ze met me, net als ze de dildo bewerken. Zo wordt iedere testikel een voor een ‘beetgepakt’ en verlegd, er bijna uit geperst. Het oppervlak van de dildo ballen, schacht en eikel verbleekt net zoals bij mij, iedere keer als ze het uitrekken of in knijpen. Daarbij is het hele ding net zo glanzend en plakkerig als mijn apparatuur! In de dildo zit onderin een holte, daar kan ze een meegeleverd ‘Suction Cup’ op schroeven als ze het ding bijvoorbeeld wil berijden. Voordeel bij mij is dat er een lijf aan vast zit, die het hele apparaat kan bedienen.

Onnodig te zeggen dat het uitpakken van deze cadeaus onvermijdelijk heeft geleid tot een hele lange reeks van vergelijkingen. Mijn pik en de dildo zaten om en om in ieders gat denkbaar en later zelfs ook tegelijkertijd in hetzelfde gat. Ik kan mezelf in het echt pijpen en neuken, door mijn pik in mijn mond of kont te persen, maar een extra pik zo los in je hand, biedt veel meer mogelijkheden! En dit herhaalde zich niet ieder jaar. Meneer en mevrouw hebben nu een souvenir voor als ik er niet ben.

Iedere verjaardag daarop krijgt Yvonne een nieuw exemplaar. De oude (en meerdere kopieën ervan) worden weggeven aan speciale vrienden, plus staat ieder beeldje op volgorde in hun jachttrofeeën kamer. Hiermee wordt in de loop van de jaren ook mijn ontwikkeling goed zichtbaar. Niet alleen mijn pik (van 21,5cm op mijn 17e naar 22,3cm in 2022, op mijn 21e maar vooral ook mijn lijf. Van schriel mager mannetjes naar een surfdude-achtige, fitte atleet met inderdaad, een fors neukpakket. Maar al met al precies zoals we voor ogen hadden toen we indertijd begonnen met mijn persoonlijke ontwikkel/sportplan. Ook het kopiëren en uitdelen van mijn levensechte dildo’s heeft meer opgeleverd dan enkel de neukfestijnen tijdens haar verjaardagen. Veel meer. Maar daarover wellicht meer in andere verhalen.

Inmiddels verstrekt Dirk-Jan de scans ook per licentie aan een specialistisch bedrijf in Amerika. Ze zijn beroemd vanwege hun sekspoppen, maar ook levensechte, realistische dildo’s. We krijgen per gemaakte kopie een bedrag wat ik hier niet mag noemen, maar het bedrijf is DE maker van de ‘Sil-Slide technologie’. Een exacte kopie van mijn pik en ballen zijn via internet te koop vanaf 600 dollar, dus het licentiebedrag is stevig. Ze wilde de dildo vernoemen naar de ‘donor’ maar dat wilde ik niet en daarom hebben ze een andere echte Nederlands naam verzonnen, de ‘Dirk’. Nederlandse mannen schijnen namelijk wereldwijd nogal ‘berucht’ te zijn vanwege hun afmetingen en dan doel ik niet op onze lichaamslengte waarin we de nummer 1 van de wereld zijn.

Maar goed, dus ook vorig jaar augustus 2023 werd ik ruim voor haar verjaardag weer naar het bedrijf gebracht waar ze me nu voor de 6e keer scande. Bijna routinematig doen we wat we altijd doen, alleen deze keer toppen we het af met veel extra show en handwerk. Na die allereerste keer doen de dame en haar assistent wel volop mee, met toestemming van meneer en mevrouw hebben we (Karel de chauffeur en ik) weten ze te verleiden en dus zijn we uren langer bezig dan noodzakelijk. De dag erop echter komt het bericht. Dirk-Jan belt me met een korte mededeling: Ik ben uitgegroeid. Is mijn lijf wel weer beter geworden, mijn pik en ballen zijn uitgegroeid en de afmetingen en volumes zijn exact gelijk aan het jaar ervoor, 2022. Ik ben dus op mijn 22...23e uitgegroeid en dat blijkt eigenlijk best wel laat te zijn volgens onze arts, die ook jaarlijks een miniatuur body-beeldje cadeau krijgt. Erg laat beseft Dirk-Jan dat hij wat anders moet verzinnen als cadeau, maar goed, welke vrouw is er niet gek op diamanten?

(** Uit privacy alle namen, behalve die van mij, veranderd**)