Alix op kantoor Storm
In beige mantelpak met bijpassende Birkin handtas, stapte Alix compleet onaangekondigd het ruime kantoor van Storm binnen. Hij keek oprecht verrast op.
“Hé, wat doet u… Alix?”
“Dag Storm, ik hoop dat ik niet stoor?”
“Nee… ja… Zeg, hoe ben jij hier geraakt? Hadden wij een afspraak?”
“Nee.”
“Hebben ze je beneden doorgelaten? En heeft mijn secretaresse je doorgelaten?”
“O, Storm, ik ben vriendelijk met je mensen, en dan zijn zij vriendelijk voor mij.”
“Dit is een firma gespecialiseerd in beveiligingsapparatuur. Wij kunnen niet zomaar open deur houden voor iedereen. Dat is slecht voor de reputatie.”
“O, ik was gaan shoppen, en kwam hier voorbij, en ik dacht: laat ik even binnenspringen bij mijn oude vriend Storm.”
“Je hebt mijn mensen verleid!!”
Storm drukte een knop in op zijn vaste telefoon en riep: “Peggy, wil je ONMIDDELLIJK hier komen!”
Een fractie van een seconde later opende Peggy de deur en vroeg ultraonschuldig:
“U riep mij, mijnheer Storm?”
“Peggy, heb jij mevrouw A… Alix binnengelaten?”
“Ja, meneer,” zei ze, glazig dom kijkend naar Alix.
“Had ze een uitnodiging?”
“O?”
“Ik zie alleen mensen op afspraak.”
“O… ik dacht, mevrouw kent u…”
Storm zuchtte hardop.
“Peggy, het is al goed, je mag gaan, meiske .”

Alix had ondertussen plaatsgenomen tegenover Storm’s nieuwe vijf meter brede glanzende mahoniehouten bureau.
“Wat kan ik voor u doen,” vroeg Storm haast automatisch, en ging breeduit zitten, een 90° draai makend met zijn brede lederen bureaustoel.
“Wel…” begon Alix, “dit is eigenlijk een familiebezoek – wat ik ook tegen je medewerkster zei.”
“Ha?”
“Je bent de biologische vader van mijn kleindochter, welkom in de familie. Om met de deur in huis te vallen. Dus.”
Storm sprong op, perplex.
“Wat? Komaan… Hoe… Hoe kan dat? Hoe weet jij dat?”
“O, je wist het niet? Mmmm… raar.
Ik weet het niet van Beatrice hoor.
Ik heb mijn kleindochter laten sequencen. Ze heeft vijftig procent van jouw genoom.”
“… Maar,” en Storm ging stomverbaasd zitten. “Hoe kan dat? Ik heb nooit… Heb je mij… afgetapt of zo?”
“Het Centrum had jouw genoom al.”
“Ha? Nog beter!”
“Niet moeilijk. We tappen dat d’office af van alle onze alliantieleden. Je ging akkoord. Je hebt de afstand van rechten zelf ondertekend, met sperma, dacht ik. Zei Honey.”
“Huh? Dat wist ik niet?”
“Standaardprocedure.”
“Is dat niet confidentieel? Privacy!?”
“Absoluut. Het Centrum behandelt dit uiterst confidentieel.”
“Héla? Overheidsdiensten hebben toch niet het recht om persoonlijk informatie te gebruiken of op te slaan zonder het medeweten van de eigenaar van de informatie?”
“Dat? Nee, het Centrum is een geheime dienst. Daar gelden andere regels. O? Je wist het zelf niet? Sorry dat ik de pret bederf.”

Alix glimlachte niet.
“Ik heb een vraag voor je, als alliantielid.”
“O, prima,” zei Storm, met een soupçon van enthousiasme. “Waarover gaat het?”
“Kan ik nog niet zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat we je zullen uitnodigen naar ons medisch centrum voor een algehele check. We doen de normale medische proeven voor alliantieleden, en we dienen ook een aantal vaccins toe.”
“Ha, doet het C.E.C. nu al vaccinaties?”
“Je moet altijd diversifiëren. Zeg ik altijd. Routine, en noodzakelijk, voor we je op een echte missie sturen.”
“Okee, en wanneer is dat dan?” aarzelde Storm.
“Dat staat nog niet vast. Je krijgt binnenkort via het kanaal een uitnodiging. Daar staat alles in.”


Wie is de vader?^
“Bieke?”
“Ja mama”
“Ik heb een vraagje voor je. Een klein vraagje. Als het niet past of als het antwoord gevoelig ligt, dan hoe je niet te antwoorden hoor mijn schatje.”
“Vraag op Mama, Mette ligt in haar wiegje en ze slaapt vast.”
“Bieke mijn lieve schat, ken jij de identiteit van de vader van Mette?”
“O nee mama, het is een volstrekt anonieme donor. Ik weet zelfs niet van welke spermabank hij komt. Daar heeft Emma allemaal voor gezorgd”
“Ha zo…”
“Waarom vraag je dat mama?”
“O niets… Ik vroeg mij zo af van waar ze die blonde krulletjes zou hebben. In onze familie is iedereen zwart.”
“Wel, het zal een blonde donor zijn, hé mama. Hij is volkomen anoniem.
Waarom vraag je dat?
Heeft het te maken met mijn vader?”
“Nee nee… Zeker niet…”


De zes regels van het C.E.C.
1. De missie gaat boven alles
2. Ga nooit alleen op missie en laat altijd en uitsluitend weten waar je bent aan je rechtstreekse overste.
3. Alle informatie is confidentieel. Je krijgt nooit meer informatie dan strikt nodig, en je geeft ook nooit meer informatie dan strikt nodig.
4. Gebruik de aangeleerde technieken nooit buiten de professionele context.
5. Gebruik altijd een condoom, ook als je wil bevrucht worden.
6. Word niet verliefd op het doelwit