De volgende ochtend voelde alles ongemakkelijker aan. Terwijl ik uit mijn tent kroop, werd ik begroet door het zachte ochtendlicht dat door de bomen scheen. De lucht was helder en de vogels zongen vrolijk, maar ik kon me niet ontspannen. De camping ontwaakte langzaam, met het geluid van mensen die hun tenten openden, kinderen die al speelden en het geritsel van bladeren in de lichte bries. Ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat alles normaal was, maar de herinnering aan de avond ervoor bleef me achtervolgen.

Toen ik bij de ontbijttafel aankwam, zat Judith er al. Ze droeg een losse, lichtblauwe zomerjurk die perfect paste bij de frisse ochtend. Haar blonde haren glansden in het ochtendlicht, nog steeds een beetje rommelig van de nacht. Toen ze me zag, glimlachte ze kort, maar ik kon een zweem van nervositeit in haar ogen zien. Was het omdat ze het aan Nicola had verteld? Die gedachte bleef door mijn hoofd spelen, en ik kon de spanning niet van me afschudden.

"Goedemorgen," begroette ze me zachtjes, haar stem klonk een beetje onzeker.

"Goedemorgen," antwoordde ik, terwijl ik plaatsnam. Ik merkte dat mijn handen licht trilden en probeerde ze stil te houden.

Nicola kwam niet veel later aanlopen, haar aanwezigheid was even opvallend als altijd. Ze had een strakke, rode top aan die haar gebruinde huid accentueerde en een kort spijkerbroekje dat haar lange benen benadrukte. Ze straalde een moeiteloze schoonheid uit, maar het voelde nu nog fouter om naar haar te kijken. Elke blik die ik op haar wierp, voelde beladen met schuld en verboden verlangen.

"Je ziet er moe uit, Nick," merkte mijn vader op, terwijl hij een slok van zijn koffie nam. Hij zat aan het hoofd van de tafel, zijn ogen onderzoekend op mij gericht.

"Ja, ik heb niet zo goed geslapen," mompelde ik, mijn blik gericht op mijn ontbijt. Ik voelde de blikken van iedereen op me gericht, en ik kon de spanning in de lucht bijna proeven.

"Misschien moet je vandaag wat rust nemen," stelde Nicola voor, terwijl ze haar zonnebril op haar hoofd schoof. Haar ogen ontmoetten de mijne kort, en ik vroeg me af of zij iets doorhad. Of misschien had Judith toch niets verteld? De onzekerheid knaagde aan me.

"Ja, dat is misschien een goed idee," stemde mijn stiefmoeder in, terwijl ze probeerde de sfeer luchtig te houden. Ze praatte verder over de plannen voor de dag, maar ik kon me niet concentreren op wat ze zei.

Judith zat stilletjes aan de andere kant van de tafel, haar ogen af en toe op mij gericht. Ze leek me te vermijden, onze blikken kruisten elkaar nauwelijks en de ontspannen sfeer van de vorige avond was ver te zoeken. Misschien had ik het me allemaal maar ingebeeld, die speciale connectie tussen ons. Maar ergens diep vanbinnen voelde ik dat er meer was, iets wat ik niet zomaar kon negeren.

Onze ouders hadden plannen gemaakt voor een activiteit buiten de camping en vroegen ons of we mee wilden. Zowel Judith als ik vonden elk een excuus om niet mee te hoeven. Dit los van elkaar. We wilden niet toegeven dat we de dag liever zonder gezelschap van volwassenen wilden doorbrengen. Uiteindelijk vertrokken onze ouders en bleven Judith en ik achter op de camping. De stilte tussen ons was beladen met onuitgesproken woorden en gevoelens. En dat bleef ook even zo.

-

Nicola was weer op stap met die jongen... Daar deed ze wat geheimzinnig over tegen iedereen. Judith en ik bleven achter op de camping terwijl onze ouders vertrokken voor hun activiteit. De stilte tussen ons was beladen met onuitgesproken woorden en gevoelens. We probeerden allebei onze weg te vinden in de ongemakkelijke situatie. Judith leek me aanvankelijk te vermijden, ze keek nauwelijks mijn kant op en hield zich bezig met kleine klusjes rondom haar tent. Ik daarentegen, kon mijn gedachten niet van haar afhouden. De herinnering aan haar aanrakingen en onze gesprekken de vorige avond speelde steeds weer door mijn hoofd. Ze had zich wel even omgekleed.

Judith droeg een lichte, zomerse outfit: een witte tanktop en een korte, spijkerrok die haar slanke benen accentueerde. Haar blonde haren waren losjes opgestoken, met een paar lokken die speels over haar schouders vielen. Haar bewegingen waren nerveus en afwezig, alsof ze niet goed wist wat ze met haar handen moest doen. Elke keer als ze zich omdraaide, wierp ik een blik op haar, hopend op een teken van herkenning, maar ze leek vastbesloten om me te vermijden.

Na een tijdje besloot ik om wat afleiding te zoeken en pakte mijn boek. Ik nestelde me in een comfortabele stoel bij mijn tent, hopend dat de woorden op de pagina's mijn onrustige geest zouden kalmeren. Maar mijn ogen dwaalden steeds weer af naar Judith, die aan het rommelen was met haar spullen.

Het was duidelijk dat de spanning van de vorige avond nog steeds tussen ons hing. Ik kon het niet langer negeren en besloot om een luchtje te scheppen. Terwijl ik opstond en richting het bos liep, voelde ik Judith's blik in mijn rug branden. Het voelde bijna alsof ze me wilde tegenhouden, maar ze zei niets.

In het bos vond ik een rustige plek waar ik even kon ontsnappen aan de spanning. De koelte van de schaduwrijke bomen was een welkome afwisseling van de warmte van de camping. Ik probeerde mijn gedachten te ordenen, maar het was moeilijk. Mijn gevoelens voor Judith en Nicola waren een wirwar van verwarring en verlangen. Terwijl ik daar zat, dacht ik terug aan het moment dat Judith me hier had betrapt met een stijve, wat alles in gang had gezet. Het was een ongemakkelijk maar opwindend moment geweest, een moment dat nu alles tussen ons had veranderd.

Na een tijdje besloot ik terug te keren naar de camping. Toen ik terugkwam, was Judith nergens te bekennen. Een golf van zorgen overspoelde me. Ik zag haar liever en dat het dan ongemakkelijk was, dan dat ik haar helemaal niet zag. De gedachte dat ze ergens alleen was, misschien ook verward en bezorgd, maakte me onrustig. Ik ging terug naar mijn tent, nog steeds onrustig, en probeerde mezelf af te leiden met mijn boek. Maar zelfs de meest boeiende passages konden mijn gedachten niet van de vorige avond en Judith's verleidelijke glimlach afhouden.

Het duurde niet lang voordat Judith weer opdook. Ze liep naar mijn tent, haar gezicht vastberaden. "Nick, kunnen we even praten?" vroeg ze, haar stem klonk vastbesloten. Ik knikte en maakte ruimte voor haar in mijn tent. De spanning tussen ons was bijna tastbaar, en ik voelde mijn hart sneller kloppen terwijl ik wachtte op wat ze te zeggen had.

-

Judith kroop naar binnen in haar lichte, zomerse outfit: die witte tanktop en haar korte, spijkerrok die haar slanke benen zo mooi accentueerde. Haar blonde haren waren losjes opgestoken, met een paar lokken die nog speelser over haar schouders vielen. Ze was zo mooi dat ik niet anders kon dan verliefd op haar zijn, zoals ze daar kwam te zitten. Mijn hart sloeg een slag over terwijl ze zich naast me nestelde. Dit leek heel veel op de situatie van gisteren, maar alles was anders.

"Hey, Nick," begon ze aarzelend, haar ogen zoekend naar de mijne. "Kunnen we even praten?" vroeg ze me dan weer, en ze was duidelijk gespannen. Zo ontweek m'n blik nog.

"Ja. Tuurlijk," antwoordde ik, mijn stem klonk aarzelend. "Wat wil je zeggen?" vroeg ik met een beetje angst.

Judith haalde diep adem en keek me aan. "Over gisteren... Ik wil dat je weet dat het niet zo groot is. Het was gewoon een moment van nieuwsgierigheid en opwinding. We hoeven het niet groter te maken dan het is." kwam ze verrassend mee aan.

Haar woorden voelden als een teleurstelling. "Dus, het betekent niets?" vroeg ik zachtjes, terwijl ik mijn blik op de grond richtte. Dat ik dit durfde te vragen, verraste ik mezelf mee.

Ze schudde haar hoofd en glimlachte. "Het betekent niet dat er iets mis is. We waren gewoon nieuwsgierig." gaf ze het een naam, maar leek ze ook gewoon realistisch te willen zijn. "Ik wil dat we deze vakantie leuk hebben samen, zonder al die spanning. Ik zou het zonde vinden als dit alles verpest." Want dat gevaar lag op de loer. En ze had wel gelijk. Maar het voelde wrang. Ik had graag meer gewild, natuurlijk. En dat was ook niet over nu.

Ik probeerde mijn teleurstelling te verbergen en knikte. "Ja, ik begrijp het. Laten we... gewoon proberen te genieten van de vakantie." herhaalde ik haar dan maar.

Judith legde even haar hand op mijn arm. Die aanraking voelde nog net zo geladen als de avond ervoor, en dat moest zij toch ook wel voelen? "Dank je, Nick. Laten we gewoon weer de oude worden, oké?" houdt ze echter voet bij stuk.

Ik knikte opnieuw, hoewel mijn hart anders voelde. "Oké, laten we... dat doen," stemde ik aarzelend in, mijn stem klonk iets steviger dan ik me voelde.

Ze glimlachte zichtbaar opgelucht. "Het komt goed, Nick. Echt waar. We maken er gewoon het beste van, oké?" Ik wist dan niet meer wat dit precies betekende.

"Oké," zei ik zachtjes, terwijl ik haar blik ontmoette. Haar ogen straalden warmte en begrip uit, maar mijn onzekerheid bleef knagen. Toch besloot ik om haar woorden te accepteren en probeerde ik de rest van de dag niet te veel na te denken over wat er was gebeurd. En vandaag lukte het dan ook redelijk om te doen alsof er nooit iets gebeurd was. Maar de dagen die volgden, maakte ze juist extra verwarrend.

-

Want in de dagen die volgden, werd de spanning tussen Judith en mij alleen maar erger. Ik probeerde mezelf te beheersen en deed mijn best om normaal te doen, maar de herinnering aan die avond bleef hangen. Judith leek dit te beseffen en begon me juist steeds meer op te zoeken, eerst met blikken, dan met kleine aanrakingen in het openbaar. Haar hand die vluchtig over mijn arm streelde, haar voet die mijn voet raakte onder de tafel. Het was alsof ze wilde dat ik haar niet vergat, wat dus juist het tegenovergestelde was van wat ze had aangegeven.

"Heb je zin om later even te wandelen?" vroeg Judith dan weer nonchalant, terwijl ze langs me liep en haar hand kort over mijn rug liet glijden. Ze droeg een luchtige zomerjurk die lichtjes wapperde in de wind, en haar ogen straalden toen ze naar me glimlachte.

"Uh, ja, klinkt goed," antwoordde ik, mijn hart bonsde bij haar aanraking. Maar die wandeling kwam er niet.

Elke keer als Judith in de buurt was, voelde ik mijn hart sneller kloppen. Ze begon steeds meer te flirten, haar lach klonk helderder, en haar blikken bleven langer op mij rusten. Ze leek te genieten van de spanning tussen ons, en ik voelde mijn lichaam reageren op haar aanwezigheid. Haar aanrakingen waren subtiel maar veelbetekenend, en elke keer als ze me aanraakte, voelde ik een elektrische schok door mijn lichaam gaan.

Tijdens een spelletje frisbee op het strand, raakte haar hand mijn arm net iets langer dan nodig was toen ze de frisbee aan me gaf. "Goed gevangen, Nick," zei ze dan met een knipoog. Wat had ik dan gevangen?

Een keer, toen we samen naar de winkel liepen, pakte ze plotseling mijn hand om me iets aan te wijzen. "Kijk daar, wat een mooie schelp," zei ze, terwijl haar hand even bleef rusten in de mijne. Ik slikte en knikte, en had enkel aandacht voor haar aanraking.

En het werd steeds moeilijker om de spanning tussen ons te verbergen. Nicola leek iets door te hebben en keek ons vaak onderzoekend aan. Onze ouders merkten hierdoor de ongemakkelijkheid op en vroegen zich af wat er aan de hand was. Maar ze hadden niet echt door dat er iets speelde tussen mij en Judith. Alleen Judith en ik wisten waarom alles zo anders was. Het was alsof we een geheim deelden, iets wat ons bond maar ons ook verder uit elkaar dreef. Het waren spannende dagen, maar toch was ik er niet helemaal blij mee.

-

En de verleiding leek ze alleen nog maar verder op te willen voeren.

Judith droeg vaak luchtige zomerjurkjes die haar slanke figuur accentueerden. Haar blonde haren glansden in de zon, en haar ogen straalden warmte uit elke keer dat ze naar me keek. Haar aanwezigheid was bijna ondraaglijk, zo mooi en verleidelijk. Tijdens het ontbijt streek haar voet zachtjes langs mijn been onder de tafel. Ik keek op, mijn blik kruiste de hare, en ze glimlachte ondeugend. Haar lichte topje bood me een ongelofelijk zicht op haar bescheiden decolleté. Nicola zat er ook, lekker als altijd, maar trok toch een stuk minder mijn aandacht, wat ze niet echt kon waarderen. Dat begon me steeds meer op te vallen. Zeker aangezien ze deze twee dagen niet met die jongen had afgesproken, en Judith minder aandacht voor haar had. Maar ook mijn aandacht was minder, waar ik dacht dat dat nooit opviel, en viel haar dus nu wel op. Dit maakte alles nog ingewikkelder en ongemakkelijker. En Judith leek niet te kunnen stoppen. Iets wat ik misschien ook niet wilde.

Een middag terwijl we 'normaal' aan het kletsen waren bij het zwembad naast de camping, boog Judith zich naar me toe om iets te zeggen. Haar gezicht was zo dichtbij dat ik haar adem op mijn huid kon voelen. "Je hebt iets op je wang," zei ze zachtjes, en veegde het met haar vingers weg. Haar aanraking was vluchtig maar intens, en ik voelde mijn lichaam reageren op haar nabijheid. Nicola zat naast ons en had toch enigszins verbijsterd toegekeken.

Op een avond, tijdens een barbecue georganiseerd door de camping, stond ik naast Judith terwijl we wachtten op ons eten. Ze leunde tegen me aan, haar schouder raakte de mijne. "Het is een mooie avond, niet?" fluisterde ze, haar stem klonk bijna zwoel.

"Ja, heel mooi," antwoordde ik, mijn stem klonk gespannen. Al had ik het niet over de avond, en dat wist ze heus wel. Ze was al twee dagen intens bezig met mij te verleiden. Zo haaks op haar aangekondigde plannen...

Haar ogen glinsterden in het licht van de barbecue en ze keek me intens aan. "Misschien kunnen we later nog een 'wandeling' maken," stelde ze met spanning voor, haar blik bleef op mijn gezicht rusten. Ik slikte.

"Dat lijkt me leuk," zei ik, mijn hart bonsde in mijn borst. Al wist ik ook nu weer niet of dat er nog van ging komen.

-

Het kwam er niet van. Dat kwam omdat Nicola ons bleef vergezellen. Wat er met die Duitse jongen was gebeurd, wist niemand. Die leek niet meer te bestaan, en dus vestigde ze de aandacht nu volledig op ons. Want na deze twee dagen begon Nicola toch wat te vermoeden. Ze keek ons vaak aan met een frons, alsof ze probeerde te begrijpen wat er aan de hand was. Die avond liet ze ons ook niet samen, en al laat op de avond, zaten we aan tafel voor de caravan. Onze ouders waren nog met wat andere volwassenen gezellig aan het doen. Tijdens een spelletje kaarten vroeg ze plotseling: "Wat is er met jullie aan de hand? Jullie doen zo raar de laatste tijd."

Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen, maar voordat ik kon antwoorden, zei Judith luchtig: "Niets bijzonders, gewoon vakantiegevoel." noemde ze het dan maar, wat natuurlijk geen uitleg was. Nicola zweeg hierna wel.

Nicola's blik bleef echter wantrouwig, en ik wist dat we voorzichtig moesten zijn. Na het potje kaarten zocht Nicola me persoonlijk op. "Nick, er is echt iets aan de hand, wat verbergen jullie?" vroeg ze, haar ogen doordringend. Ik zag dat het haar martelde, niet te weten wat er aan de hand was met deze twee personen die ze zo goed kende, en zo belangrijk voor haar waren. Ik twijfelde dan ook, maar juist daarom zei ik niets.

"Het is echt niets, Nicola," zei ik, maar mijn stem klonk onzeker.

Nicola keek me nog even aan, knikte toen langzaam, maar ik kon zien dat ze nog steeds argwanend was.

Het speelde zich allemaal af op dezelfde avond van de barbecue. We waren hier alweer een week. Het begon als een verleidelijk hel, maar ondertussen was het een regelrechte uitputtingsslag geworden door de spanningen en onzekerheden. Judith hield me aan het lijntje, kreeg ik steeds meer het gevoel. Ergens was het wel fijn dat Nicola zich er mee begon te bemoeien. Na het eten hadden we besloten om nog even buiten te blijven en een potje kaarten te spelen aan de picknicktafel. Onze ouders waren ook nog een stuk wandelen. Ook zij hadden wellicht behoefte aan privacy, wat hier toch ver te zoeken viel. We roken nog naar houtskool en de rook van het geroosterde vlees van eerder, terwijl de zon langzaam was ondergegaan en de hemel een warme oranje gloed had gegeven voordat het duister werd, gevuld met sterren. De spanning tussen ons drieën was bijna tastbaar. Judith probeerde luchtig te doen, maar ik kon zien dat ze net zo nerveus was als ik. Nicola, aan de andere kant, leek vastbesloten om te achterhalen wat er aan de hand was.

Nicola zat tegenover me, haar blik schoot van mij naar Judith en weer terug. Judith droeg weer haar speelse en jeugdige, lichtblauwe zomerjurk die haar figuur perfect accentueerde. Haar blonde haar viel losjes over haar schouders, en haar ogen waren doordringend. Het was duidelijk dat Nicola niet van plan was het onderwerp te laten rusten. Terwijl we speelden, voelde ik haar ogen branden in mijn rug. Elke keer als ik opkeek, ving ik haar blik, en ik kon de argwaan zien groeien.

-

Toen het spelletje kaarten voorbij was en Judith zich als eerste had afgemeld voor de nacht, stond Nicola abrupt op en liep naar me toe terwijl ik ook al bij m'n tent stond. "Nick, er is echt iets aan de hand, wat verbergen jullie?" vroeg ze opnieuw, dit keer met meer aandrang. Haar ogen doorboorden de mijne, en ik voelde mijn zenuwen opspelen. Ik wilde haar niet voorliegen, maar dacht niet anders te kunnen.

"Het is echt niets, Nicola," herhaalde ik, maar mijn stem klonk onzeker. Ik kon de waarheid niet langer verbergen, maar ik wist ook niet hoe ik het haar moest vertellen zonder alles nog ingewikkelder te maken.

Nicola bleef me aankijken, haar blik bleef intens. Ze knikte langzaam, alsof ze probeerde mijn woorden te wegen. "Oké, als jij het zegt," zei ze uiteindelijk, maar ik kon zien dat ze nog steeds argwanend was. "Ik vertrouw je." zei ze niet omdat ze me vertrouwde, maar omdat ze wist dat er wel wat was, en ik het haar wellicht zou vertellen uit schuld.

Ik voelde de spanning stijgen en wist dat ik een uitweg moest vinden. "Ik ga even douchen," zei ik snel, hopend dat dit een einde zou maken aan het ongemakkelijke moment. "Het is warm en ik wil even afkoelen." klonk ik echter wel alsof zij het mij zo warm maakte.

Nicola keek me nog even na, maar zei niets meer. Ik stond op en liep snel weg, richting het douchegebouw. De nacht begon te vallen en de camping was stil. Terwijl ik naar het douchegebouw liep, voelde ik mijn hart nog steeds snel kloppen. Ik moest mijn gedachten ordenen en hoopte dat een douche me zou helpen te ontspannen.

Eenmaal onder de douche, voelde ik de spanning langzaam van me afglijden. De warme stralen op mijn huid waren een welkome afleiding. Terwijl ik daar stond, begonnen mijn gedachten af te dwalen naar Judith en de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. De herinnering aan haar aanrakingen en haar woorden maakten me opnieuw opgewonden. Ik begon mezelf te verkennen, mijn lichaam reageerde op de opwinding van de herinneringen. Ik had mezelf twee dagen niet aangeraakt, bang dat Judith misschien toch meer wilde en dan zou ontdekken dat ik aan masturbatie deed. Wat als ik net was klaargekomen op de avond dat Judith even kwam voelen? Dan had ze niet m'n stijve pik gevoeld, maar het zaad wat ik dan net verschoten zou hebben. Daarom alleen al had ik mezelf even met rust gelaten. Maar nu kon het weer even, en het was nodig ook.

Terwijl ik mezelf bevredigde, hoorde ik plotseling mijn naam... "Nick," klonk het fluisterend, bijna opgewonden. Ik schrok en keek om me heen. Door het gespetter van het water hoorde ik opnieuw mijn naam. Judith stond voor de deur van mijn douchehokje, haar stem klonk gedempt maar duidelijk hoorbaar.

"Nick, ben je daar?" vroeg ze, haar stem klonk ongerust en verlangend tegelijk.

Mijn hart sloeg een slag over en ik stopte abrupt met wat ik aan het doen was. Wat deed ze hier? En hoe moest ik nu reageren?

-

Judith stond aan de andere kant van de deur, terwijl ik daar stond met een ingesopte stijve, zo hard als steen. De absurde situatie liet mijn hart nog sneller kloppen. Wat deed ze hier? Hoe kon dit gebeuren? Ik voelde me gevangen tussen de intense opwinding en de angst dat dit alles alleen maar erger zou maken.

"Nick?" hoorde ik haar fluisteren, haar stem klonk gedempt door de deur heen.

Ik zweeg, mijn ademhaling zwaar en onregelmatig. Mijn gedachten draaiden overuren. Moest ik haar binnenlaten? Wat zou er gebeuren als ik dat deed? De situatie was al ingewikkeld genoeg, maar mijn verlangen naar haar was te sterk om te negeren.

"Mag ik binnenkomen?" vroeg ze aarzelend, haar stem klonk onzeker maar vastberaden.

Ik slikte en mijn hart bonsde in mijn borst. Even was ik stil, maar toen nam mijn verlangen het over van mijn verstand, en stapte kort onder de douche vandaan om het hendeltje omhoog te doen wat de deur nog op slot hield. "Ja, kom maar binnen," zei ik zachtjes, terwijl ik mijn adem inhield.

De deur ging langzaam open en Judith stapte naar binnen. Ze sloot de deur achter zich, en haar ogen vielen vrijwel meteen op mijn naakte lichaam. Ik kon zien hoe haar blik naar mijn stijve gleed. Ze keek ernaar, zwijgend, en toen kruisten onze blikken elkaar. Ik slikte opnieuw, mijn mond droog en mijn lichaam trilde van opwinding en zenuwen.

Judith verbrak als eerste de stilte. "Ik moet er steeds aan denken, Nick. Aan ons moment. En aan de mogelijkheden," zei ze, haar stem zacht maar duidelijk. "Ik heb een fout gemaakt door afstand te nemen. Dit is juist het moment om elkaar te ontdekken. ten minste, als je dat nog wilt?" Haar blik gleed weer naar beneden, naar mijn stijve die er niet zachter van werd door haar woorden.

"Ik... ik wil het wel, Judith," stamelde ik, mijn stem trillend. "Maar ik weet niet hoe. Het voelt allemaal zo fout."

Judith stapte dichter naar me toe, haar ogen op mijn gezicht gericht. "Ik ben ook nieuwsgierig, Nick. Naar allerlei dingen. Maar we doen het rustig aan, oké?" Ze legde haar hand op mijn arm en ik voelde haar warmte door mijn huid trekken. "Het is normaal om je zo te voelen." probeerde ze me gerust te stellen.

"Je maakt me zo verward," gaf ik toe, mijn stem vol van de opgekropte emoties. "Ik wil het zo graag. Zeker met jou. Maar ik durf niet. Ik denk dat het allemaal fout is."

Judith glimlachte zwakjes en knikte. "Dan maken we een einde aan die onzekerheid," zei ze vastbesloten. "Kom." gebaarde ze me onder het water vandaan te komen.

Ik deed wat ze zei, mijn lichaam voelde nog zwaarder aan door de spanning. Ik stapte onder de douche vandaan, het water droop van mijn huid terwijl ik heel dicht bij haar stond. Mijn harde penis raakte haar buik en ik voelde een elektrische schok door mijn lichaam gaan. Ze keek me nerveus aan. Maar ze glunderde ook. Ze genoot van mijn onzekerheid, waardoor die van haar er niet leek te zijn. Dus durfde ze. Judith draaide plots haar hand om mijn schacht, haar aanraking was voorzichtig maar zeker. Ik sidderde van genot en sloot mijn ogen kort van het intense gevoel. Haar hand verkende het apparaat van top tot teen, zoals eerder. Haar blik vier erop en ze werd er stil van. Ik was zo hard... En haar hand voelde zo goed... Ze begon langzaam eer grip te vinden.

"Blijf stil," fluisterde ze, terwijl ze me nu echt voorzichtig begon me af te trekken. Haar bewegingen waren vertwijfeld maar liefdevol. "Ik heb dit nog nooit eerder gedaan. Als ik je pijn doe, moet je het zeggen."

Ik opende mijn ogen en keek haar aan, haar gezicht zo dichtbij dat ik haar adem kon voelen. "Het voelt... geweldig," fluisterde ik terug. "Je doet het perfect." kreunde ik zachtjes. Dit voelde beter dan ik verwacht had, eerlijk gezegd. En ik moest nog uitkijken niet meteen het moment te verpesten door alles op haar af te vuren.

Judith glimlachte opgelucht, haar zelfvertrouwen groeide door mijn woorden. Haar hand bewoog zich ritmisch langs mijn schacht, en ik voelde mijn lichaam reageren op elke aanraking. Het was een intiem en intens moment, een dat alle onzekerheden en angsten even deed verdwijnen. Judith’s aanraking was teder maar vastberaden, en ik genoot intens van het gevoel dat ze me gaf. Het leek alsof ze dit nog nooit eerder had gedaan, maar haar natuurlijke intuïtie en mijn reactie gaven haar het zelfvertrouwen dat ze nodig had.

-

Judith stond daar, haar kleren waren een beetje nat van de waterdamp, haar blonde haren vochtig van de nevel die in de kleine ruimte hing. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Haar blik gleed telkens weer naar beneden, naar mijn harde pik die nog glinsterde van het sop. Haar hand bewoog met een hypnotiserende precisie, en elke aanraking van haar vingers voelde als een elektrische schok die door mijn lichaam schoot.

Ik voelde het naderende orgasme opbouwen, mijn ademhaling versnelde en ik moest me vastgrijpen aan de muur om niet om te vallen. Judith's hand, bedekt met zeep, gleed moeiteloos over mijn schacht. Haar ogen ontmoetten de mijne, haar blik nieuwsgierig en vol verwachting.

"Doet ik het goed?" vroeg ze zachtjes, haar stem klonk bijna bezorgd.

Ik kon alleen maar zwijgen, mijn lichaam schokte van het genot. Ik puftte en hijgde, mijn knokkels wit van het klemmen om steun te vinden. De intense sensatie werd bijna ondraaglijk, en ik wist dat ik op het randje balanceerde.

"Judith," bracht ik met moeite uit, "ik... ik kan het niet langer..." was ik zowaar bang klaar te komen, en dit begreep ze uit mijn woorden.

Judith keek me niet-begrijpend aan. "Waarom niet? Het is toch goed als je klaarkomt?" vroeg ze, haar hand bleef het verleidelijke werk doen.

Ik slikte moeizaam en knikte. "Ja, maar... ik wil niet hier..."

Judith glimlachte begrijpend. "We moeten opschieten. We willen niet betrapt worden," fluisterde ze, terwijl nu haar beide handen over mijn schacht en eikel gleden, en zelfs mijn ballen zachtjes masseerden. Haar aanrakingen waren als magie, en ik voelde mezelf aan de rand van de afgrond van genot staan. Ze wilde dat ik klaarkwam.

"Moet ik iets anders doen?" vroeg Judith zachtjes, haar stem klonk onschuldig maar vol verlangen. Het idee wat dat kon betekenen, was misschien wel de laatste druppel.

Ik schudde mijn hoofd. Ik was zo dichtbij. "Ik ga komen..."

Judith stelde voor: "Draai je om," en ik gehoorzaamde, mijn rug naar haar toekerend. Ik verwachtte dat ze naast me zou komen staan, maar in plaats daarvan bleef Judith achter me, haar handen vonden hun weg naar mijn schouders. Ze kuste mijn schouder en nek, haar ademhaling warm en opgewonden tegen mijn huid.

Haar hand gleed weer naar beneden, vond mijn harde lul en begon me opnieuw af te trekken. De combinatie van haar zachte kussen en de verleidelijke aanrakingen van haar hand was te veel. Ik kermde van genot, mijn lichaam schokte terwijl ik eindelijk klaarkwam. De dikke lading zaad schoot tegen de muur van de douche, en ik voelde Judith hijgen in mijn nek. Dit was ongekend. Ik fluisterde verlangend haar naam en was haar dankbaar voor dit moment. Maar ik durfde me niet om te draaien. Ik schaamde me nog altijd een beetje voor het feit dat ik zo naar haar verlangde en deze behoeftes had. Daar dacht zij gelukkig anders over, en dat drong langzaam door.

"Dank je, Nick," fluisterde ze in mijn oor, terwijl ze nog een laatste kus op mijn schouder drukte. Haar hand bleef nog even op mijn schacht, niet wetend wanneer te stoppen. Ik legde mijn hand op die van haar en haalde het voorzichtig weg. Judith keek nog even naar de dikke klodders zaad die tegen de muur waren gespoten en slikte. Dat was dat...

Ze draaide me om en gaf me een snelle kus op de mond voordat ze haastig de douchecabine verliet. Bijna te snel. Ik bleef achter, nog steeds trillend van het intense genot. Ik draaide de douche weer aan en liet het water over mijn lichaam stromen, me langzaam realiserend wat er zojuist was gebeurd. What the fuck? Maar hoe nu verder? Weg was ze. Wat betekende dit? Wat betekende dit voor de rest van de vakantie? Ik sloot m'n ogen en liet me overstromen door het warme water. Mijn pik werd er niet meteen zachter op. En eenmaal in m'n tent, was hij alweer hard. Ik kon haar hand nog voelen. Ik kon haar warmte nog voelen. En ik kon haar woorden nog horen... Ik verlangde nog meer naar haar. En we hadden nog een dikke week te gaan hier. Wat nu?

-