“Wat heb je daar gevonden Desje, een hondenhok?” riep Bart naar zijn dochtertje

“Hond-je?” stamelde Desje verbaasd.

“O dat was ik vergeten te zeggen,” haastte Francis zich, “Storm heeft een waakhond, Fifi. Wel van een heu… speciaal ras. Koreaans…”

Om dat moment kwam Fifi kwijlend uit zijn hok tevoorschijn, opspringend naar Desje, die geschrokken terugdeinsde en naar haar papa liep. Die was ook geschrokken.

“Maar… maar, dat is een man! Helemaal bloot!?”

“Tja,” merkte Francis op, “da’s een lang verhaal. Fifi is eigenlijk een consul, hij heeft een heu... speciale afwijking waardoor dat hij denkt dat hij een hond (1) is. En het wordt erger.”

“Is dat normaal?” vroeg Bart.

“Inderdaad, hij is helemaal naakt… Is dat niet goed voor Desje?”

“O dat geeft niet, wij lopen binnenshuis ook bloot rond, Emma voelt zich daar goed bij. Desje is gewoon aan naakte mensen. toch…”

“Hij is volstrekt ongevaarlijk. Hij is heel lief. Hij gromt naar andere honden en hij heeft de spaniëlteef van de buren al genomen. En die had het blijkbaar ook graag. En zo is iedereen gelukkig.”

“Wel… ik wil niet de pret bederven. Fifi ziet er zwaar verwaarloosd uit. Hij is niet gelukkig. Hij krabt zich de hele tijd. Hij stinkt als een zieke egel. Hij is in geen jaren gewassen of gecoiffeerd.”

“Kijk, zie hem kwispelstaarten en opspringen? Zo vrolijk.”

“Dat is niet kwispelstaarten. Dat is … heu… Jij vindt dat OK, Francis, je kan hem toch niet tonen aan buitenstaanders?”

“Hij is niet echt verwaarloosd. Storm geeft hem kwaliteitshondenvoer, en gaat er elke week mee naar het hondenkapsalon.”

---

(1) zie "Honing" hoofdstuk 23