Hij schraapte zijn keel. “Zeg, Magnus, we zijn nu al een tijdje onderweg. Wat is dat zogenaamde best bewaarde geheim van jou?”
“Geheim? Heb ik dat gezegd? Voor jou heb ik geen geheimen, soulmate.”
“Dankje Magnus. Ik voel me vereerd.”
Storm meende het. Hij voelde zich echt vereerd.
Magnus vervolgde: “Je moet altijd diversifiëren, zei mijn lerares altijd. Ofwel ga je back-to-basics. Iets anders is er niet.
En wat is de basics van gastronomie, Storm?”
Storm had echt geen idee.
“Een frituur?” gokte hij.
“Gefrituurde kamperfoelie! Een frituur? Kan het nog lager!
Nee Storm, ik had je toch intelligenter ingeschat. Als je mijn partner wil worden, mik je op de hoogste kwaliteit, de perfectie. Kom, probeer nog eens?”
“Take out?” probeer Storm schuchter, “met superkwaliteit?”
“Dat is een goede poging. Heb ik al geprobeerd in de Coronacrisis. Werkte heel even. Kom, denk even out-of-the-box Je bent net een penis met claustrofobie!”
Storm had geen idee meer.
“Ik geef het op. Wat is het?”
“Drank. Wijn. Wijnproeverij! Had ik dat niet gezegd? En the next level, gast.”
“How, Magnus, nu maak je me nieuwsgierig”
“We zijn er net.”
Magnus parkeerde zijn Mercedes op de ruime grinten parking.
Een ruime witgeschilderde villa met rieten dak verwelkomde hen.


De hostess begeleidde Storm en Magnus naar buiten.
“Wat alles naar wens, heren?”
“O ja! Ik heb ervan genoten!”
“De wijnen waren op perfecte wijze geserveerd”
“Op precies de goede temperatuur”
“Lichaamstemperatuur”
“Prachtige lichamen trouwens”
“Ook het uwe.”
“Als we met de wijn gemorst hebben, was dat niet de bedoeling”
“O ja wel, dat is de bedoeling wél – wij willen de klanten een totaalbeleving bezorgen – een gevoel van overdadige voldoening.”
“Dat was het.”
“Wil u in het bijzonder juffrouw Margot bedanken? Ze geeft de wijn een romige afgeronde smaak.”
“Ik zal het doorgeven. Mevrouw Margot is een van onze beste sommelières. Wist u dat zij afkomstig is uit een oud adellijk wijngeslacht?”

Magnus was gehaast. Ze hadden nog een lange terugrit voor de boeg.

Kuch

“Hum. Kuch. Magnus?”
“Ja Stormpje.”
“Ik heb eigenlijk nog een suggestie.”
“Suggesties altijd welkom, soulmate.”
“Wel, hoe moet ik het zeggen.”
“Zeg het, soulmate.”
“Wel, de melk waarvan je je Tsunami-yoghurt maakt…”
“Mijn Tsunami, het ambrozijn van de eenentwintigste-eeuwse gastronomie, is gebaseerd op pure ongepasteuriseerde koemelk. Wou je dat weten Stormpje?”
“Wel, Magnus, ik dacht zo…”
“Laat het denken aan mij over, jongen.”
“Heu, in dat geval Magnus, heb ik een vraag.”
“Ahah, een vraag. Dit is je geluksdag, want ik ben er om alle vragen te beantwoorden. Stel je vraag aan je persoonlijke orakel.”
“OK dan. Magnus, wat zou het geven als je de melk voor de Tsunami zou vervangen door moedermelk?”

Magnus was even stil.
Hij keek nors voor zich uit.
“Kijk Storm, ik apprecieer je om je openheid. Wij leven – misschien gelukkig – in een maatschappij waar er vrijheid van meningsuiting geldt…”
“Heu, dit was geen meningsuiting, het was een vraag…?”
“Ha. Dan heb je geluk. Want ik vind het ronduit pervers. Moedermelk dient uitsluitend voor baby’tjes. Elk ander gebruik is volstrekt uit den boze. Pervers. Vies.”
En hij zweeg even.
“Ik hoop dat ik je vraag hiermee beantwoord heb,” voegde hij er bits aan toe.
Storm wou nog repliceren “En gewone melk dan? Die is toch voor kalfjes? Is dat dan niet pervers?” Hij hield wijselijk zijn mond.
En Magnus zweeg ook, voor de rest van de rit.