*Cynthia’s verhaal – De ochtend erna en daarna*

Het zonlicht filterde zacht door de gordijnen. Ik lag op mijn zij, het laken half over me heen, mijn benen nog verstrengeld in die van Piet. Zijn geur hing nog in de lakens. Mannelijk. Ruw. Alles aan hem herinnerde me aan wat er vannacht gebeurd was — en vooral, aan hoe graag ik het had gewild.

Ik voelde zijn zaad nog langzaam uit me sijpelen. Het kleverige bewijs van een daad die ik onmogelijk kon terugdraaien. En ergens diep in mij fluisterde een stem: *je hebt geen pil meer genomen…*

Langzaam draaide ik me om. Piet lag nog met zijn rug naar me toe, diep in slaap. Ik kon het niet laten mijn vingers zacht over zijn rug te laten glijden. Zijn huid was warm, gespannen. Ik voelde me op een vreemde manier veilig bij hem, alsof wat we gedaan hadden niet alleen fout, maar ook volkomen natuurlijk was.

Ik stond op, maar bleef even naast het bed staan. Piet lag nog naakt op zijn buik, het laken losjes over zijn onderrug. Zijn rug was gespierd, zijn ademhaling diep. Ik kon het niet laten — ik trok langzaam het laken nog iets verder omlaag en liet mijn blik over zijn lichaam glijden. Mijn dijen knepen zich vanzelf samen bij de herinnering aan hoe hij vannacht in me was geweest.

Ik boog voorover, kuste zijn schouder. Zijn ogen gingen langzaam open. “Je gaat al?” vroeg hij hees, met die lage, rokerige stem van hem.

“Ik dacht… douchen. Voor Erik wakker wordt.”

Hij greep zacht mijn pols. “Nee. Eerst jij. Nog één keer. Voor hij ook maar zijn ogen opent.”

Ik aarzelde geen moment. Het was alsof mijn lichaam vanzelf terug in bed gleed. Piet rolde zich over me heen, zijn mond direct op mijn hals. Geen opbouw meer. Geen vragen. Alleen honger.

Zijn vingers vonden me meteen. Nat. Klaar. Zonder enige moeite duwde hij zich in me. Ik slaakte een korte, ingehouden gil. Hij was nog harder dan vannacht. Zijn ritme was rauwer, minder subtiel. Pure lust. Hij pakte me bij mijn polsen, duwde ze boven mijn hoofd, hield me vast terwijl hij me stevig nam.

Mijn ademhaling stokte. Mijn rug boog, mijn borsten drukten zich tegen zijn borst. Zijn stoten werden sneller, dieper. Hij fluisterde mijn naam, beet zacht in mijn oorlel, liet zijn tong over mijn hals glijden.

Ik voelde mijn orgasme opkomen als een golf. Ik kon het niet tegenhouden. Mijn lichaam spande zich aan, mijn benen begonnen te trillen, mijn nagels schraapten over zijn rug. En hij bleef doorgaan, tot ik me onder hem krom trok in extase.

Toen, met een diepe, brute stoot, kwam hij klaar. Warm. Vol. In mij. Wéér.

We lagen even stil. Hij bovenop me, hijgend, zijn hand zacht over mijn zij strijkend.

“Nu mag je douchen,” fluisterde hij met een grijns.

Ik glimlachte, kuste hem kort, en liep naakt naar de badkamer. Het water voelde als een botsing met de werkelijkheid. Maar wat ik niet kon afspoelen… was het gevoel van zijn zaad, diep in me. En de wetenschap dat ik dit opnieuw zou willen.

Misschien zelfs… binnenkort alweer.

Toen ik beneden kwam, zat Erik nog half slapend op de bank. Zijn haar door de war, zijn gezicht grauw van de kater.

“Goeiemorgen,” mompelde hij, wrijvend in zijn ogen.

Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd. “Helemaal gesloopt?”

Hij knikte. “Wat een avond… ik weet niet eens meer hoe ik in bed ben gekomen.”

“Piet heeft je geholpen,” zei ik rustig, terwijl ik een kop koffie voor hem inschonk. “Hij was een echte gentleman.”

Dat laatste zei ik expres. Als een echo van iets dat alleen ik wist.

Op dat moment kreeg ik een bericht. Van Piet. Eén woord: *Vanochtend. We doen het nog eens. Maar nu hard.*

Mijn hart sloeg over. Mijn lichaam reageerde direct. Ik keek naar Erik, die nietsvermoedend aan zijn koffie nipte, en ik wist: dit spel was nog maar net begonnen.

---

Die middag stuurde Piet me een bericht. Eén zin. *Denk je nog aan me?*

Mijn vingers bleven even boven het scherm zweven. En toen typte ik: *Ja. Meer dan ik zou moeten.*

We spraken af. Niet direct. Maar drie dagen later. Erik was werken. Ik had zogenaamd ‘nog wat dingen te regelen na de bruiloft’. Piet kwam binnen, geen woorden. Alleen blikken. We wisten precies waarom hij hier was.

Hij drukte me tegen de muur nog voor de voordeur dicht was. Zijn handen gleden onder mijn blouse, zijn lippen vonden mijn nek. Ik liet hem doen. Mijn benen begonnen al te trillen van verlangen.

Hij tilde me op en droeg me naar de bank. Mijn rok werd omhooggeschoven, mijn slipje opzij. Geen tijd voor subtiliteit. Hij was al hard. En ik was nat.

Toen hij zich in me duwde, voelde ik opnieuw die stretch, die vulling, dat heerlijke volle gevoel. Zijn tempo was ruw. Ritmisch. Diep. Hij pakte me vast bij mijn heupen en bewoog me mee met elke stoot. Mijn borsten wiegden mee, mijn adem stokte.

“Je lichaam vraagt erom,” gromde hij. “Je bent van mij.”

Ik kon alleen maar kreunen. Mijn nagels vonden zijn rug. En voordat ik wist wat er gebeurde, had hij me omgedraaid, op handen en knieën. Hij trok mijn haar naar achter, duwde zichzelf opnieuw in me. Harde stoten. Grommend. Dierlijk. Ik verloor elk gevoel van tijd of moraal.

Toen hij kwam, diep in mij, kreunde hij mijn naam. En ik voelde elke puls. Mijn lichaam ontspande volledig — voldaan, verzadigd, leeg en gevuld tegelijk.

---

We lagen nog even op de bank. Hij streelde mijn rug.

“Ik wil je weer zien,” zei hij.

Ik keek hem aan. “Dat weet ik.”

En diep vanbinnen wist ik: dit was geen eenmalig iets. Dit was een tweede realiteit geworden. Iets gevaarlijks. Iets wat ik zelf had laten ontstaan. En ik wist ook — dit ging niet vanzelf stoppen.

Niet zolang ik het bleef willen.

Niet zolang Piet bleef komen.