Lisa en James verschenen in een wolk van vonken en rook, midden in een drukke marktplaats. De lucht was gevuld met de geur van specerijen, vers brood en iets dat verdacht veel op gebrande worst leek. Lisa hoestte en wuifde de rook weg, terwijl ze om zich heen keek. "Waar zijn we nu beland, James?" vroeg ze, haar ogen vernauwend tegen de felle zon.

James, die zijn tijdmachine – een klein, onopvallend apparaat dat hij altijd bij zich droeg – zorgvuldig opborg, glimlachte. "Welkom in het middeleeuwse Constantinopel, Lisa. Of, zoals ze het hier noemen, Istanbul. We zijn ergens in de 15e eeuw, geloof ik."

Lisa trok een wenkbrauw op. "Constantinopel? Dat klinkt... exotisch. En gevaarlijk. Wat is het plan, James? Moeten we de tijdlijn hier weer redden?"

James haalde zijn schouders op. "Laten we eerst wat eten vinden. Mijn maag denkt dat hij een tijdmachine is en probeert zich een weg naar buiten te brullen."

Ze liepen door de drukke markt, waar kooplieden hun waren aanpraatten en kinderen achter elkaar aan renden. Lisa voelde zich een buitenstaander, maar ze was gewend geraakt aan het gevoel. Het was niet de eerste keer dat ze in een onbekende tijd en plaats terechtkwam.

Terwijl ze langs kraampjes met kleurrijke stoffen, glimmend aardewerk en exotische vruchten liepen, viel Lisa's blik op een groep mannen die bij een tafel stonden. Ze droegen lange gewaden en hadden baarden die zorgvuldig gekamd waren. Eén man, met een indrukwekkende snor en een blik die zowel slim als ondeugend was, keek recht naar haar.

"Kijk uit, Lisa," mompelde James, die haar elleboog pakte. "Die man daar, dat is Suleiman de Prachtige. De sultan van het Ottomaanse Rijk. We willen niet dat hij ons opmerkt."

Maar het was te laat. Suleiman had haar al gezien en zijn blik was intens. Hij gebaarde naar een van zijn dienaren, die snel naar hen toe kwam.

"Mijn heer verzoekt uw aanwezigheid," zei de dienaar, met een diepe buiging. "Hij wenst u te spreken, dame."

Lisa keek naar James, die zijn schouders ophaalde. "Nou, dit is interessant. Misschien kunnen we hem overtuigen ons te helpen. Of misschien moeten we gewoon wegglippen."

Maar Lisa was nieuwsgierig. Ze had geleerd dat het soms nodig was om risico's te nemen om de tijdlijn te redden. "Laten we gaan," zei ze, en ze volgde de dienaar naar de tafel waar Suleiman zat.

De sultan stond op toen ze naderde, zijn blik gleed over haar heen op een manier die zowel bewonderend als begerig was. "Welkom, mooie dame. Ik ben Suleiman, sultan van dit grote rijk. En jij bent...?"

Lisa glimlachte, haar verlegenheid verdwijnend achter een masker van zelfverzekerdheid. "Ik ben Lisa, majesteit. En dit is mijn metgezel, James."

Suleiman gebaarde naar de stoelen naast hem. "Neem plaats, neem plaats. Ik ben gefascineerd door jullie. Jullie lijken niet van hier te zijn."

Lisa ging zitten, haar ogen gleden over de tafel vol lekkernijen. "We zijn... reizigers, majesteit. We verkennen de wereld en leren over verschillende culturen."

Suleiman lachte, een diepe, warme klank. "Reizigers, hè? Nou, ik hou van reizigers. Ze brengen altijd interessante verhalen mee. En jij, Lisa, je hebt iets bijzonders. Ik kan het voelen."

Lisa voelde haar wangen gloeien onder zijn blik. Ze was gewend geraakt aan de aandacht van mannen, maar Suleiman was anders. Hij was niet alleen machtig, maar ook charmant en intelligent.

"Majesteit, we zijn op zoek naar een plaats om te verblijven," zei James, die de spanning voelde. "Misschien kunt u ons helpen?"

Suleiman knikte. "Natuurlijk. Jullie kunnen in mijn paleis verblijven. Ik heb altijd plaats voor interessante gasten."

Lisa keek naar James, die haar een knipoog gaf. Ze wisten allebei dat dit een kans was die ze niet konden laten lopen.

Die avond, in het paleis, werd Lisa naar de privévertrekken van Suleiman gebracht. Ze voelde haar hart bonzen in haar borst terwijl ze de prachtig versierde kamer binnenstapte. Suleiman stond bij het raam, zijn silhouet verlicht door de ondergaande zon.

"Lisa," zei hij, zijn stem zacht en uitnodigend. "Ik ben blij dat je hier bent."

Ze liep naar hem toe, haar benen voelden week onder de intensiteit van zijn blik. "Majesteit, ik... ik ben ook blij om hier te zijn."

Suleiman draaide zich om, zijn ogen gleden over haar heen. "Noem me Suleiman, Lisa. En ik wil dat je weet dat je veilig bent hier. Maar ik wil ook meer dan dat. Ik wil je."

Lisa voelde een rilling over haar rug gaan. Ze was gewend geraakt aan het spel van verleiding, maar Suleiman was anders. Hij was niet alleen een man, maar een koning, en zijn verlangen was overweldigend.

"Suleiman," fluisterde ze, haar stem hees van opwinding. "Ik... ik ben niet gewend aan zulke aandacht."

Hij glimlachte, zijn hand streelde haar wang. "Dan zal ik je leren wat aandacht betekent, Lisa. Kom hier."

Hij trok haar tegen zich aan, zijn lippen vonden de hare in een kus die haar adem benam. Zijn handen gleden over haar lichaam, zijn aanraking was zowel teder als dringend.

Lisa voelde haar verlangen groeien, haar lichaam reageerde op zijn aanraking op een manier die ze niet kon negeren. Ze kreunde zachtjes tegen zijn lippen, haar handen gleden over zijn borst, voelden de warmte van zijn huid onder haar vingers.

Suleiman brak de kus, zijn adem was kort en snel. "Je bent zo mooi, Lisa. Ik wil je voelen, je proeven."

Hij tilde haar op, droeg haar naar het grote bed dat in het midden van de kamer stond. Hij legde haar neer, zijn ogen gleden over haar lichaam terwijl hij zijn eigen kleren uittrok.

Lisa keek toe, haar hart bonkte in haar borst. Suleiman was een prachtige man, zijn lichaam was gespierd en zijn huid was goudbruin. Ze voelde haar mond droog worden terwijl ze naar hem keek.

Hij kwam naast haar liggen, zijn hand streelde haar dij. "Ben je klaar voor mij, Lisa?"

Ze knikte, haar stem was weggespoeld door haar verlangen. "Ja, Suleiman. Ik ben klaar."

Hij glimlachte, zijn lippen vonden de hare opnieuw. Zijn kus was dieper deze keer, zijn tong gleed over de hare in een dans die haar adem benam. Zijn hand gleed tussen haar dijen, zijn vingers streelden haar door de dunne stof van haar jurk.

Lisa kreunde, haar lichaam spande zich aan onder zijn aanraking. Ze wilde hem, wilde voelen hoe hij haar vulde, hoe hij haar nam.

Suleiman brak de kus, zijn ogen gleden over haar gezicht. "Je bent zo mooi als je verlangt, Lisa. Ik wil je zien, voelen hoe je voor mij komt."

Hij tilde haar jurk op, zijn ogen gleden over haar naakte lichaam. Hij streelde haar borsten, zijn duimen cirkelden om haar tepels tot ze hard en gevoelig waren.

Lisa kreunde, haar hoofd viel achterover terwijl ze zijn aanraking genoot. Ze voelde haar verlangen groeien, haar lichaam smeekte om meer.

Suleiman glimlachte, zijn hand gleed tussen haar dijen. Hij streelde haar daar, zijn vingers gleden over haar natte lippen tot ze hijgde van verlangen. 't "Je bent zo nat voor mij, Lisa," fluisterde hij, zijn stem hees van opwinding. "Ik kan niet wachten om je te proeven."

Hij tilde haar heupen op, zijn mond vond haar daar in een kus die haar adem benam. Zijn tong gleed over haar, zijn lippen zuigden zachtjes terwijl hij haar proefde.

Lisa kreunde, haar handen grepen in de lakens terwijl ze zijn aanraking genoot. Ze voelde haar orgasme opbouwen, haar lichaam spande zich aan terwijl ze naar de rand werd geduwd.

"Suleiman," hijgde ze, haar stem was een smeekbede. "Alsjeblieft, ik... ik kan niet meer wachten."

Hij glimlachte tegen haar huid, zijn hand gleed tussen haar dijen om haar te strelen terwijl hij haar kuste. "Dan zal ik je nemen, Lisa. Ik zal je geven wat je nodig hebt."

Hij kwam bovenop haar liggen, zijn lichaam was zwaar en warm. Hij gleed in haar, zijn lengte vulde haar op een manier die haar adem benam.

Lisa kreunde, haar nagels groeven in zijn schouders terwijl ze hem voelde. Hij was groot, zijn grootte vulde haar volledig, en ze voelde haar lichaam zich aanpassen aan zijn formaat. 't "Je bent zo strak, Lisa," hijgde Suleiman, zijn stem was een grom. "Ik kan niet geloven hoe goed je aanvoelt."

Hij begon te bewegen, zijn stoten waren langzaam en diep. Hij vulde haar volledig, zijn lengte gleed in en uit haar op een ritme dat haar adem benam.

Lisa voelde haar verlangen groeien, haar lichaam reageerde op zijn stoten. Ze kreunde, haar heupen bewogen tegen hem aan terwijl ze zijn ritme volgde.

"Suleiman," hijgde ze, haar stem was een smeekbede. "Harder, alsjeblieft. Ik... ik heb meer nodig."

Hij glimlachte, zijn hand greep haar heup terwijl hij zijn stoten versnelde. Hij nam haar harder, zijn lengte stootte in haar op een manier die haar adem benam.

Lisa voelde haar orgasme opbouwen, haar lichaam spande zich aan terwijl ze naar de rand werd geduwd. Ze kreunde, haar nagels groeven in zijn schouders terwijl ze hem voelde.

"Kom voor mij, Lisa," hijgde Suleiman, zijn stem was een bevel. "Laat me je voelen komen."

Ze kon niet meer wachten, haar lichaam explodeerde in een golf van genot. Ze kreunde, haar lichaam schokte terwijl ze haar orgasme voelde. 't Suleiman voelde haar komen, zijn eigen orgasme volgde snel. Hij gromde, zijn lichaam spande zich aan terwijl hij in haar kwam. Hij vulde haar, zijn zaad spoot in haar op een manier die haar adem benam.

Ze lagen hijgend naast elkaar, hun lichamen glommen van het zweet. Suleiman streelde haar haar, zijn lippen vonden de hare in een zachte kus.

"Je bent ongelooflijk, Lisa," fluisterde hij, zijn stem was vol bewondering. "Ik heb nog nooit zoiets gevoeld."

Lisa glimlachte, haar hand streelde zijn wang. "Jij bent ook ongelooflijk, Suleiman. Ik... ik heb genoten."

Maar terwijl ze daar lagen, voelde Lisa een steek van schuld. Ze was hier niet alleen voor haar eigen plezier. Ze had een missie, een tijdlijn om te redden. En ze wist dat ze Suleiman misschien moest gebruiken om dat te bereiken.

De gedachte maakte haar verdrietig, maar ze duwde hem weg. Ze had geleerd om te doen wat nodig was, ongeacht de kosten.

Maar terwijl ze in Suleimans armen lag, kon ze niet voorkomen dat ze zich afvroeg: zou ze ooit zichzelf kunnen vergeven voor wat ze moest doen?

En dan, in de schaduwen van de kamer, verscheen een figuur. Le Danger, zijn ogen gloeiden in het donker. Hij keek toe, zijn blik was intens terwijl hij Lisa en Suleiman observeerde.

Lisa voelde een rilling over haar rug gaan, alsof ze zijn aanwezigheid kon voelen. Ze draaide haar hoofd, maar hij was al verdwenen.

Maar de vraag bleef: wie was Le Danger? En waarom volgde hij haar?

Lisa wist dat ze antwoorden moest vinden. Maar voor nu, terwijl ze in Suleimans armen lag, kon ze alleen maar hopen dat ze de tijdlijn kon redden, zonder zichzelf te verliezen in het proces.

Maar terwijl de nacht viel over Constantinopel, wist Lisa dat het avontuur pas net was begonnen. En ze kon niet wachten om te zien wat de toekomst zou brengen.