Ik ben 29, werk veel en reis vaak voor mijn baan. Soms te vaak. Maar ik heb thuis iets wat me altijd weer doet verlangen naar terugkomst: Cynthia. Mijn vrouw, 26 jaar jong, met dat lijf waar ik nog steeds naar blijf staren alsof ik haar voor het eerst zie. Grote, volle borsten, lange blonde haren, die groene ogen die je kunnen laten smelten of bevriezen. We zijn al vijf jaar getrouwd. We praten over kinderen, bouwen aan de toekomst, en we hebben een goed seksleven — ten minste, dat dacht ik.

Onze buren zijn een stel vijftigers, aardige mensen, beetje tuttig. Maar hun zoon, Kees, is een ander verhaal. 21, sportief, altijd buiten aan het trainen, een lichaam waar veel vrouwen van zouden watertanden. Hij zei me ooit terloops dat hij ‘niet echt op zoek was naar iets serieus’. Logisch, dacht ik toen. Te veel keuze. Ik had geen seconde gedacht dat ik ooit jaloers op hem zou worden.

Kees komt vaak over de vloer. Helpt Cynthia soms met zware boodschappen, is handig met klussen. Ik vond het prima. Tot ik een keer zijn blik ving toen hij haar nakeek toen ze naar de keuken liep in een loszittend topje. Die blik bleef hangen. En ergens... begon ik te twijfelen. Niet aan haar — Cynthia was altijd trouw geweest. Maar Kees? Die had niks te verliezen.

Thuiskomst

Het was donderdagavond. Mijn laatste afspraak in München viel uit. De volgende vlucht ging al over een paar uur. Spontaan besloot ik naar huis te gaan. Een verrassing voor Cynthia. Misschien dat we een drankje konden doen, samen douchen, haar lichaam weer voelen. De gedachte alleen al maakte de vlucht korter.

Rond kwart over negen stond ik voor ons huis. De oprit was leeg behalve haar auto. De lichten op de bovenverdieping brandden. Geen muziek, geen tv. Alleen stilte. Even dacht ik dat ze misschien al lag te slapen. Ik wilde haar niet wakker schrikken, dus ik deed mijn schoenen uit in de gang en liep zachtjes naar boven.

Toen hoorde ik het. Gedempt gekreun. Eerst vaag, maar onmiskenbaar. Dan een lage, mannelijke grom. Geen opname, geen film. Echt. Levend. Mijn hart bonsde in mijn keel. De slaapkamerdeur stond op een kier. Ik liep dichterbij, keek naar binnen — en bevróór.

Cynthia lag op haar kniën, voorover op bed, haar lichaam naakt, haar huid glanzend van zweet. Achter haar stond Kees. Volledig. In haar. Zijn handen om haar heupen, zijn bewegingen langzaam en diep.

Ze kreunde zacht. “Mmm… harder, Kees… ja…”

Mijn hoofd tolde. Alles in mij wilde de kamer binnenstormen, hem van haar aftrekken, haar aankijken en zeggen: "Waarom?!" Maar ik bleef staan. Verstijfd. Mijn ogen konden niet wegkijken. Mijn ademhaling werd onregelmatig.

“Je bent zo nat,” hijgde Kees, terwijl hij haar diep penetreerde.

Ze glimlachte. “Je maakt me zo.”

Mijn vrouw. Die dit zei. Die dit deed. En ik… keek toe.

De spiegel

Het bed stond schuin tegenover de grote antieke spiegel die Cynthia van haar oma had geërfd. Altijd een onschuldig object geweest, dat ding. Maar nu… nu werd het een venster naar iets wat ik nooit had mogen zien.

Cynthia lag op haar kniën, voorovergebogen, haar borsten deinend met elke stoot van Kees. Zijn lichaam strak van spanning, zijn bewegingen steeds dieper. Mijn hart bonsde. Ik stond net buiten het zicht, dacht ik. In het halfduister van de overloop, ver genoeg van de kier van de deur.

Wat ik niet wist — wat ik nooit had kunnen weten — was dat de spiegel alles reflecteerde.

Cynthia’s ogen openden zich, en ze keek recht in de spiegel. Haar blik verscherpte. Ze zag me. Ze zag me dáár staan. Maar ik dacht: ze kijkt naar zichzelf. Naar haar lichaam. Naar haar eigen genot. Geen moment besefte ik dat zij mij zag.

En toch verscheen er een grijns op haar gezicht. Niet voor zichzelf. Voor mij. Ze had me herkend.

“Kees,” fluisterde ze hees, met een randje vuur in haar stem, “hou op met inhouden. Geef me alles. Laat me voelen dat je me wil.”

Hij duwde haar dieper. Sneller. Het bed kraakte. Haar lichaam boog mee. Haar vingers grepen de lakens.

Haar ogen bleven in de spiegel. Bleven bij mij.

Toen, met haar blik nog steeds gericht op dat spiegelbeeld, fluisterde ze:

“Kom maar in me, Kees… ik ben al gestopt met de pil.”

Hij hapte naar adem. “W-wat?”

“Te laat, lieverd,” zei ze hijgend. “Je zit al diep genoeg in me. Nu wil ik álles…”

Zijn lichaam spande zich op. Zijn tempo versnelde. Mijn hoofd tolde. Wist ze wat ze zei? Meende ze dit? Of was dit spel?

En ik, verdoofd door lust en verwarring, bleef denken dat ik onzichtbaar was. Dat ik de enige was met geheimen vanavond. Maar daar, in dat bed, lag een vrouw die allang wist dat ze bekeken werd — en daar genadeloos van genoot.

Toen Kees tot zijn hoogtepunt kwam, kreunde hij diep. Cynthia duwde haar heupen nog eens naar achter. Ontving alles. En toen, met haar rug nog nat van hun gedeelde zweet, keek ze voor het laatst in de spiegel. Naar mij. En fluisterde zacht:

"Sssst... nog niet."

Ik draaide me om. Mijn benen trilden. De trap kraakte onder mijn gewicht. En beneden stond mijn tas nog steeds onaangeroerd. Alsof ik nooit thuis was gekomen.