Jeanne had de smaak te pakken, en dat was nog zacht uitgedrukt. Na haar eerste ontmoeting met de mysterieuze man, die ze inmiddels ‘Le Danger’ noemde, kon ze niet meer stoppen met aan hem te denken. Zijn ruwe handen, zijn dwingende blik, en de manier waarop hij haar had genomen in een donker steegje in Parijs – het had haar honger naar meer gewekt. Lisa had haar geleerd hoe ze haar lichaam kon gebruiken als wapen, als lokmiddel, en Jeanne was vastbesloten om die lessen in de praktijk te brengen.

Op een avond, terwijl Lisa druk was met het zoeken naar James – die zich weer eens had verstopt in een of andere tijdlijn – sloop Jeanne terug naar het steegje waar ze Le Danger voor het eerst had ontmoet. Ze droeg een dunne, doorzichtige jurk die nauwelijks iets aan de verbeelding overliet. Haar hart bonkte in haar keel, maar haar verlangen was sterker dan haar angst.

“Je bent teruggekomen,” klonk zijn diepe stem uit de schaduwen. Hij stapte naar voren, zijn ogen glinsterend in het maanlicht. “Ik wist dat je niet van me af kon blijven.”

Jeanne glimlachte verleidelijk. “Ik ben niet bang voor je,” loog ze, terwijl haar knieën licht trilden. “Maar ik ben wel nieuwsgierig.”

Hij grijnsde, een gevaarlijke, wolfachtige grijns. “Nieuwsgierigheid kan dodelijk zijn, kleine Jeanne.”

Voordat ze kon reageren, had hij haar al tegen de muur gedrukt, zijn lippen hard op de hare. Jeanne kreunde zacht, haar handen grijpend naar zijn jas. Ze wilde hem, hier en nu, ongeacht de gevolgen.

Le Danger duwde haar jurk omhoog, zijn vingers glijdend over haar blote huid. “Je bent zo nat,” mompelde hij, zijn adem heet in haar oor. “Je wilt dit net zo graag als ik.”

“Ja,” hijgde Jeanne, haar verstand uitschakend. “Neem me. Neem me overal.”

Hij lachte, een donker, sensueel geluid, en tilde haar op, haar benen om zijn middel slaand. Hij droeg haar naar een nabijgelegen verlaten kamer, waar het licht van kaarsen flakkerde. Zonder verder nog woorden te verspillen, legde hij haar op een versleten tafel en begon haar te verkennen met zijn mond en handen.

Jeanne kreunde luid toen hij haar clitoris zachtjes zoende, zijn tong cirkelend voordat hij haar in één keer diep penetreerde met zijn vingers. “O god, ja,” hijgde ze, haar nagels in zijn schouders gravend.

Maar Le Danger was nog niet klaar met haar. Hij draaide haar om, haar op haar knieën dwingend, en duwde haar jurk verder omlaag. “Je hebt gezegd dat ik je overal mocht nemen,” gromde hij, zijn hand in haar haar grijpend. “Laten we dat dan ook doen.”

Jeanne voelde zijn dikke lid tegen haar anus drukken, en ze hapte naar adem. “Voorzichtig,” fluisterde ze, maar hij negeerde haar smeekbede. Met een harde stoot drong hij bij haar binnen, en Jeanne kreunde, zowel van pijn als van genot.

“Je bent zo strak,” hijgde hij, zijn heupen stotend in een langzaam, meedogenloos ritme. “Zo perfect.”

Jeanne voelde tranen in haar ogen prikken, maar ze weigerde te huilen. In plaats daarvan liet ze zich meevoeren door het genot, haar lichaam aanpassend aan zijn grootte. Al snel was de pijn verdwenen, vervangen door een diepe, verrukkelijke sensatie die haar deed schreeuwen van plezier.

Le Danger trok zich uiteindelijk uit haar terug, zijn lid glimmend van haar sappen. “Nu je mond,” beval hij, zijn lid naar haar lippen brengend.

Jeanne gehoorzaamde, haar tong over zijn schacht glijdend, haar wangen hol terwijl ze hem diep in haar keel nam. Hij gromde van genot, zijn handen in haar haar grijpend terwijl hij haar hoofd bewogen.

“Je bent een natuurtalent,” hijgde hij, voordat hij zich uit haar mond terugtrok en zijn zaad over haar borsten en gezicht spoot. “Maar je hoort bij mij, Jeanne. Vergeet dat nooit.”

Terwijl Le Danger zich aankleedde en verdween in de schaduwen, bleef Jeanne achter, haar lichaam trillen van uitputting en genot. Ze wist dat ze een gevaarlijk spel speelde, maar ze kon niet anders. Le Danger had haar betoverd, en ze was bereid om alles te riskeren voor nog een nacht met hem.

Ondertussen had Lisa James eindelijk gevonden, verstopt in een kroeg in het Parijs van de Franse Revolutie. “Waarom duurt het altijd zo lang voordat je me vindt?” mopperde ze, terwijl ze naast hem op een kruk ging zitten.

James grijnsde, zijn blauwe ogen twinkelend. “Omdat het leuk is om je te laten zoeken.” Hij hief zijn bierpul. “Op nieuwe avonturen.”

Lisa rolde met haar ogen, maar ze kon niet voorkomen dat ze glimlachte. “Nieuwe avonturen, hè? Waar gaan we nu naartoe?”

James leunde naar voren, zijn stem gedempt. “Laten we eens iets heel anders proberen. Wat dacht je van… het oude Egypte?”

Lisa’s ogen werden groot. “Echt? Als in, farao’s en piramides?”

“Precies,” zei James, zijn hand op de tijdreiziger leggend. “Maar wees gewaarschuwd: het is een heel andere wereld. En wie weet wie we daar tegenkomen.”

Voordat Lisa kon protesteren, activeerde James het apparaat, en ze werden omhuld door een fel licht. Toen het licht verdween, stonden ze in een woestijn, de brandende zon hoog aan de hemel.

“Welkom in het oude Egypte,” zei James droog. “Ik hoop dat je van zand houdt.”

Lisa keek om zich heen, haar hart bonkend van opwinding. “Dit is… ongelooflijk. Maar waar zijn de mensen? De steden?”

James wees naar de horizon. “Daar, bij die piramide. Dat is Thebe, de hoofdstad van het Nieuwe Rijk. En wie weet, misschien lopen we wel tegen een beroemde farao aan.”

Lisa’s ogen twinkelden ondeugend. “Een farao, hè? Ik vraag me af of ze net zo goed zijn in bed als in het besturen van een rijk.”

James lachte. “Pas op, Lisa. Je weet hoe het gaat als je te ver gaat. Maar ik geef toe, het zou een interessant experiment zijn.”

Samen liepen ze richting Thebe, het zand onder hun voeten brandend. Lisa kon nauwelijks geloven dat ze echt in het oude Egypte was. Ze had altijd gefantaseerd over historische figuren, maar dit was een heel nieuw niveau.

Onderweg kwamen ze een groep mannen tegen, gekleed in witte gewaden en met gouden sieraden. Eén van hen, een man met een trotse houding en een gouden kroon, stapte naar voren. “Wie zijn jullie, vreemdelingen? Wat brings jullie naar Thebe?”

Lisa glimlachte verleidelijk, haar verlegenheid vergetend. “We zijn reizigers, op zoek naar avontuur. En wie ben jij, zo’n knappe man in zo’n mooie kroon?”

De man lachte, zijn tanden wit en recht. “Ik ben farao Ramses II. En jij, mooie dame, bent meer dan welkom in mijn paleis.”

Lisa’s ogen glinsterden. “Farao Ramses II, hè? Ik heb veel over je gehoord. Maar ik vraag me af of de geruchten waar zijn.”

Ramses grijnsde. “Kom mee, en vind het zelf uit.”

James rolde met zijn ogen, maar hij volgde Lisa en de farao naar het paleis. Hij wist dat hij haar niet kon tegenhouden als ze eenmaal een doelwit had gekozen.

In het paleis werd Lisa overladen met geschenken: gouden sieraden, zijden gewaden, en exotische vruchten. Ramses was een charmante gastheer, maar Lisa kon voelen dat hij ongeduldig was. Hij wilde haar, en hij was niet gewend om te wachten.

“Je bent zo mooi,” fluisterde hij, zijn handen over haar lichaam glijdend. “Ik heb nog nooit iemand zoals jou ontmoet.”

Lisa glimlachte, haar vingers over zijn borst strooiend. “En ik heb nog nooit een farao ontmoet. Dit wordt een avond om nooit te vergeten.”

Ze liet zich meevoeren naar zijn slaapkamer, waar ze zich overgaf aan zijn passie. Ramses was een ervaren minnaar, zijn bewegingen soepel en zelfverzekerd. Maar Lisa was niet van plan om alleen maar te ontvangen. Ze nam de controle over, haar handen en mond verkennend, haar lichaam bewegend in een ritme dat hem deed hijgen van genot.

“Je bent ongelooflijk,” hijgde hij, zijn heupen stotend. “Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt.”

Lisa glimlachte, haar nagels in zijn rug gravend. “En dit is nog maar het begin.”

Maar net toen Ramses op het punt stond om te klaarkomen, hoorden ze een luide knal buiten. Het paleis schudde, en er klonk geschreeuw.

“Wat is er aan de hand?” riep Ramses, zich van Lisa losmakend.

James stormde de kamer binnen, zijn gezicht bezorgd. “We moeten weg! Nu!”

Lisa keek hem verward aan. “Wat? Waarom?”

“De tijdlijn is aan het instorten,” zei James, zijn hand op de tijdreiziger leggend. “Als we niet snel wegkomen, zitten we hier voorgoed vast.”

Lisa’s ogen werden groot. “Maar… Ramses…”

“Geen tijd!” riep James, haar bij de hand nemend. “We moeten gaan!”

Voordat Lisa kon protesteren, activeerde James het apparaat, en ze werden opnieuw omhuld door licht. Toen het licht verdween, stonden ze terug in het Parijs van de Franse Revolutie, in hetzelfde steegje waar Jeanne en Le Danger hun nacht hadden doorgebracht.

Maar Jeanne was nergens te bekijken.

“Waar is ze?” vroeg Lisa, haar hart bonkend van bezorgdheid.

James haalde zijn schouders op. “Geen idee. Maar we moeten haar vinden, voordat Le Danger dat doet.”

Lisa knikte, haar gedachten tollend. Ze miste Jeanne, maar ze wist ook dat ze zich niet kon laten afleiden. Er waren nieuwe avonturen te beleven, nieuwe historische figuren om te verleiden.

Maar terwijl ze wegliep, kon ze niet voorkomen dat ze zich afvroeg: zou Le Danger haar volgen? Of had Jeanne hem voor even in haar greep?

En wat zou de volgende tijdlijn brengen? Lisa’s kutje werd alweer nat bij de gedachte. Het avontuur was nog lang niet voorbij.