“Zo Laetizia, fijn je te zien”
“Dag Honey, ik…”
“Mevrouw Storm. Heb ik liever.”
“Okee, mevrouw Storm. Ik heb nog eens nagedacht over ons vorige gesprek vanmorgen…”
"… Wel, ik ook. Het lijkt mij dat jij een probleem hebt in je huwelijk.”
“Knap dat u dat zo snel kan afleiden, mevrouw Storm,” repliceerde Laetizia ironisch.
“Geen ironie, Laetizia. Het probleem zit niet waar jij denkt dat het zit. “
“Ha?” Zei Laetizia wenkbrauwophalend aarzelend.
“Je hebt een prachtig huwelijksleven. Je hebt een bijna perfecte klik met je man. En het feit dat hij je niet neukt is niet het echte probleem.”
“Precies, wel dat dacht ik dus ook. Wat is dan het echte probleem, denkt u?”
“Ik stel voor dat we een Gestaltsessie doen om dieper inzicht te krijgen.“
“Ha? Is dat gevaarlijk?”
“Wees gerust, dit blijft onder ons. Ik heb wél je expliciete toestemming nodig. Ik zou confidentiële informatie kunnen oprakelen.”
“Ha? OK zeker? Zal ik een formulier ondertekenen? Een NDA?” beaamde Laetizia, haar ironie onderdrukkend.
“Dankje voor het vertrouwen. Kijk Laetizia. Als ik jullie zo observeer, is het mij zonneklaar dat er iets gebeurd moet zijn helemaal in het begin van jullie relatie. En het is belangrijk dat ik dat begrijp. En ook wat de pijnpunten nu zijn.”
“Wel… ik weet niet goed wat je bedoelt.”
“Ik denk dat je huidige problemen met Magnus maar begrepen kunnen worden vanuit het totaalplaatje.”
“Problemen met Magnus? Magnus en ik hebben helemaal geen problemen, mevrouw Storm.”
“Ik denk dat je het wel weet, maar het geen plaats kan geven. Hoe is jullie relatie? Hebben jullie geen geheimen voor elkaar, of zijn er dingetjes bij Magnus waarvan je de reden niet begrijpt? Recent…?”
“Goh… Magnus is zodanig geniaal dat niemand hem eigenlijk kàn begrijpen. Dat is altijd zo geweest. Vanaf dag één. U wil het totaalplaatje, mevrouw Storm? Wel… OK…. Laat me vertellen vanaf het begin. Magnus was in die tijd een rijzende ster aan het firmament van de gastronomie. En mijn vader was de eigenaar van de Capricio degli Dei. Magnus had ons net onze eerste Michelinster bezorgd. Magnus was dus vaak bij ons thuis. Ik was net zestien jaar. Hij was een prachtige jongeman. Groot, atletisch, charismatisch. Ik keek echt naar hem op, en als hij even naar me keek met zijn azuurblauwe kijkers klopte mijn hart in mijn keel. Ik denk dat hij dat doorhad, want hij keek ook hoe langer hoe meer in mijn richting. Op zo een avond stelt hij voor dat wij, mijn ouders en ik, in het restaurant, op de sluitingsdag, zijn nieuwste culinaire creatie zouden gaan proeven.
Die avond - toevallig - waren mijn ouders bezet, en moest - mocht - ik alleen gaan.” Laetizia aarzelde even als was het om zich de volgorde van de gebeurtenissen beter herinneren.
“Ja, vertel verder, Laetizia.”
“Het restaurant was leeg, buiten Magnus en ik. Het was ook donker, buiten die éne lange tafel verlicht met een lange rij kaarsen. O ik weet het nog zo goed.”
“Romantisch?”
“Nee… eerder onwezenlijk… dreigend… Magnus zei me plaats te nemen. Hij vroeg me wat ik wou eten. Ik wist niet wat antwoorden. Hij veranderde de vraag in: wil jij zelf deel zijn van het menu?”
“Wilde hij je gebruiken als ingrediënt?”
“Dat dacht ik eerst ook, en ik was bang, maar hij was zo mooi en onaards intelligent in de gloed van de kaarsen. Ik kon gewoon geen nee tegen hem zeggen”
“En dan?”
“Ik zei ja, en hij zei:
Kleed je uit en leg je op de tafel”
“En deed je dat?”
“Ik kon niet anders.
Hij zag me liggen en floot bewonderend.
En dan deed hij me een blinddoek om.
Ik wil dat je alléén maar ruikt en voelt. Zeg me alles wat je ruikt en voelt, commandeerde hij.
OK, zei ik.
Hij nam een spuit slagroom en spoot de letters S L E T op mijn lijf.”
“Hoe kon je dat weten? Hij had je geblinddoekt?”
“O ja, hij had gevraagd: dit is de eerste proef. Welk woord schijf ik op jou, dat ben jij.
En ja, ik kon voelen dat hij de letters van slet op mij spoot. “Slet,” zei ik.
“Je bent een slet,” fluisterde hij in mijn oor. “Mijn slet.” Bijna onhoorbaar dicht bij mijn oor.
Ik was oorverdovend bang.
“Wou je vluchten?”
“Vluchten? O nee! Ik genoot! Ik kon niks zien en ik was aan hem overgeleverd. Dat was zò fijn. Ik voelde mijn hele onderbuik tintelen. Ik voelde mijn tepeltjes stijf worden. Ik was nog nooit in mijn leven intiem geweest met wie dan ook, en dit was een explosie van lust. En ik kon niet bewegen.”
“Niet bewegen?”
“O ja, hij had me geboeid toen hij me blinddoekte.”
“Dat is een ernstige vorm van seksuele intimidatie. Was je niet bang?”
“Ja ik was bang, en nee, ik verlangde dat hij me zou aanraken en dingen met me doen…”
“En deed hij dat?”
“Hij fluisterde in mijn andere oor: nu ben jij het menu, slet. Hij likte langzaam de slagroom van mijn borsten en buik af.”
“Hij likte de slagroom van je borsten, langzaam. Mmmm.”
“Maar mevrouw Storm? U herhaalt me?”
“Dat heet actief luisteren. Zoals in de cursus. Gaat u vooral door.”
“Ik had nog nooit van mijn leven zoiets meegemaakt. Mijn stoppen sloegen door.”
“… sloegen door …”
“Ik kon het niet meer houden. Ik sprong op van de tafel en ik probeer de te vluchten…”
“… je sprong op… Hé, maar je lag toch vastgeketend?”
“Heb ik dat gezegd? Goh… … ik herinner het me niet zo goed… ik verwar met de tweede keer…”
“Doe rustig”
“Pas nadat ik probeerde te vluchten heeft hij me geketend.”