Een uurtje later was het dan wel zo ver, opnieuw ging Karins telefoon. Even was ze verbaasd toen ze oppakte en in het Engels aangesproken werd. De buurman had haar niet verteld dat de recruiter een buitenlander zou zijn, maar ergens was dat ook wel logisch bedacht ze als die studio zich in het buitenland bevond. Ze maakte er geen probleem van, Engels ging haar wel goed af. De recruiter stelde zich voor als James, samen met zijn broer Peter was hij de eigenaar van Lucia Producties.

De brandende vraag die op Karins lippen lag was natuurlijk waar de opnames zouden plaatsvinden. Daar kon James wel antwoord op geven, hij legde uit dat hun studio gevestigd was op Sint Lucia. Een Caraïbisch eiland, de naam van de studio verwees hier dan ook naar. Hij en Peter waren beiden opgegroeid op Sint Lucia en Peter woonde daar nog altijd. James woonde tegenwoordig in Londen, waar hij het zakelijke gedeelte van hun bedrijf verzorgde. Peter deed op Sint Lucia het technische werk, dus het filmen en monteren.

“En hoe zit dat juridisch?” vroeg Karin verder. Gelukkig kon James haar ook wat dat aan gaat geruststellen. “We blijven volledig binnen de wet”, verklaarde hij. “Sint Lucia heeft technisch gesproken geen wet tegen het filmen van porno met minderjarigen, al geldt er wel een verbod op de verkoop daarvan. Maar op dat verbod bestaat weer een uitzondering waar we gebruik van maken. Ook geldt er een minimum leeftijd voor seks van 16, we huren niemand in die jonger dan 16 is.” Aangezien alle drie de meiden 16 waren was dat geen probleem. Toch wilde Karin wat dat aan gaat zekerheid hebben. “Vind u het goed als ik dit door een advocaat laat controleren?” vroeg ze dan ook. De ouders van Thomas zouden dat vast wel willen doen. James maakte geen bezwaar. “Trekt u ons gerust na, u bent echt de eerste niet.”

Karin stelde nog meer vragen, die James allemaal naar tevredenheid beantwoordde. Wel vroeg hij de meiden om alle drie, ieder afzonderlijk, een video van ongeveer een half uur in te sturen waarin ze hun kwaliteiten lieten zien. Zo kon hij beoordelen of ze de moeite van het inhuren waard waren. “Want”, zo legde hij uit, “we werken alleen met mensen waar we wat mee kunnen. We moeten immers de vliegreis betalen en als mensen vervolgens niks te bieden hebben is dat zonde van het geld.”

Sanne had inmiddels Sint Lucia opgezocht op haar telefoon. Dat zag er schitterend uit, zag ze. Ze liet een foto zien van een prachtig wit zandstrand met een paar groen beboste pieken op de achtergrond. Het leek wel een aards paradijs, zelden had ze zo iets moois gezien. En daar gingen ze heen? Het was bijna te mooi om waar te zijn. Was ze eerst nog onverschillig geweest, het ging haar immers toch niet aan, nu was ze om. Ze wilde mee, al was het alleen maar om dat strand in het echt te zien.

Gelukkig gaf James aan dat dat mogelijk was, al zouden ze voor haar dan niet betalen voor de vliegreis. “Begeleiders mogen mee op eigen kosten”, zei hij. Karin keek dan ook bedenkelijk, het zou een flinke aanslag op haar spaarrekening zijn. Emma gaf echter aan dat dat wel goed zat, met het geld dat ze zou verdienen zou ze makkelijk de vliegreis van haar moeder en zus kunnen betalen. James had al een bedrag genoemd wat ze ongeveer zouden verdienen en dat was beslist niet weinig. Voor Emma ging het echter niet om het geld, het ging haar om de ervaring. En die ervaring was niet compleet zonder haar moeder en zus, besloot ze.

Ook Kim was enthousiast. “Nu alleen mijn ouders nog overtuigen”, besloot ze. “Die weten nog van niks, ik ben nog niet thuis geweest vandaag”. “Ja, dat is wel belangrijk”, reageerde Karin. “James gaf aan dat ouderlijke toestemming altijd nodig is, je ouders moeten daarvoor een formulier tekenen. Anders mag je niet mee.” “Nou, dan zal ik ze maar snel om gaan praten”, besloot Kim en daarmee was ze weg.

Zoals beloofd bracht Karin ook de ouders van Vera op de hoogte. Die waren enigszins gerustgesteld door haar antwoorden, al vonden ze het nog altijd een hele onderneming. Sint Lucia was immers niet naast de deur. En om met haar mee te gaan als begeleiders, daar hadden ze de tijd en het geld niet voor. Karin gaf aan dat dat wel goed zat, als Vera mee zou gaan zou zij wel een oogje op haar houden. Vera’s ouders zouden er nog over nadenken, zeiden ze.

“Dan de volgende stap, de presentatie video”, gaf Karin aan. “Hoe wil je dat doen?” vroeg ze aan Emma. Die dacht even na. “Nou ja, gewoon. Pijpen en neuken, en dat filmen we dan.” “Jawel”, reageerde Karin. “Maar met wie? En waar? En hoe wil je het bewerken?” Nu bemoeide Sanne zich er mee. “Weet je, Johan heeft toch een YouTube kanaal? Stelt niet veel voor, hij heeft niet veel volgers. Maar hij bewerkt wel zelf zijn video’s.” Johan was een klasgenoot, Emma wist dan ook meteen wie Sanne bedoelde. “Ja, dat is waar”, reageerde ze dan ook. “In ruil voor een potje neuken wil hij ons vast wel helpen, in ieder geval met het monteren. Het filmen kunnen we zelf wel.” “Oké, dat is goed”, concludeerde Karin. “En met wie wil je het doen op de video? Ook met Johan?” “Nee, dat is niet handig”, bedacht Emma. “Bovendien zou het er niet goed uit zien, Johan heeft nou niet bepaald de grootste pik. Het zou lijken alsof ik niet groter kan hebben. Ik dacht aan de buurman, die heeft dit ten slotte voorgesteld en hij kan lekker neuken.” “Ja, dat kan hij zeker”, beaamde Karin. Ze had die ochtend zelf nog met de buurman geneukt. Zo groot als de buurman geschapen was had hij zo in een porno film kunnen spelen, hij zou wel geschikt zijn.

Dus zo werd besloten. Emma stuurde een berichtje naar Johan of hij haar wilde helpen een video te monteren. Wat voor video vertelde ze er nog niet bij, dat zou hij wel zien. Karin ging even bij de buurman langs om zijn hulp te vragen, en om zich voor de tweede keer die dag te laten neuken. De buurman zegde dan ook alle hulp toe en ook Johan reageerde positief, als Emma het beeldmateriaal aanleverde wilde hij het wel bewerken en er een mooie video van maken.