De klok tikte langzaam verder, en het huis voelde warmer aan dan normaal. Owen's ouders waren pas twee dagen weg, maar het idee dat ze zeven weken lang nergens te bekennen waren, gaf hem een vreemd soort spanning. Een spanning die alleen maar sterker werd met Jeylasa zo dichtbij.

Ze zat naast hem op de bank, haar lichaam half naar hem toe gedraaid. Hij voelde de warmte van haar huid door de dunne stof van haar trui heen. Haar blik was intens, uitdagend, speels – en toch ergens onzeker.

“Misschien is het tijd dat alles verandert,” fluisterde Jeylasa.

Owen’s hart bonkte in zijn borstkas. Was dit echt? Jeylasa, zijn beste vriendin… en nu zat ze hier, haar lippen een paar centimeter van de zijne, haar ogen brandend van verlangen.

“Weet je het zeker?” vroeg Owen, zijn stem schor.

Jeylasa glimlachte en plaatste een vinger onder zijn kin, haar nagels heel licht over zijn huid krassend.

“Ik denk dat we dit allebei al veel te lang hebben uitgesteld.”

Dat was het moment dat alles omsloeg. Owen boog zich naar voren en hun lippen ontmoetten elkaar opnieuw, deze keer niet voorzichtig, maar vol honger en opgekropte spanning. Haar vingers gleden in zijn haar, trokken hem dichterbij terwijl hij zijn hand op haar middel legde en haar zachtjes tegen zich aan trok.

De kus werd steeds intenser, dieper, totdat ze zich uiteindelijk losmaakte om adem te halen. Haar ogen waren donker van verlangen terwijl ze hem aankeek.

“Laten we naar boven gaan,” fluisterde ze.

Owen slikte, maar knikte zonder aarzeling. Ze stonden op, en met haar hand in de zijne liepen ze samen de trap op. De spanning tussen hen was haast tastbaar.

Eenmaal in zijn kamer draaide Jeylasa zich naar hem om en beet speels op haar onderlip.

“Dit voelt gek, hè?”

Owen grijnsde en stapte dichterbij.

“Misschien een beetje. Maar ik denk dat we allebei weten dat we dit al heel lang willen.”

Jeylasa liet haar handen over zijn borst glijden terwijl ze langzaam dichter tegen hem aan kwam staan. Haar ademhaling versnelde, net als die van hem. Zijn vingers gleden voorzichtig onder de stof van haar trui, zijn handen warm tegen haar huid.

De rest van de nacht werd een spel van ontdekken, van grenzen verleggen en verlangens laten uitkomen. Ze hadden altijd geweten dat er iets speciaals tussen hen was, maar nu—nu bestond er niets anders meer dan zij tweeën.

De volgende ochtend

De zonnestralen schenen door de half open gordijnen, en Owen opende langzaam zijn ogen. Jeylasa lag naast hem, haar lichaam half over de zijne gedrapeerd, haar ademhaling rustig en gelijkmatig.

Hij had haar nog nooit zo vredig gezien. Een klein glimlachje speelde om haar lippen, en Owen kon niet anders dan met zijn vingertoppen over haar wang strijken.

Ze opende langzaam haar ogen en keek hem slaperig aan.

“Goedemorgen,” fluisterde ze met een zachte glimlach.

Owen boog zich naar haar toe en drukte een zachte kus op haar voorhoofd.

“Goedemorgen, schoonheid.”

Jeylasa giechelde en draaide zich een beetje om, waardoor haar lichaam zich nog dichter tegen het zijne nestelde.

“Dit voelt alsof het altijd zo had moeten zijn,” mompelde ze tegen zijn huid.

Owen knikte. “Dat is het ook.”

De komende zeven weken waren van hen. Geen ouders, geen verplichtingen—alleen zij tweeën, en een wereld vol mogelijkheden.