Mijn lieve tante Jans zit nu naast mij aan mijn bed en heeft mijn hand vast. Ze streelt zachtjes mijn hand en arm. En dan een vinger die schrijft “. Heb je pijn? En wat heb je nou precies “. Dan beantwoord ík mijn tante haar vragen.

“ Nee “ antwoord ik naar waarheid. “ Het is nog wel gevoelig tante maar doet nu geen pijn meer. Maar het is wel heel lastig hoor want de dokters hebben verteld dat ik aan mijne rechter oog blind ben. Maar mijn andere oog weten ze nog niet precies. Ik kan je nu wel zien als een soort schim. Maar dat wordt elke dag ietsje beter. En ja , je moet nog op mijn hand schrijven want ik ben nu nog doof. Mijn trommelvliezen zijn gescheurd maar dat moet nog genezen. Vandaag heb ik ineens weer iets gehoord en dat was heel fijn.

Mijn linker oor in ieder geval zag er goed uit, maar van mijn rechter oor weten ze het nog niet. Omdat hier ook botjes kapot zijn gegaan. Dat is er aan de hand “

Tante Jans kust nu zachtjes mijn hand en streelt mijn arm. Dan voel ik tranen en dan een vinger die schrijft ‘ik vind het zo erg jongen ‘. Ik beantwoord het met “ tante ik had ook dood kunnen zijn hoor, ik ben er nog dus leven gaat door toch. Heeft U mij dat altijd gezegd”.

Dan zie ik de schim hard haar hoofd op en neer knikken en weer die knuffel op mijn hand.

Dan zie ik een grote schim de kamer in komen en herken hierin mijn ome Jan.

Die mijn kant op kijkt en dan de kamer uit stapt. Tante Jans draait zich om in de stoel, en ik zie de schim voorzichtig weer de kamer op komen. “ Hoi oom Jan “ zeg ik hardop. “ Kom je op ook even bij die rare neef van je kijken? “

Dan weer tante die zich weer omdraait en even later ik krijg een stevige handdruk van oom Jan. En een grote lompe vinger die J A schrijft op mijn hand. Ik begin te lachen “ lastig hè ome Jan. Zo praten. Maar om het je makkelijk te maken bij ja mag je in mijn duim knijpen en bij nee in mijn pink

Oké ? “. Mijn duim wordt dan bijna plat geknepen en ik lach. “. Rustig oom Jan, “hij moet er niet van af “ Ik zie mijn tante nu Jan een duw geven om dan mijn hand van Jan af te pakken. “ lomp “ schrijft ze op mijn hand. Weer moet ik grinniken “ ja tante lomp is tie zeker maar wel lief toch ?”

En voel een kneepje in mijn duim.

Je moet weten ome Jan heeft zijn hele leven in de bouw gewerkt als beton vlechter, een zwaar beroep, vaak in de bagger staan en met lange stukken ijzer in de weer. Met regen sneeuw en storm. Heel zwaar werk maar het betaalde goed. Hij had geluk en mocht gelukkig naar 40’dienstjaren eruit en kon met 56 jaar met pensioen. Maar hij is en blijft ijzersterk. Ik heb hem nooit kunnen verslaan met handje drukken terwijl ik menigeen rond mijn 25ste door de tafel heen sloeg. Dat was toen destijds een beetje soort van rage geworden. Handje drukken na het uitbrengen van de film Over the top met Silvester Stallone.

Nu staat hij in de kamer hier en loopt dan rond het bed en pakt mijn andere hand. Drukt deze zachtjes en geeft er dan een zoen op. Dit tedere gebaar maakt heel veel emoties bij mij los. Tranen komen in mijn ogen. En kan niet anders dan vragen,

“ Is het zo erg Pa ? “. Het is de eerste keer dat ik oom Jan de naam Pa geef. Weer een zachte knuffel en ik voel tante Jans nú heel fanatiek in mijn pink knijpen. Maar Jan is eerlijk en weet dat ik van eerlijkheid en geen bullshit hou. En ik voel hem zachtjes in mijn duim knijpen. “Mijn gezicht Pa ? “

Vraag ik. Weer zachtjes in mijn duim. “Je mag wel eerlijk zijn tante Jans “ zeg ik zachtjes

Dan schrijft haar vinger “ het is best wel schrikken jongen “. Ik knik en begrijp natuurlijk dat ik verbrand ben in mijn gezicht

Ik zeg nu ook zachtjes “ ik weet dat ik verbrand ben hoor, er schijnt een vuurpijl in mijn gezicht ontploft te zijn , en nú weet ik als brandweerman en oud militair wat voor stoffen er meestal in zo een pijl zitten en fosfor is daar vaak een van. En als oud militair weet ik wat een fosfor granaat kan doen.

Dat verklaart waarschijnlijk de zware derde graad brand wonden. Maar de dokters hebben mij hier drie keer aan geopereerd.

Dus ik zal nu wel een hele lelijke kop hebben. “. Jan knijpt nu wat zachter in mijn hand en zie door de tranen heen zijn grote figuur wat schokschouderen.

Dan probeer ik mezelf wat te vermannen en zeg “. Nou ja. Dan ga ik alleen nog maar werken in de nacht shift. Zien ze me niet.

Jan knijpt weer in mijn hand. En tante Jans schrijft “ rare gozer “

Hiermee is een beetje de kou uit de lucht,

En ik vraag “. Tante kunt U mij helpen met wat boodschappen. Want ik had gehoopt dat mijn meisje die wel zou brengen maar die heb ik al paar dagen niet gezien. Waarschijnlijk heeft ze weer een paar lange afstand vluchten en is weer een paar dagen van huis. “

Ik zie een hoofd knikken, en een kneep in mijn duim aan twee kanten. Deze lieve mensen laten mij niet vallen en zal ik zo lang ze leven op kunnen bouwen.

Ik begin te lachen en zeg. “ bedankt lieve schatten. Kunnen jullie bij mij thuis wat kleren halen. Ondergoed en zo. Doe maar makkelijke joggingbroeken en wat T shirts. En mijn toilettas die ligt in de badkamer kan je zo pakken. En misschien een paar sportbroeken om in te slapen. Want ik lig al weken in een ziekenhuis jurk waar mijn kont uitsteekt “. Ik voel me rechterhand bewegen en begrijp dat dat ome Jan staat te lachen . “Ja lach maar lekker oom Jan jij loopt niet hele dagen in je blote kont door de kamer en de gang”. En voel nu ook de linkerhand bewegen en als ik naar de vage figuren kijk zie ik ze toch duidelijk lachen. Tante Jans is de eerste die weer ter zake komt en ík voel haar vinger spreken. Is goed gekkie. Ik regel wel wat pyjama’s voor je en al het andere wat je nodig hebt, komt goed. “ Bedankt tante, en laat me maar weten wat het kost dan maak ik het over”. Is goed jongen zegt de vinger. Nog meer wensen ? En ik denk na, “ Nou nú u dit zo zegt, mijn mobieltje en mijn oplader. Alhoewel ik had mijn telefoon bij me die dag dus .,”. En denk na, ik zie oom Jan omlopen en dan naast mijn bed in het nachtkastje rommelen. Hij denkt altijd praktisch. En even later zie ik vaag de contouren van een plastic tas

En aan de bewegingen kan ik zien dat hij deze onderzoekt. En hem dan dingen op het nachtkastje leggen. Wat het is weet ik niet. Het zijn nu donkere vlekken op een licht grijs kastje. Tante schrijft. Gevonden ook je horloge en je portemonnee we zullen ze ik je lade leggen. “ Bedankt zaten ze in die zak. ? “ Een kneepje in mijn duim beantwoord mijn vraag.

“ wat zit er nog meer in die zak ? Ik zie oom Jan in de zak vroeten en even later houdt hij iets omhoog. Geen idee wat? Want kan niks onderscheiden. Dan geeft de vinger uitkomst. “ je ketting “.

Gelijk moet ik grijnzen mijn Lucky charme .

“ O wat fijn dat ik dat niet kwijt ben “. Zeg ik toch lichtelijk emotioneel. Mijn ketting is me dierbaar. Hieraan hangt een Dog Tag overblijfsel uit het leger en een zilveren plaatje met aan één kant de beeltenis van mijn ouders en op andere kant een anker mes en kruis door elkaar gegraveerd. Het anker en kruis als de wapenen van de beide korpsen waarin ik gediend heb, het kruis als teken van hoop. Ik ben niet religieus opgevoed maar vond soms best kracht en hoop als de aalmoezenier weer eens een preek gaf bij een gevallen kameraad. Iedereen die mij enigszins kent weet dat ik nooit praat over de missies en uitzendingen waar ik geweest ben in de wereld. Maar iedereen weet wel dat ik zat ellende en gruweldaden heb gezien. Want na elke missie was ik veranderd, één van de grootste redenen om uit het militaire leven te stappen.

En dat medaillon heeft al die shit mee gemaakt en was in de loop der jaren mijn geluksbrenger geworden.

Ik vraag dan ook “ Jan wil je hem omdoen alsjeblieft “ en buk zijn richting uit.

En even later voel ik twee grote handen rommelen in mijn nek, dan een tikje en ík druk mijn hand op mijn borst en voel de plaatjes. Ik pak ze vast en druk er een kusje op. Iets wat ik altijd gedaan heb als ik op missie ging. Het moet oom Jan en tante Jans ook raken want ik voel een grote hand mijn schouders strelen en een zachte hand mijn arm. Even blijven we stil.

Ik doorbreek het moment door te zeggen “ Bedankt Pa ! Ben ik weer een stuk completer geworden” en grinnik wat.

“Maar hoe is het met mijn favoriete nichtjes tante?”

Dan gaat tante Jans recht op zitten en ik zie het grote lichaam van Jan een plekje zoeken in een stoel. En de vinger vertelt het verhaal. Linda was directiesecretaresse geworden, wat ík natuurlijk al wist, en ook dat ze met haar baas uiteindelijk is getrouwd. Maar het nieuwtje dat ik oom zou gaan worden is nieuw. Ook dat Anja nú klaar was met haar studie als dierenarts en in een grote kliniek werkte. En als nieuwtje dat ze nu een leuke vriend had. En zo verstreek de tijd heel snel en namen ze afscheid. Beide gaven me een knuffel, tante Jans voorzichtig op mijn lippen en oom Jan op mijn hand waarna hij hem bijna fijn kneep.

Ik was weer alleen maar blij met mijn ketting waar ik bijna de hele avond mee zat te spelen.