Het laat zich minder ernstig aanzien dan ik in eerste instantie dacht. Arnoud is verslagen, terwijl hij deze partij gewoon zou moeten kunnen winnen. Hij viel hard van zijn paard. Achter ons gaat het toernooi verder. Ik hoor gejoel en gejuich. Er klinkt wapengekletter en briesende paarden. Ridders die het tegen elkaar opnemen. Arnoud lijkt niet te zijn verwond, hij is meer onthutst.

Ik trek de helm van het hoofd van Arnoud. Pieter helpt hem met zijn harnas en maliënkolder. Zijn gezicht is bezweet en hij ziet bleek. Pieter geeft hem een kruik gevuld met water. ‘Wat is er gebeurd, hoe kan dit??? Mijn lans brak af, zonder dat ik echt aanviel of verdedigde.’
Willem van Pynnock loopt onze kant op. ‘Ik heb het antwoord op je vraag, Arnoud!’ In zijn hand heeft hij de twee delen van de lans. ‘Iemand heeft willen verhinderen dat jij verder zou komen in het toernooi, Arnoud!’ Hij houdt het onderste deel van de lans voor ons. Arnoud heeft het eerder door dan ik. ‘Iemand heeft in de lans gezaagd!’
Nu zie ik het ook, het hout is niet gespleten zoals je dat zou verwachten als het breekt. ‘Waarom zou iemand dat willen...’ vraag ik mezelf hardop af.
‘Diederik...’ stamelt Arnoud. Willem kijkt ons vragend aan en nu pas vallen mij zijn helblauwe ogen op. Ik glimlach en voel me rood worden. Knappe jongen, denk ik.
‘Waarom zou Diederik Viperdaes daar belang bij hebben...’
‘Omdat hij uit het toernooi is gegooid!’
‘Door mij’ vul ik aan.

In een ooghoek zie ik papa aan komen lopen. Waarom zit hij niet op de tribune? Zijn gezicht staat bezorgd. Bezorgdheid om Arnoud? ‘Wilt u ons excuseren?’ vraagt hij beleefd aan Willem. Hij buigt beleefd en neemt afscheid.
‘Pap, wat is er...’
‘Hadewych en Arnoud... jullie hulp is nu nodig. Het gaat om Nicolaas.’
‘Ja, Nicolaas! Daar wil ik het ook over hebben. Ik weet wat hem mankeert. Ik weet wie er achter de vergiftiging van Nicolaas zit...’
‘Nicolaas is een oude man met een zwakke gezondheid, hij is niet...’
‘Laat haar uitspreken, papa!’ Het klink bruusk. Papa schrikt zichtbaar van Arnoud zijn toon. ‘Laat haar vertellen wat ze heeft gezien...’ zijn stem klink nu zachter, maar nog steeds dwingend.
‘Ik was bij Diederik op de kamer... Hij was er alleen. Ik wilde met hem... praten. Toen zag ik dat flesje staan. Een klein flesje dat van de plank bij Hieronimus is weggenomen, gestolen. Het stond daar op de vensterbank. Diederik heeft zijn eigen vader vergiftigd!’
Ik zie papa deze tijding verwerken. Zijn blik wordt afwezig en op zijn voorhoofd ontstaat een denkrimpel.
‘Heb je wel goed gekeken? Kan het niet iets anders zijn? Ik bedoel, waarom zou hij zijn vader willen vermoorden?’
Ik zucht. ‘Kijk dan zelf op zijn kamer!’ zeg ik fel.
‘Diederik wil nu vertrekken, terug naar de burcht van Viperdaes. Hij is zijn spullen aan het inpakken, ik ben net bij hem geweest.’ Papa zwijgt even. Arnouds en mijn blikken ontmoeten elkaar. Dan gaat papa verder. ‘Nicolaas vraagt naar jou, Hadewych. Hij zegt dat er een vrouwenhand nodig is om hem te verzorgen...’
‘Waarom ik?’ Meteen heb ik spijt van mijn woorden. ‘Sorry, ik bedoel het niet zo...’
‘Hij heeft mij gesmeekt om je naar hem toe te brengen.’
‘Ik wil met hem praten, maar ik beloof niets!’
‘Hij verwacht je in de hut van Hieronimus!’ Papa draait zich om en loopt weer naar de tribune.

‘Kom, jij ziet er niet uit!’ Ik bekijk Arnoud van top tot teen. Zijn kleren plakken aan zijn huid. De veter van zijn wambuis is los en de stof is teruggeslagen. Daaronder weet ik zijn gespierde borstkas. Even leg ik mijn hand op zijn borst. Ik voel zijn hart slaan. Dan schud ik het opkomende gevoel van verlangen van me af en maak ik me van hem los.

‘Ik ben zelf ook helemaal klaar met deze jurk, ik wil wat gemakkelijkers aantrekken!’
‘Ja, maar...’ Maar ik luister niet. ‘Jij gaat toch niet met hem mee???’
‘Als Diederik zijn eerste poging is mislukt, dan gaat hij het nog een keer proberen. Nicolaas is hier veilig!’
‘Je wil hem hier houden?’ We rennen samen de poort door en steken de binnenplaats over. Ik heb het heet en merk dat ik ook zweet. ‘Als Diederik zegt dat hij weg wil, dan zal papa hem niet tegenhouden. Dat druist tegen alle regels van de gastvrijheid in.’ Arnoud haalt me in en gaat voor me staan, met zijn armen in zijn zij. Hij kijkt me aan. ‘Jij wilde toch niet met vieze Diederik mee?’ Hij kijkt me indringend aan. Arnoud zijn ogen zijn net zo fel groen als die van mij. Vastberaden staat hij voor me. Ik doe een stap naar voren tot we oog in oog staan. Zijn warme adem voel ik in mijn gezicht. Ik moet de neiging om hem te kussen van me afduwen.
‘Nee, zeker niet! Maar als we hem meegeven met Diederik, dan zijn wij verantwoordelijk voor diens dood!’
Ik doe een stap opzij en loop om hem heen de trap op naar onze slaapcel. Achter me hoor ik zijn voetstappen. Ik sluit de deur achter me en zoek de kledingstukken die ik nodig heb.
De deur gaat open en Arnoud stapt binnen. ‘Doe de deur dicht!’ zeg ik.
Arnoud sluit de deur. ‘Het is te gevaarlijk...’ begint hij. Arnoud kijkt me aan en ik houd zijn blik gevangen. '...en, daarbij...zonnnder...’

Ik maak mijn rijgkoord los en open mijn rok. Arnouds mond blijft open staan. Ik laat mijn kleding van me glijden en ik sta in slechts mijn onderkleding voor hem. Hij slikt. ‘Kleed je uit!’ zeg ik simpel. ‘Er is weinig tijd.’ Maar er komt geen enkele beweging in mijn broer. Ik draai me om naar de deur en vergrendel die. Arnoud heeft zich niet bewogen. Ik sta op twee meter voor hem en leg mijn handen op mijn heupen. Langzaam vouwen mijn vingers de stof van mijn onderhemd op tot ik bij de zoom ben gekomen. Arnoud zijn ogen dalen af. Heel langzaam trek ik mijn hemd verder omhoog zodat hij mijn naaktheid in de schaduw net kan zien. Ik tintel en voel de geilheid bezit van me nemen.

Ik kijk naar zijn broek en ontwaar daar de bobbel. Daaronder zit datgene waar ik de afgelopen dagen zo naar verlang. Maar is het wel goed om je broer te verleiden? Ik twijfel, maar weet dat ik niet meer wil opgeven. Dan trek ik in een soepele beweging mijn onderhemd uit en ben ik naakt.

‘Hadewych... Adi.’
Ik weet niet hoelang we zo gestaan hebben. Net of we geen van beiden deze stap durfden te nemen. Niet nu...
Ik laat mijn hand over mijn buik glijden, door mijn rode haartjes die mijn natte grotje aan het oog onttrekken. ‘Kleed je uit!’ herhaal ik fluisterend. Dan komt hij in beweging. Hij knoopt zijn broek los en laat hem op zijn enkels vallen. ‘Ga liggen!’
Alles gaat nu gehaast, er is geen tijd. Ik hijg en hij hijgt. Arnoud gaat op zijn bed liggen. Ik ga naast hem liggen maar dan tegengesteld. Ik trek mijn been op en open mijn kutje. ‘Ik ben geil, Arnoud... Doe er wat aan!’

Dan pak ik zijn pik en begin hem zachtjes af te trekken. Ik kijk ondertussen hoe Arnoud naar mijn natte spleetje kijkt en hoe zijn vingers mijn dijen kneden, steeds dichter bij mijn hete driehoekje. Behoedzaam raken zijn vingers mijn gezwollen kutlipjes. Ik kreun. Ik voel hoe hij mijn lipjes uiteen trekt. Hoe zijn vingers mijn clitje masseren terwijl langzaam vingers in me schuiven. ‘Jaaahhh, doe maar...’ moedig ik hem kreunend aan.

Zijn pik is hard en stijf. En in tegenstelling tot die van Diederik heb ik nu zin om hem in mijn mond te nemen. Arnoud kijkt me aan, een vluchtig glimlachje valt me ten deel. Dan verdrinkt hij zich weer in zijn eigen poel van lust. Mijn kutje maakt natte geluiden en dat spoort mij aan om hem te zuigen. Ik schuif iets op zodat mijn gezicht zich bij zijn pik bevindt. Ik begin met likken. Kleine likjes over zijn eikel. Ik proef hem. Ik proef zweet en die heerlijke geile smaak en geur van seks.

Dan rol ik op mijn handen en knieën. Ik hang met mijn kutje boven hem. ‘Lik mijn kutje!’ roep ik. Hij slaat zijn armen om mijn heupen en spreidt mijn billen. Ik voel me nat en open. Verder spreiden zijn vingers mijn kut en ik voel hoe zijn tong tussen mijn schaamlippen verdwijnt. Ik sidder, die geile rilling strekt zich door heel mijn lijf. Nu moet het gebeuren.

Ik pak zijn pik en trek zijn huid strak naar achteren. God wat is hij hard en wat had ik graag dat hij zijn zaad in mijn kutje zou spuiten. Ik buk me en begin hem te pijpen. Eerst zuigjes en dan steeds dieper. Mijn orgasme zit vlak onder de oppervlakte. Ik balanceer op het randje van dat geile hemelse gevoel. Zo zou de hemel moeten zijn. Een plek waar eeuwige vrede en rust is... rust of lust?

Arnoud likt diep en met lange halen. Even kom ik met mijn bovenlichaam iets omhoog Ik druk zijn penis tegen mijn tieten aan en druk zijn eikel tegen mijn harde tepels. Ze tekenen een nat spoor. Diep steekt hij zijn tong in me en likt naar boven, naar mijn clitje. Hij zuigt... ‘Oooohhh... jaaa,’ schreeuw ik... ‘Doe maar, jaaahhh...’

Dan trekken mijn spieren samen. Ik duw mijn bekken verder naar onderen tegen zijn tong. Harder wil ik gelikt worden. Mijn benen trillen en mijn billen worden uit elkaar getrokken. Mijn kutje trekt samen als een vuist die een vrucht uitknijpt. ‘Ooooh jaaa...’

Ik voel me voldaan en vol energie. Snel wip ik van hem af. ‘Ooooh, Hadewych, jouw kutje smaakt naar … honing. Zoete honing, Adi.’ Ik draai me om en kijk naar hem. Zijn mond en wangen zijn nat. Zijn lichaam bezweet. Hij heeft zijn lul in zijn handen en trekt zich af. ‘Nu jij!’

Arnoud gaat op de bedrand zitten. Leunend op zijn armen kijkt hij hoe ik voor hem door mijn knieën ga. Op handen en knieën kruip ik op hem toe. Hij spreidt zijn benen zodat ik tussen hem in kan kruipen. Ik pak zijn pik vast. Mijn tieten drukken tegen zijn dijen. Dan lik ik zijn ballen en werk ik me via zijn schacht omhoog. Arnoud en ik kijken elkaar steeds aan. Tussen een paar likken door kruisen onze blikken steeds. Hij kijkt geil en ik glimlach voldaan. Dan begin ik hem te pijpen. Met diepe halen. Ik zuig en lik. Mijn speeksel druipt langs mijn kin naar onderen. Ik masseer zijn ballen en voel hoe die omhoogtrekken. Klaar om zijn zaad te spuiten. Ik trek zijn paal naar mij toe en zuig op zijn eikel. Ik kijk naar boven naar Arnoud. We kijken elkaar aan. Zijn blik is troebel en ik weet niet wat hij ziet, alleen mij of misschien... Yda?

Arnoud kreunt en ik lik. Grommend laat hij weten dat hij gaat komen. Ik trek mijn hoofd iets terug, open mijn mond en steek mijn tong iets uit. Nog steeds zijn onze ogen op elkaar gericht. Met dikke stralen spuit hij zijn zaad in mijn mond en op mijn gezicht. 'Oehhh, ja lekker' kreun ik terwijl ik mijn lippen aflik. Ik zie hoe de werkelijkheid weer terugkeert in zijn ogen. Hoe zijn blik helder wordt. 'Ooooh, Adi... dit was...' Ik knijp zachtjes in zijn stijve pik om ook het laatste van zijn sappen eruit te persen. Ik sluit mijn mond om zijn eikel en zuig hem schoon.
'We moeten opschieten, broertje. Kleed je aan!'
Ik ben een beetje kortaf en ergens heeft hij dat niet verdiend. Maar ik weet dat hij soms kan blijven hangen in allerlei loftuitingen waar ik nu geen tijd voor heb.

Ik sta op en pak een doek waar ik mijn gezicht mee schoonveeg. Dan buk ik me voorover om in de kist mijn kleding te pakken. Als ik me omdraai, zie ik dat mijn broertje nog steeds zit zoals ik hem heb achtergelaten. Zijn pik trekt hij langzaam af. 'Ben je niet klaar?' vraag ik.
'Ja, maar je zinnelijkheid is werkelijk overweldigend... Mijn hart slaat op hol...'
'Ook als je naar mijn kontje kijkt...?'
'In je kontje kijkt...' verbetert Arnoud.
Ik draai me om en buk me nogmaals, maar nu zet ik mijn voeten uit elkaar. Ik kijk over mijn schouders. Arnoud kijkt naar mijn kutje en trekt zich af. 'Hmmm!' Ik merk dat het me ook prikkelt. 'Trek je jezelf vaak af?' vraag ik. Een antwoord krijg ik niet. Met mijn vingers streel ik mijn kutje. Ik ben nog steeds nat. Nu spreid ik mijn kutlipjes voor hem. Zijn vuist gaat steeds sneller.
'Draai je om!' Ik schrik van zijn krachtige stem en geef direct gehoor aan zijn verzoek. Ik ga vlak voor hem staan. Ik streel mijn tieten en ik zet een voet op de stoel naast het bed. Zijn ogen glijden langs mijn huid alsof ze mij kunnen strelen. 'Hnnnggg...' Zijn pik is vochtig en dat hoor je. 'Trek je kutje open!' Weer doe ik direct wat hij van me verlangt. Mijn vingers spreiden mijn kutje wijd open. Ik kijk naar onderen, naar mijn vurige rode schaamhaar, nog kleverig van de neuksapjes. 'Jaaa...'
Dan spuit Arnoud voor de tweede keer zijn zaad... Het druipt langs zijn eikel en vuist naar beneden.

Ik sluit mijn ogen en streel mezelf en voel me fijn. Het was intiem en vertrouwd, met zijn tweeën. En opwindend. En nodig, ik voel me kalmer en rustiger. 'Zeg, je moet je aankleden, zusje!' zegt Arnoud. Hij gooit mijn onderhemd naar mijn hoofd, waar die blijft hangen. Ik wil me op hem storten als er op de deur wordt gebonsd. Het is Pieter. 'Meneer Arnoud, bent u hier? De prijsuitreiking is aanstaande. U moet uw opwachting maken!'
We kijken elkaar verschrikt aan. 'Ik ben er zo, ga alvast naar het toernooiveld. Ik zie je daar!'

Snel kleden we ons aan. Voor ik de deur van de grendel haal, houdt Arnoud me tegen. Langzaam haalt hij zijn handen door mijn haren. 'Daar zat nog wat eeehhh...'
'Levenselixer' vul ik aan. Hij lacht.
'Nu naar Nicolaas!'

Ik knik hem toe en verlaat opgejaagd de slaapcel. Vandaag lukt het niet om normaal te lopen. Het lijkt of de duivel me op de hielen zit. Hollend loop ik naar het huisje in de kruidentuin van pater Hieronimus. Voor ik naar binnen ga, strijk ik mijn kleding glad en haal ik diep adem. Het is halfduister in de ruimte. Op een stoel zit de pater. Zou ik hem wakker hebben gemaakt?

'Aaaah, lieve Hadewych. Daar ben je.'
Ik draai me om en kijk naar de gestalte in het bed. Nicolaas is bleek en zijn ogen liggen diep in zijn oogkassen. 'Hoe gaat het?' fluister ik.
'Ik ben niet ontevreden. Hij heeft warme kamille gedronken. Misschien dat hij het redt.'
Nicolaas opent zijn ogen en probeert zijn blik helder te krijgen. Hoe ziek hij ook is, toch breekt er een dun glimlachje door. 'Hadewych!?' zijn stem klinkt zwak. Hij wijst naar de stoel naast het bed.
'Ik laat jullie even alleen, ik wacht buiten...' fluistert Hieronimus. Ik knik. Zwijgend neem ik plaats op de stoel.
'Ik weet niet hoe lang ik het maak... Ik weet ook niet wat er met me is gebeurd.'
Op mijn tong branden de woorden die ik niet durf uit te spreken: 'Ik weet het wel!', maar ik kan het niet zeggen. Het bewijs is niet onomstotelijk. Ik heb met de oude man te doen.
'Diederik...' Ik schrik op uit mijn gedachten. '...wil vandaag vertrekken, naar onze burcht.'
'Ik hoorde het van papa.'
'Ik weet niet of het verstandig is... De reis is zwaar. En in zo'n rijtuig is het niet makkelijk.'
'U moet hier blijven, hier bent u in goede handen, hier loopt u geen gevaar!'
Nicolaas kijkt me aan. 'Diederik heeft besloten en hij luistert niet naar me. Hij trekt zijn eigen plan. Maar ik ben niet geestesziek, Hadewych!'
Ik kijk naar mijn handen die op mijn schoot gevouwen liggen. 'Jij moet met ons mee naar Viperdaes, ik heb een vrouwenhand nodig. Diederik heeft een vrouw nodig.' Ik knik weer, maar zwijg. 'Je bent een mooie jonge vrouw geworden, Hadewych. Je bent je daar misschien niet van bewust, maar iedereen kijkt naar je. Maar ik zie nog wat anders in jou. Jij bent een slimme vrouw die mannen het hoofd kan bieden.'
Ik zucht.
'Ho, ho... wacht even...' zegt Nicolaas. Daarna volgt een hoestbui. Ik pak een mok met gekookt kamille-aftreksel. Ik houd de beker tegen zijn lippen en hij drinkt dankbaar een paar slokken. 'Maar zoals ik al zei... ik ben niet gek. Ik zie ook wel dat je mijn zoon verafschuwt!'
'Ik weet niet waar u dat op baseert... maar...'

Weer volgt er een hoestbui. Ik laat hem even tot rust komen. 'Jij bent de eerste vrouw waarvan ik denk dat die hem kan beteugelen.'
'Ik wil met u mee, om u te verzorgen. Onderweg en misschien nog één of twee dagen in Viperdaes. Maar...'
'Ik zie aan je dat je een man om je vinger kunt winden, Hadewych. Heb jij ontdekt welke schat er diep in je verborgen ligt?' Hij kijkt me indringend aan.
Waren dat ook niet de woorden van Clara? De schat... 'U bedoelt...' Ik voel mijn wangen vurig worden. Onbewust breng ik mijn handen naar mijn borsten.
'Ja, Hadewych. Heb je al het al gevonden? Ooooh, Hadewych. Diederik zijn moeder. Ze was rijzig en haar gedachten waren helder en zuiver. Ze stief jong, toen Diederik twee was. Ze kreeg koorts en werd benauwd. Geen chirurgijn die haar kon helpen. Hij heeft een moeder gemist, die jongen. Een moederhand. Achteraf gezien had ik het anders moeten doen.'
'Vertel me over haar!' fluister ik.
'Ze was mooi, en zich zeer bewust van de schat in haar schoot.'
Ik kijk naar mijn eigen schoot. Even denk ik aan Arnoud, hoe ik hem heb verleid. Een stroompje schiet vanuit mijn kutje langs mijn ruggengraat omhoog. Mijn schat, mijn vagijn, mijn …
'U bedoelt dat ze wist hoe ze een man moest begeren?' Ik kijk hem recht aan.
'Ja, Hadewych... maar vooral ook zichzelf wist te begeren. Ze had een vuur in zich. Een niet te temmen vuur. Ze genoot ervan om mij om haar vinger te winden. Om mij haar lichamelijke verlangens te laten vervullen.'
Mijn wangen gloeien. Ik snap wat hij bedoelt. Nicolaas denkt dat ik zijn zoon in toom kan houden, door mijn eigen vurigheid. Ik knik naar hem maar zeg niets. Diederik is voor mij geen huwelijkspartner, ik offer mijn leven niet op voor hem. Ten behoeve van hem alleen.
'Ik zie hetzelfde vuur in jouw ogen, Hadewych.'
'Ik zal meegaan, maar alleen om u te begeleiden en te verzorgen tijdens de reis. Maar ik eis dat ik word begeleid door een delegatie van papa zijn krijgslieden, zodat ik met hen terug kan reizen.' En om me te beschermen, denk ik, maar dat spreek ik niet uit.
'Ik moet me bij je besluit neerleggen. Ik ben je dankbaar voor wat je wilt doen. Ik weet dat mijn overredingskracht tekortschiet om je te overtuigen om in onze burcht te blijven.

Ik sta op en streel zijn hand. Zijn glimlach is oprecht en zijn bedoelingen ook. 'Ik spreek met mijn vader en zal me voorbereiden op de reis.' Ik laat Nicolaas alleen en loop de hut uit.
Hieronimus is in de tuin aan het werk. 'Ga maar.' zegt hij alleen. 'Ik weet wat hij je heeft gevraagd en ik weet jouw antwoord daarop. Het is goed.'

Dan ren ik weer terug in de richting van Arnoud en papa. Ik til mijn rok op en versnel mijn pas. Het is druk rondom het toernooiveld. Als ik vlakbij ben, houd ik mijn pas weer in. Mama zal zeggen dat ik me meer als een jonge edelvrouw moet gedragen, niet als een boerin. Waarop ik dan altijd roep dat ik liever een boerin wil zijn. Ik kan een lach niet onderdrukken bij deze gedachte. Tussen de gasten zoek ik Arnoud en papa en mama. Maar als eerste zie ik iemand anders. De dikke tronie van Vieze Diederik. De gifmenger. En bij hem staan mijn ouders en broer.

Ik sluit me aan bij het gezelschap. Alle hoofden van het gezelschap draaien zich in mijn richting. Diederik zijn ogen glijden weer langs mijn lijf. Hij grijnst een scheve grijns. Waarschijnlijk beeldt hij zich in dat ik mijn rok weer voor hem hooghoud om hem te verleiden... Dat hij zijn stijve pik tussen mijn billen steekt. Ik zou hem kunnen vernederen door hem hier te vertellen dat zijn mannelijkheid mij wat omvang betreft tegenviel.
'Zo, Hadewych, de schoonste jonkvrouw in de wijde omtrek. Begeerd door menig man...' roept Diederik.
'Pluimstrijker' denk ik.

Ik negeer hem en richt me op de anderen. 'Ik heb met Nicolaas gesproken, hij heeft me gevraagd mee te reizen naar zijn burcht zodat ik hem onderweg kan verzorgen. Ik heb het toegezegd, onder voorwaarde dat ik word begeleid door een aantal krijgslieden.' Ik kijk naar Arnoud.

'Ik bied me aan en wil de groep wel samenstellen. Ik denk dat...'
'HAHAHAHAHA, ja, ja... Die oude man wil wel meer. Maar dat lijkt me overdreven. Hij stelt zich een beetje aan en is aandachtsziek. Dat heb je op die leeftijd. Hahahaha, het is bijna aandoenlijk. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren.'
'Nou, mij lijkt gezien zijn broze gezondheid...'
'Ja, ja, ja... Ooooh, wat is hij broos... Je hebt je laten inpakken, Hadewych! Maar mijn besluit staat vast. We vetrekken vandaag, zonder jou! Ik zou zeggen, bereid je ondertussen alvast voor op het moment dat je je definitief in Viperdaes komt vestigen en mijn vrouw zult zijn. Daar verheug ik me op!' Terwijl hij de laatste zin uitspreekt, kijkt hij naar mijn borsten en zie ik zijn tong zijn lip natmaken. Hij begint weer te lachen en loopt langs me heen. Zijn hand streelt langs mijn achterste. 'Je was meesterlijk en geil... Jammer dat je het niet afmaakte!' hijgt hij in mijn oor.
Ik verblik of verbloos hier niet van. Arnoud volgt het nauwgezet en zijn lichaamstaal zegt genoeg. Ik schud mijn hoofd naar hem. Ik laat hem, met zijn pafferige gezicht.

Ik kijk Diederik na. Hij loopt naar het kasteel waar zo zijn koets gaat vertrekken naar burcht Viperdaes. Een rilling trekt door mijn lijf. Ik vrees werkelijk voor het leven van de oude man.

Dan zie ik Yda op mij toe rennen. Haar blik is verwilderd. Ze grijpt me bij de arm en houdt een leeg flesje in haar hand omhoog. Op het etiket staat in Hieronimus’ handschrift "Akelei" geschreven.
'Dit heb ik in de keuken bij het afval gevonden!'