Ook dit verhaal schreef ik voor Karel, een lezer van mijn verhaaltjes. Dit was zijn idee.

Bert heeft lang getwijfeld of hij wel zou gaan. Eigenlijk heeft hij in de tussen liggende tijd niemand meer van zijn oude klas ontmoet. Dat komt natuurlijk ook omdat hij verhuisd is naar een andere stad. Wie zou hij nou eigenlijk nog eens terug willen zien? Toch, een beetje nieuwsgierig, zijn schroom overwinnend, gaat hij toch maar eens kijken. Hij kan altijd weg gaan als het niks is. Hij gaat met de trein. Het is daarna nog een flink eind lopen er naartoe. Gauw twintig minuten. Het is kil, het waait en het is regenachtig weer. Het is avond. Straatverlichting beschijnt de omgeving en de druilende regen. Bert huivert in de kraag van zijn jas. Tegen de tijd dat hij er is is hij behoorlijk afgekoeld en nat geregend. Z’n oude school staat er nog. Er is nieuwbouw tegenaan gebouwd en de school is zo te zien gefuseerd met een andere school. Want die is er aan vast gebouwd. Het oude vertrouwde gebouw en de lelijke nieuwe er tegenaan.

Een nieuw lokaaltje waar hij nooit geweest is, is ingericht voor het event. Er zijn hapjes en drankjes. Het is niet druk. Vast niet iedereen is komen opdagen. Bert heeft er meteen al een beetje spijt van. Sommige mensen komen hem bekend voor maar eigenlijk herkent hij niet echt iemand en namen zou helemaal niet meer weten. Ja, toch wel, er was zo’n lekker mokkeltje, mooi ding. De meisjes begonnen net een beetje borsten te krijgen. Bert weet zich zelfs nog te herinneren dat hij wel eens tussen haar kleren gegluurd heeft en de welving van haar prille jonge meisjes tietjes heeft gezien. Nu hij zich dat herinnerd kijkt hij met hernieuwde belangstelling rond of zij er misschien ook is. Hoe heette dat kind ook al weer? Een beetje bijzondere naam had ze. ‘Igone’! Nu weet hij het weer. Ze had een vriendin waar ze naast zat in de klas. De herinneringen beginnen terug te komen. Tineke, heette die vriendin. Mager, rood haar, halve kop kleiner, beetje muizig, zou hij het noemen. Hé! Daar loopt een rooie. Bert ziet haar op de achterkant. Nou, die is niet bepaald ‘muizig’, eerder ‘olifantig’. Hij glimlacht om z’n eigen grap. En die ander, zou dat Igone kunnen zijn? Met een grote boog loopt hij om het groepje waar de vrouwen staan heen, om hun gezichten te kunnen zien. Ja drommels, die andere zou Igone kunnen zijn. Nou, die is ook een stuk struiser geworden. En wat een tieten heeft ze nu. Maar toch, toch een lekker wijf. Terwijl hij de vrouwen staat te observeren kijkt degene waarvan hij denkt dat het Igone is, op. Ze kijkt hem recht aan en hij ziet een vonk van herkenning. Verlegen, jawel, ook al is hij veertig, keert hij zich af en kuiert naar de andere kant van de klas. Maar waarom dan voelt hij z’n hart opeens bonken? Hij lurkt aan z’n biertje en kijkt of hij ergens iets eetbaars kan scoren wanneer hij opeens achter zich ‘hé!’ hoort. Hij kijkt om en kijkt Igone recht in haar gezicht. Z´n hart slaat een slag over. Igone was vroeger erg populair en hij helemaal niet. Ze was ook nogal extrovert. “Eh, hoi,” groet Bert verward en steekt z’n hand uit. Achter haar ziet hij Tineke met de rooie haren opdagen. Igone pakt zijn hand, maar met beide handen, en houdt hem langer vast dan nodig is. “Bert!” zegt ze, “zo heet je toch? Goh, wat leuk! Weet je nog hoe ik heet? Hoe gaat het met jou, getrouwd, kinderen? Wat doe je voor de kost?” Bert is overrompeld dat Igone daar belangstelling voor heeft.
Wat krijgt hij opeens een vreselijke zin in haar. Jemig, wat een stoot. Nog niet eerder heeft hij zo’n prachtige vrouw zo binnen handbereik gehad. Ze ziet het aan zijn pupillen dat hij haar sexy vindt, wedt hij. En zij, waarom heeft ze hem aangesproken? Zou zij ook gruizig zijn? En Tineke, die rooie, die tot nu toe nog niet veel gezegd heeft, zou die ook goesting hebben? Z’n brein schakelt over op seks. Bert krijgt opeens flitsen van fantasieën van blote warme witte zachte borsten met roze tepels, terwijl ze staan te praten. Zou haar schaamhaar ook rood zijn of zou ze een kale kut hebben? Bert kijkt naar Igoné’s mond. Natuurlijk ziet ze hem kijken. Ze buigt naar Bert toe en houdt haar hoofd een beetje scheef om gekust te worden. Bert drukt een droog kusje op haar lippen. Hij wil wel meer maar durft niet. Dan komt Tineke achter Igone vandaan dicht bij Bert staan. En terwijl ze staan te praten, omgeven door pratende oud klasgenoten, voelt Bert opeens, over zijn broek heen, Tineke’s hand op zijn penis. Wat doet ze nou? denkt Bert paniekerig. Straks ziet iemand het. Hij kijkt benauwd om zich heen, maar niemand let op hen. Hij voelt haar knijpen en Bert voelt zijn lul hard worden. Bert kijkt Tineke aan. Ze glimlacht lief terwijl ze zijn geslacht kneedt. Zo lekker! Igone kijkt wat ze doen. Hebben die grieten wat afgesproken? Wanneer Bert weer naar Igone kijkt is haar gezicht heel dichtbij hem. Wanneer hij een stap achteruit wil zetten merkt hij dat hij met z’n rug tegen de muur staat. De vrouwen lachen zachtjes. Bert voelt zich benard.
“Zijn wij nu de enigen in dit gebouw? Wij, dat is dit groepje hier. Ik denk het wel hè?” zegt Bert een beetje schor, om wat te zeggen te hebben.
“Ik denk het wel,” zegt Tineke. “Spannend hè?”
Op Igone’s gezicht verschijnt een glimlach.
Spannend? denkt Bert, wat is daar spannend aan? Jawel, wanneer je door het gebouw zwerft. Zullen we dat gaan doen? Hij stelt het voor. Bert wil wel een beetje ruimte om zich heen. De vrouwen kijken hem verrast aan. Ze kijken elkaar aan. “Ja, goed idee,” vinden ze.
“Ja maar stel dat ze het gebouw afsluiten terwijl we er nog inzitten en ze weten niet dat wij nog ergens in het gebouw zijn?” vraagt Igone.
“We vinden altijd wel een raam waar we er uit kunnen,” denkt Bert.

In de volgende aflevering gaan ze met z’n drieën het lege schoolgebouw in.

Volgende aflevering deel 2 getiteld: ‘De oude school.’