Lisa stond voor de spiegel van haar tijdreiskamer, haar vingers gleden over de gladde oppervlakte van de tijdmachine. Haar hart bonkte in haar borst, een mengeling van opwinding en nervositeit. Ze had de verhalen over Toetanchamon gelezen, de jonge farao die op zijn negentiende was gestorven, en nu, met een ondeugende glimlach op haar lippen, besloot ze dat hij haar volgende verovering zou zijn. James, die op de bank zat met een boek in zijn hand, keek op en zag de vastberaden blik in haar ogen.

"Weer terug naar het oude Egypte, hè?" vroeg hij met een grijns. "Je kunt er gewoon geen genoeg van krijgen, of wel?"

Lisa draaide zich om, haar blonde haren dansten om haar schouders. "Het is niet alleen het Egypte, James. Het is... de uitdaging. De kick van het onbekende. En wie weet, misschien kan ik deze keer de geschiedenis een beetje... aanpassen."

James schudde zijn hoofd, maar zijn ogen twinkelden van amusement. "Pas op, Lisa. Je speelt met vuur. En niet alleen met de tijdlijn, maar ook met je eigen hart."

Ze rolde met haar ogen, maar haar glimlach verried haar opwinding. "Maak je geen zorgen. Ik weet wat ik doe. En bovendien, wie kan er nou weerstaan aan een vrouw als ik?"

Met een zelfverzekerde draai aan de knoppen van de tijdmachine, zette Lisa de coördinaten in voor het oude Egypte, specifiek voor de regeerperiode van Toetanchamon. De machine zoemde tot leven, en in een flits van licht en een golf van energie, werden ze naar een andere tijd en plaats getransporteerd.

De zon brandde genadeloos op de zandstenen muren van de koninklijke paleis in Thebe. Lisa, gekleed in een dunne, witte jurk die haar slanke figuur accentueerde, wandelde door de tuinen, haar groene ogen glinsterend van nieuwsgierigheid. Ze had gehoord dat Toetanchamon een jonge, maar machtige heerser was, en ze was vastbesloten om zijn aandacht te trekken.

"Lisa, we moeten voorzichtig zijn," fluisterde James, die naast haar liep, zijn bruine haar wapperend in de warme wind. "We weten niet wat we hier zullen aantreffen."

"Ontspan je, James," antwoordde ze met een knipoog. "Ik heb dit onder controle. Bovendien, wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat ik de farao verleidt? Dat is toch niet zo'n ramp, of wel?"

Voordat James kon reageren, hoorden ze het geluid van naderende voetstappen. Een groepje bedienden kwam de tuin in, gevolgd door een jonge man, gekleed in de rijk versierde kleding van een farao. Zijn huid was goudbruin, zijn ogen donker en doordringend. Lisa's hart sloeg een slag over toen ze hem herkende uit de boeken: Toetanchamon, de jongen-koning.

"Wie zijn deze vreemdelingen?" vroeg Toetanchamon, zijn stem krachtig ondanks zijn jonge leeftijd.

Lisa stapte naar voren, haar glimlach stralend. "Majesteit, ik ben Lisa, en dit is mijn metgezel, James. We komen in vrede en met grote bewondering voor uw koninkrijk."

Toetanchamon bekeek haar van top tot teen, zijn blik intens. "Jullie zijn niet uit deze streek. Wat brengt jullie naar mijn hof?"

Lisa liet haar charmes spelen, haar stem zacht en verleidelijk. "We zijn reizigers, op zoek naar kennis en... avontuur. We hebben gehoord van uw wijsheid en uw schoonheid, en we konden niet weerstaan aan de drang om u te ontmoeten."

De jonge farao glimlachte, zijn tanden wit tegen zijn donkere huid. "Jullie woorden zijn zoet, vreemdeling. Misschien moeten jullie blijven en mij meer vertellen over jullie wereld."

Die avond, tijdens een feestelijk diner in de grote zaal van het paleis, zat Lisa naast Toetanchamon, haar jurk strategisch losgemaakt om haar schouders bloot te laten. De farao was gefascineerd door haar verhalen over verre landen en vreemde gewoonten, en hij lachte om haar grappen, zijn ogen glinsterend van plezier.

"Je bent anders dan de andere vrouwen die ik heb ontmoet," merkte hij op, zijn hand glijdend over de hare.

Lisa leunde dichterbij, haar adem warm tegen zijn oor. "En jij bent anders dan de andere mannen, majesteit. Je bent jong, maar zo wijs. En zo... aantrekkelijk."

Toetanchamon draaide zich naar haar toe, zijn lippen slechts een ademtocht verwijderd van de hare. "Misschien moeten we deze avond voortzetten in meer... privé-kring."

Lisa's hart bonkte in haar borst, maar ze behield haar kalme uiterlijk. "Dat klinkt als een uitstekend idee, majesteit."

In de privé-vertrekken van de farao, verlicht door het zachte schijnsel van olielampen, liet Lisa haar jurk van haar schouders glijden, haar huid glanzend in het warme licht. Toetanchamon staarde naar haar, zijn ogen vol verlangen.

"Je bent... adembenemend," fluisterde hij, zijn handen reikend naar haar.

Lisa glimlachte, haar vingers glijdend over zijn borst. "En jij bent de machtigste man in Egypte. Maar vanavond ben je van mij."

Ze trok hem naar zich toe, haar lippen vindend de zijne in een hartstochtelijke kus. Hun tongen dansten, hun adem vermengd, terwijl ze elkaar verkenden met een honger die niet kon worden gestild.

Toetanchamon tilde haar op, zijn handen stevig om haar middel, en droeg haar naar het grote bed, bedekt met zijden kussens. Hij legde haar neer, zijn ogen glinsterend van verlangen, en begon haar lichaam te verkennen met zijn mond en handen.

Lisa kreunde zachtjes, haar vingers verstrengeld in zijn haren, terwijl hij haar borsten kuste, zijn tong cirkels tekenend om haar tepels. Ze voelde haar lichaam opzwellen van verlangen, haar huid tintelde van opwinding.

"Je bent zo mooi," fluisterde hij, zijn adem warm tegen haar huid. "Ik wil je overal proeven."

En dat deed hij. Zijn mond gleed over haar lichaam, zijn tong verkennend elke inch van haar huid, van haar hals naar haar dijen, en verder. Lisa voelde zich duizelig van plezier, haar lichaam trilde van anticipatie.

Ze trok hem naar zich toe, haar handen glijdend over zijn gespierde lichaam. "En ik wil jou," fluisterde ze, haar lippen vindend de zijne in een hete kus.

Ze rolde bovenop hem, haar haren een gouden waterval om haar schouders. Met een zelfverzekerde glimlach daalde ze af, haar mond vindend zijn harde lengte. Ze kuste en likte hem met vaardigheid, haar tong spelend met zijn gevoelige huid, terwijl haar handen zijn dijen streelden.

Toetanchamon kreunde, zijn handen verstrengeld in haar haren, terwijl hij haar hoofd begeleidde in een ritmisch tempo. "Lisa... je bent ongelooflijk," hijgde hij.

Ze glimlachte om zijn woorden, haar mond nog steeds bezig met haar taak. Ze wilde hem tot het uiterste drijven, hem laten voelen wat ze kon doen.

Na een tijdje, toen ze zag dat hij op het randje was, stopte ze, haar tong glijdend over haar lippen. "Nu ben jij aan de beurt," fluisterde ze, haar handen glijdend over zijn borst.

Toetanchamon rolde haar op haar rug, zijn ogen brandend van verlangen. Hij gleed in haar, zijn lengte vullend haar strakke warmte, en begon een langzaam, sensueel ritme.

Lisa kreunde, haar nagels graven in zijn schouders, terwijl ze zich aanpaste aan zijn grootte. "O, goden... dat voelt zo goed," hijgde ze.

Hij glimlachte, zijn lippen vindend de hare in een zachte kus. "Ik wil je overal nemen, Lisa. Ik wil je voelen om me heen, in elke mogelijke manier."

En dat deed hij. Ze verkenden elke stand, elke hoek, elk gaatje, hun lichamen verstrengeld in een dans van lust en verlangen. Lisa voelde zich levend, haar lichaam tintelde van plezier, terwijl ze Toetanchamon hoorde kreunen haar naam, zijn stem een muziek in haar oren.

Uren gingen voorbij, de nacht werd ouder, maar hun passie brandde alleen maar heviger. Ze neukten op het bed, tegen de muur, op de vloer, hun lichamen glanzend van zweet en verlangen.

"Lisa... ik kan niet meer," hijgde Toetanchamon, zijn lichaam trillend van inspanning.

Ze glimlachte, haar handen glijdend over zijn borst. "Nog één keer, majesteit. Laat me je laten voelen wat ik kan doen."

Ze rolde bovenop hem, haar haren een gouden waterval om haar schouders, en daalde af, haar mond vindend zijn lengte. Ze zoog en likte hem met vaardigheid, haar tong spelend met zijn gevoelige huid, terwijl haar handen zijn dijen streelden.

Toetanchamon kreunde, zijn lichaam spande zich aan, en met een krachtige stoot, kwam hij klaar, zijn zaad spuitend in haar mond. Lisa slikte, haar ogen gesloten, terwijl ze zijn smaak proefde, zijn essentie.

Ze kroop naast hem, haar lichaam uitgeput maar voldaan. "Dat was... ongelooflijk," fluisterde ze, haar hand glijdend over zijn borst.

Toetanchamon glimlachte, zijn armen om haar heen slaand. "Je bent een godin, Lisa. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld."

Maar terwijl ze in zijn armen lag, haar lichaam nog nazinderend van plezier, kon Lisa niet voorkomen dat haar gedachten afdwaalden naar de geschiedenisboeken. Toetanchamon was gestorven op zijn negentiende. En nu, terwijl ze in zijn armen lag,問de ze zich af of haar aanwezigheid, hun intense liefdesspel, misschien de oorzaak zou zijn van zijn vroegtijdige einde.

Ze keek naar hem, zijn gezicht vredig in slaap, en voelde een steek van schuld. Had ze te ver gegaan? Had ze de tijdlijn verstoord, de geschiedenis veranderd?

Maar voordat ze kon nadenken over de gevolgen, hoorde ze een geluid bij de deur. Snel sprong ze uit bed, haar jurk om zich heen trekkend, terwijl Toetanchamon verward wakker werd.

"Wat is er?" mompelde hij, zijn ogen knipperend in het donker.

Lisa legde een vinger op haar lippen, haar ogen gericht op de deur. "Stil... ik hoor iets."

De deur vloog open, en daar stond Cleopatra, haar ogen brandend van jaloezie. "Dus, dit is waar je was, Toetanchamon," siste ze, haar blik glijdend over Lisa's naakte lichaam. "Met een vreemdeling, in je eigen bed."

Lisa voelde haar maag omslaan. Cleopatra. Ze had niet verwacht haar hier te zien. En nu, met haar jaloerse blik, wist Lisa dat ze in de problemen zat.

"Cleopatra... dit is niet wat het lijkt," begon Toetanchamon, maar Lisa onderbrak hem.

"Wacht, majesteit," fluisterde ze, haar gedachten razendsnel werkend. "Misschien... misschien kan ik dit rechtzetten."

Ze stapte naar voren, haar glimlach stralend, en stak haar hand uit naar Cleopatra. "Majesteit, ik ben Lisa. En ik denk dat we veel van elkaar kunnen leren."

Cleopatra staarde naar haar, haar ogen vernauwd, maar Lisa zag een vonk van nieuwsgierigheid in haar blik. Misschien, dacht ze, kon ze deze situatie nog redden. Misschien kon ze Cleopatra verleiden, net zoals ze Toetanchamon had gedaan.

Maar voordat ze kon reageren, hoorden ze een luide knal, gevolgd door het geluid van brekend glas. De tijdmachine, dacht Lisa, met een steek van paniek. James moest haar hebben geactiveerd.

"Lisa!" riep James vanaf de gang, zijn stem dringend. "We moeten gaan! Nu!"

Ze keek naar Toetanchamon, zijn gezicht bezorgd, en naar Cleopatra, haar ogen nog steeds brandend van jaloezie. "Ik moet gaan," fluisterde ze, haar hand glijdend over Toetanchamon's wang. "Maar ik zal terugkomen. Dat beloof ik."

Zonder verder na te denken, greep ze James' hand, en samen sprongen ze in de tijdmachine, de knoppen draaiend naar een onbekende bestemming.

De machine zoemde tot leven, en