Het liep al tegen negen uur, en iedereen zat of lag in de lederen fauteuils naar een familiesoap op TV te kijken. Desje lag te knikkebollen op de schoot van Cindy. Cindy lag tegen Francis aan die zijn arm om haar geslagen had. Bart schommelde met zijn voet de maxicosi met het baby’tje. Fifi lag voor de haard te knauwen op een bot.

Francis was in een lyrische bui, en met één hand de linkerborst van Cindy omvattend, sprak hij:

“Bart, Het is fascinerend te bedenken hoe de aanwezigheid van twee met vetweefsel gevulde uitstulpingen op de torso van de vrouw de geschiedenis beïnvloed heeft.”

Cindy keek Francis bewonderend aan, en een beetje trots.

Bart wist zo dadelijk niet hierop te repliceren, of om het gesprek gaande te houden. “Ha ja?”

De bel ging.

“Daar zijn de pizza’s!” zei Bart vrolijk en hij stond op, “da’s snel!”

Aan de voordeur in de miezerige motregen vond hij een magere matroos, met wit-grijs Captain Iglo-baardje, petroleumblauwe pet, in een gele windjekker, en een niet brandend rond pijpje tussen de tanden.

“Is Francis hier? Kan ik hem spreken?” sprak hij met een hese diepe stem. Hij stapte binnen en trok de voordeur achter zich dicht.

“Heu Francis? Jazeker, ik ga hem halen. Wie mag ik aanmelden?”

“Een oude vriend, makker. ’t Is dringend.”

“Francis, iemand voor jou! Een oude vriend!” riep Bart over zijn schouder. “’t Is dringend!”

“OK, ik kom!” antwoordde Francis, en hij haastte zich op zijn wandelstok naar de inkomhal. Bart repte zich terug naar zijn baby.

Francis kwam in de inkomhal. “Goeiedag, ken ik u, meneer…?”

“’t Ben ik,” fluisterde de matroos. “Ik ben verkleed.”

“Deborah!” riep Francis verbaasd, en dan op fluistertoon: “Sorry, ik had je niet herkend. Ben je weer ontsnapt?”

Hij keek haar aan in haar lieve ogen.

Deborah omhelsde Francis “ik heb je gemist!”

“Ik ook, ik ook, mijn lekker ding, mijn eeltkutje.”

“Die schmink en die baard moeten eraf. Ik hoop dat de flikken mij niet herkend hebben.”

“Flikken?”

“Hier recht tegenover in een anonieme politiewagen. Ze weten dat jij hier zit. Ze gokken erop dat ik hierheen kom. En ze wachten op hun gemak tot ze mij kunnen onderscheppen.”

“Interessant, ze denken logisch…”

Deborah grabbelde Francis tussen zijn benen en duwde haar mond gulzig op de zijne.

“Beest, ik heb je zooo gemist!!! Neuk me! Nu!”

“Ja, graag. Hier?”

“Ja als je niet snel iets anders vindt, hier!”

“Heu… We zijn hier niet alleen… Wil je je niet eerst opfrissen?”

“Geen tijd.” En ze murwde haar hand tussen Francis’ buik en zijn broeksriem. Francis grabbelde met één hand onder haar matrozentrui en met de andere hand probeerde hij haar opgekleefde baard af te trekken.

“Auw!” jankte Deborah, “Dat doet pijn!”

“Oeps sorry!”

“Geen sorry, meester,” en ze duwde Francis op de grond. “Doe me pijn!”

“Heu… Een vrouw met een baard, dat heu…”

“Je moet denken dat het schaamhaar is dat je me epileert met hars. Toyboy, trek los!” En Francis neemt voorzichtig een eind loszittende baard aan haar rechteroor vast een trekt voorzichtig.

“Harder!” hijgt ze terwijl ze heur haar los gooit. Francis trekt door. De baard komt er grotendeels af in één ruk. Deborah kermt hijgend van de pijn en begint de knoopjes van zijn hemd los te knopen en met de andere hand zijn ceintuur te lossen. Francis probeerde Deborah te bevrijden van haar matrozenplunje.

Helene trok Francis’ broek uit, die bleef steken over zijn schoenen. Deborah ontdeed zich bliksemsnel van haar matrozenbroek en kroop boven op Francis.

Francis’ glinsterende ogen fluisterden, net luid genoeg: “penetratio imminens," een toverspreuk die Deborah deed losbarsten.

Ze maneuvreerde zich recht boven Francis, en liet zich opgelucht over hem neerzijgen. Langzaam, centimeter voor centimeter.

“Aaaah, dat doet zo goeeed!” En ze draaide met haar heupen om iets ergonomischer te zitten. Ze ontdeed zich met de hulp van Francis van haar bovenkleding.

“Ooo, Franciscus mijn lieve denkhengst, ik heb je zoo gemist. Mmmmrrr.”

“Ik jou ook, lekker sletje.”

Ze keken mekaar een lang ogenblik in de ogen.

Francis glimlachte monkelend.

Deborah keek hem liefdevol aan en bedacht dat er geen betere plek op aarde was dan die waar ze nu op zat.

"Je hebt de lekkerste staaf van West-Europa."

"Hoe weet je dat? Hoe kan je dat weten? Heb je ze allemaal getest?"

"Ik heb een steekproef gedaan, mijn boorkopje."

Ze begon zachtjes op en neer te schommelen en bleef Francis aankijken.

“Ben je me trouw gebleven al die tijd?”

“Heu… eigenlijk niet”

“Vertel!”

“Wil je dat wel weten?”

“Ja natuurlijk! O ja! Alles”

Deborah was langzaam - nee, veel sneller dan gewoonlijk, na zes maanden ontbering - aan het klaarkomen.

“Zeg dat je elke dag minstens één keer een andere vrouw hebt geneukt!”

“Nee, niet elke dag, hooguit…”

“Jawel! Toch wel! Jij bent mijn dekstier, en een dekstier moet in conditie blijven. Oooh Ohhh…”

“Bwa… “

“Oaaa… Ik… Ik heb in de cel gefantaseerd over één ding: jouw hard glimmend ding glijdend in honderden verschillende natte vrouwtjes. Dat je me hebt bedrogen aan de lopende band, terwijl je aan mij dacht? Is dat zo?”

“Ik heb altijd, altijd aan jou gedacht, lieve sletje, sinds die eerste avond in de opera…”

“Oaaah hhh.” Op dat moment kwam Deborah hevig pulserend klaar. Ze had enige seconden nodig om te bekomen, en keek Francis met bloedhonger aan.

“Nog nog!”

Ze kwam met haar gezicht dicht bij Francis gezicht en schokkend fluisterde ze: “ik heb je voortdurend bedrogen in de gevangenis. Mmmm Mmmm. Ik had twee celgenotes en we deden het voortdurend met elkaar. De ene was een amateurhoertje, gemakkelijk, routineus. De andere was een veroordeelde schrijfster. Ik heb ze moeten overtuigen, maar dan… een onderdrukt natuurtalent. Ik heb ze verteld over jou. Hoe je groeit in de mond en niet in de hand… Je bent beroemd in de vrouwengevangenis, mijn dekstiertje. Als Solange vrijkomt dan komt ze je zéker opzoeken, hou je dan maar vast. Ohhh…. Zij was de lekkerste. Mmmm ze smaakt zoet… net als…”

“Honing?”

“Ja… hoe weet jij dat? Wat een vreugde om daarvan te smullen… O Francis, ja zooo, ja, nog… Niemand kan mij zo precies mmm vullen als jij!!!”

Deborah draaide haar pupillen buiten beeld en zette haar nagels in Francis’ schouders.

Die deed zijn uiterste best om Deborah op de best mogelijk manier te verwennen. Vandaag was ze erg uitbundig. En hijzelf deed het met volle overgave, niettegenstaande het energieke kronkelen van Deborah’s wellustige benen, die af en toe zijn vingers bijna vermorzelden.

Gillend kwam ze voor de tweede maal klaar.

De andere huisgenoten kwamen kijken. Bart stuurde Desje onmiddellijk terug naar de huiskamer.

Cindy was wel geïntrigeerd: “Hallokes [1] , ik ben Cindy, en u bent?”

Deborah, uithijgend, nat bezweet en grotendeels naakt, met een half afhangend stuk baard aan één kant van haar gezicht, glimlachte: “Hoi, let maar niet op mij.”

“Bent u ook uitgenodigd door mijnheer Storm?” vroeg Cindy.

“Nee, nee, ik ben incognito. Sssst!”

“O? Incognito? Dat agentschap, daar heb ik al veel goeds van gehoord. Ik ben bij Het Groene Blaadje, maar soms denk ik dat ik beter…”

Deborah rolde van Francis af, draaide zich terug naar hem en kuste hem liefdevol en diep.

---

[1] verkleinwoord meervoud van "hallo"