We dalen waardig, synchroon, heupwiegend, de brede trap af.

Ik in het waanzinnig sexy glitterend bordeaux avondkleed, en Cindy in haar turkooizen bustierstje, om van te snoepen.

Beide agenten kijken met opengevallen mond toe.

Zij horen de bel niet.

Een van de bewoners van het huis heeft de bel wel gehoord en doet open.

Het is de pizzabezorger.

De bewoner neemt de pizza’s in ontvangst, betaalt, en haast zich terug de woonkamer in, de geur van versverbrande pepperoni en quattro stagioni in zijn kielzog achterlatend.

De pizzajongen heeft ons ook gezien. Hij staart ons aan met open mond, net als de twee agenten.

O wat zijn ze schattig alle drie!

“Welke neem jij en welke ik,” fluister ik.

“Ik vind die pizzajongen wel leuk,” zegt Cindy.

“Dan neem ik de twee agenten.”

“Jij krijgt er twee? O dat is vals,” plaagt ze.

“Dag …heren… Waaraan hebben wij de eer verdiend om zulke prachtige geüniformeerde handhavers der wet bij ons te mogen ontvangen.”

“Heu…” Beide agenten staan sprakeloos. “Heu…” is alles wat ze kunnen uitbrengen. Wat te begrijpen is want ik ben ze ten slotte aan het paralyseren met mijn verleidingscharisma. Ik maak een eenvoudig doch minutieus gechoreografeerd gebaar met mijn onderarm wijzend naar de grond, en ze gaan beiden op hun knietjes zitten, handjes in konijntjes-pose, tong uit de bek – sorry – mond, en met glazige ogen hijgend in opperste aanbidding. "Hoe doe jij dat," fluistert Cindy.

Daar kan ik nu eens van genieten. Van vernederingen. Vooral omdat het dienaren van de juridische arm van de wet zijn. Doe voort jongens. Jaaa, jullie mogen me aanraken… Mmmm.

Ik zie dat Cindy bij de pizzabezorger is gaan staan, en inderdaad, ze heeft mijn lesje goed onthouden, ze stelt haar drie vragen.

“Ga je graag in de douche… ?”

“Heu.. heu…” weet hij niet wat antwoorden.

“… met mij?

Niet verlegen zijn, ik bijt niet hihi,” lonkt ze. Cindy is een natuurtalent.

“Heu… ja…”

“Dat is supercorrect, een bad vind ik ook niets! Eén punt.

Eens denken. Wat is je lievelingseten? Pizza?”

“Nee… eigenlijk niet. Ik eet liefst vis. Ik mag geen junkfood van mijn mama.”

“O leuk leuk! Ik eet ook het liefst vis. Maatjesharing met nog iets. Twee punten,” kirt Cindy.

Laatste vraag: wat is je lievelingskleur voor lingerie?”

“Blauw?”

“O dat is mijn lievelingskleur!! Kijk, mijn bustiertje!”

De pizzajongen glunderde schuchter.

“Nu heb je een prijs gewonnen.”

“Echt?”

“Ja! Mij. Je bent nu mijn vaste vriend. Alle dagen seks.”

“Echt??”

“Ja, maar niet vandaag. Ik geef je een kus en je moet naar mijn kont blijven kijken terwijl ik rondparadeer.”

De pizzajongen begreep er helemaal niets van. Hij stribbelde niet tegen toen Cindy hem een hele natte zoen gaf. Je zag zijn erectie groeien. Ik heb daar een oog voor.

Cindy besloot: “Nu mag je naar mijn kont kijken. O? O o o ik hoor geween! Kleine Mette heeft me nodig! Niet weglopen hé! Ik kom dadelijk terug met iets leuks!” En ze huppelde met breeddraaiende kont naar de woonkamer, en kwam terug met de kleine Mette in haar armen. “Wat vind je van mijn baby’tje? Een schatje hé? O! Ze kijkt naar jou! Ze denkt dat je haar papa bent! Grappig!”

De pizzajongen trok even wit weg. Keek angstig om zich heen zoekend naar een ontsnappingsroute en mompelde iets van een volgend bezorgadres. Hij schuifelde achteruit naar de voordeur, waarbij hij achteruit struikelde over mijn twee agenten, die zelfs daar niets van merkten.

Cindy begreep zijn reactie niet.

“O? Wat dee ik fout, Deborah?”

“Je deed het prima,” grinnikte ik, terwijl ik me liet bepotelen door de twee agenten. Mmmm, niet slecht, maar niet echt creatief of passioneel.

“Heren – sorry, personen – ik geef u expliciet toestemming om mijn lichaam te betasten. Wat zegt u? Formele toestemming? Formulier? Als u dat wenst zal ik het formulier van het commissariaat online tekenen. Onder ons en gezwegen, ik geef u graag de toestemming, ook zonder formulier. Zulke prachtige geüniformeerde dienaren van de rechtsstaat.

“Dat zou ons erg plezieren, hihi,” zei de kleinste. De grootste beaamde dat, en ik hielp hem mijn borsten te strelen.

Ik kan het niet helpen. Dit is genieten.

Ik had een stoute ingeving. Zonder te vragen en zeker zonder formulier voelde ik beide agenten aan hun kruis.

Wèl wèl wèl, wat een verrassing! De grote is een wijfje en de kleine is een mannetje! Grappig hoe ze opeens grote ogen trokken. Ze gaan seffens nog grotere ogen trekken als ze merken dat ik hun taser en handboeien gepikt heb.

“Heb ik jullie al drie vragen gesteld, geüniformeerde personen der wet?”

“Heu…”

“Nee dus… Cindy, welke vragen heb jij gesteld? Cindy? Dju, Cindy is terug weg met de baby. Pizzajongen, welke vragen heeft Cindy jou gesteld?”

“Of ik graag met haar in de douche ga! En of ik ze elke dag wil neuken vanaf morgen?”

“Precies. Niet van toepassing dus.

Heren… ik bedoel personen… Mag ik jullie een vraag stellen?”

“Ja… ja… graag.”

“Bon. Eerste vraag. Kleed jullie uit. Alsjeblief.”

“Helemaal?”

“Helemaal. Alsjeblief lekkere personen. Hou jullie kepie op alsjeblief.”

De agenten begonnen zich haastig uit te kleden.

Ze stonden daar helemaal naakt en ik zei: “prachtig… mmm… Tweede vraag: draai jullie om. O! Wat mooi. Mag ik?”

Ik gaf beide een loeiharde pets op een bil. O! Daar kik ik op! Lekker pijnlijk. En zeker als het om de arm der wet gaat. Mijn kleine wraakje.

“Auw! Hélà!” riep het mannetje. “Ik heb u geen toestemming gegeven. Dat doet u niet, dit is ongewenst.”

“Tuttut, dit zijn wèl gewenste intimiteiten, ik wens ze. Of niet soms.”

Dat laatste siste ik op een dreigende toon.

Ze gaven me onmiddellijk gelijk. “Jaa a a a a me mevrouw. Ja a a a a! Alles wat u wil!!” Waarschijnlijk waren ze ook iets inschikkelijker omdat ik hun twee tasers op hun achterwerk zette en aan het afvuren was.

“Is dit dus een onvoorwaardelijke toestemming?” vroeg ik vriendelijk doch met aandrang, zonder tegenspraak te verwachten noch te accepteren.

Ik keek op de designwandklok en realiseerde me dat ik over een kwartier verwacht werd op mijn volgende afspraak.

“Hhhh ik geef toestemming hhh tot alles,” kermde het mannetje sidderend. Warempel, het wond hem op, hij kreeg zowaar een erectietje.

“Okee dan, mevrouw, mijnheer, hier komt de derde opdracht. In de houding! Rechtop! Draai je met de rug naar elkaar! Mmmm, jou hoef ik niet recht te zetten, snoeperd!” en ik streelde zijn stijf penisje terloops, en gaf hem een snerpende tik op zijn bips.

Ik boeide de agenten vliegensvlug met handen op de rug en aan elkaar.

“Tof dat jullie zo goed meewerken. Willen jullie mij nu een lift geven. Ik moet hier een paar straten verder zijn, niet ver. In dit avondkleed is dat wat moeilijk.

En zonder hun antwoord af te wachten, trok ik de agenten mee naar buiten.

“Zo kunnen wij niet autorijden! Wij zijn niet fysiek bekwaam om een voertuig te opereren!”

“Tututut. Dat hoeft niet. Ik zal wel sturen. Jullie gaan mee. Om de weg te wijzen. En om te vermijden dat jullie de commissaris bellen. À propos, ik ben Deborah Borgia, jullie zochten mij.”

We stapten het tuinpad af en ik opende het achterportier voor beide agenten.

“Stap in!”

Het mannetje stribbelde enigszins tegen. Het grotere wijfje gehoorzaamde mij onvoorwaardelijk en trok de andere strompelend het voertuig in.

Ik nam plaats achter het stuur.

“Pizzajongen, zeg jij tegen mijn man dat ik even voor zaken weg ben?” riep ik door het autoraampje. “Mijn man is die grijze met zijn baardje. Ik neem de agenten even mee.”