“Wij hebben een reservatie voor een kamer voor twee personen, op naam van Storm.”

“Meneer Storm? Ik kijk even na…” zei de receptioniste die zich topless vooroverboog. Storm kon zijn niet geheel begrijpende blik niet van haar pronte boezem afhouden.

“Meneer en mevrouw Storm,” corrigeerde Honey fijntjes.

“Natuurlijk mevrouw Storm! Nu zie ik het! De reservatie is gisteren pas gemaakt. O? Het is jullie huwelijksreis! Jullie ook al. Het jonge… pasgehuwde… paar. Welkom in Grand Plaza Hotel Berlin, waar Keizers, Koningen en Presidenten thuis zijn.”

De receptioniste keek op naar Storm.

“U komt bovendien op deze speciale dag. Ik veronderstel dat u dit weet? U komt toch speciaal hiervoor?” En ze wiebelde even met haar boezem.

“O?”

“Nee? Dan leg ik het even uit. Vandaag is het Busenfreier Freitag – een nieuw overheidsinitiatief om gelijke rechten voor man en vrouw onder te aandacht te brengen.”

“O? Legt u dat eens uit?” vroeg Honey.

“Wij helpen ongewenste intimiteiten uit de wereld door alle intimiteiten gewenst te maken.”

“Wel dat snap ik niet. Misschien. U bent halfnaakt? Heeft dat er iets mee te maken?” opperde de immer systematisch deducerende Storm.

“Precies! Het principe is zo eenvoudig als het kan: door je half te ontkleden geef je aan dat intimiteiten niet ongewenst zijn. Ook de hotelstaf doet mee, vanzelfsprekend.”

“O? Dat wist ik niet… Moeten wij ons ook ontbloten?” vroeg Honey.

“Dat mag, wij adviseren het, het hoeft niet. Echter, als u zich ontbloot, dat gaat u impliciet akkoord met de voorschriften: iedereen mag u aanstaren, en iedereen mag u voelen en dus aanraken omdat elke intimiteit gewenst is. Dit geldt zowel voor mannen als vrouwen als X-en.”

“O leuk, echtgenoot. Het is hier zo warm!”

En Honey ontdeed zich van het vestje van haar mantelpakje, haar satijnen hemdje en haar beha, en stak dat allemaal in haar uitpuilende, van Storm geleende Delvaux handtas.

“Komaan echtgenoot, jij ook! Hop hop!” toonde ze haar pronte borstjes aan Storm en de receptioniste.

“Okee, okee.” En Storm zette zich ook in zijn bloot, niet door de zon gebruind, bovenlijf.

“Mag ik u beiden even aanraken om te bevestigen dat u aanrakingen aanvaardt, standaardprocedure?” vroeg de receptioniste.

“Vanzelfsprekend.”

Ze streelde Storm over zijn borst en buik, en nam met haar andere hand voorzichtig een tepeltje van Honey tussen duim en wijsvinger. “Als wij iets voor u kunnen doen, bel de receptie. Mijn naam is Elise,” lonkte ze naar Storm. “O ja, deze policy eindigt stip om middernacht. Morgen is Prüde Sammstag .”

“En dat is?”

“Dan mag helemaal niets meer. Dat leggen we morgen wel uit. Prettig verblijf! Hier is uw sleutel. Kamer 888 zoals u besteld had. De liften zijn daar! O wacht. U bent per auto gekomen? U staat in de parkeergarage, waar? Uw nummerplaat… ja…. Merk? Een Twingo?”

Ze stapten naar de lift. Honey aarzelde even. Ze hield Storm tegen en keer de zich om naar de receptioniste.

“Kamer 888 zei u?”

“Jazeker…”

“Hadden wij niet de bruidssuite besteld?”

“Laat me even kijken… …Nee hier staat niets genoteerd…”

“Het is onze huwelijksreis, is het misschien mogelijk om de bruidssuite te krijgen? Dat zou zo romantisch zijn…”

“O, dat is erg laat. Ik begrijp het. Even kijken… Wel, dat treft, één van de twee bruidssuites is nog vrij. Op de hoogste verdieping. Ik verander uw reservering. Het is wel een meerprijs. Is dat goed voor u, meneer Storm.”

“Wat de vrouw wil is wet, weet u…”

“Natuurlijk, hihi…”