De zon hing laag aan de hemel en wierp een warme, goudgele gloed over onze tuin. De geur van gegrild vlees mengde zich met de geur van verse kruiden uit de buitenkeuken. Onder de overkapping brandde de buitenhaard zachtjes, en de wijnglazen op tafel glinsterden in het laatste zonlicht. Alles klopte: het weer, de sfeer, en het gezelschap. Alleen wist ik op dat moment nog niet hoe deze avond zich zou ontvouwen.

Mijn vrouw Myrthe liep net de keuken in met lege borden. Ze is 52, brunette, mooie slanke lijnen, verzorgde uitstraling. Werkzaam in de zorg, altijd verantwoordelijk en doortastend. Ze had eerder op de dag voorgesteld dat Ivan – onze buurman – wat kluswerk kon doen. Kozijnen, deuren, dat werk. In ruil mochten hij en zijn vriendin Soraya komen BBQ’en. Zo gezegd, zo gedaan.

Ivan was begin dertig, iets stevig, een joviale vent, maar ook snel aangeschoten. En inderdaad, na een stuk of zes flesjes bier zat hij onderuitgezakt in de loungehoek, te knikkebollen. Soraya zat naast hem, zichtbaar geïrriteerd. Ze was 27, met een figuur waar je u tegen zegt: lang lichtblond haar, felgroene ogen, een flinke C-cup die duidelijk zichtbaar was in haar dunne topje. Ze was allesbehalve ingetogen.

“Hij kan er wat van,” zei ik met een knikje naar Ivan, die inmiddels zacht snurkte.

Ze zuchtte. “Hij is altijd degene die de avond als eerste mist. Elke keer.”

Ik grijnsde. “Dan moeten wij er het beste van maken.”

Ze keek me onderzoekend aan, haar ogen bleven even hangen. Er was een vonkje, een oplaaien dat niet te ontkennen viel. Op dat moment kwam Myrthe terug.

“Ik ga naar bed,” zei ze. “Ik moet morgen vroeg op. Ruim jij de boel morgenochtend op?”

“Natuurlijk,” antwoordde ik, terwijl ik haar een kus gaf. Ze gaf me een knikje, wierp een blik op de slapende Ivan, en verdween naar binnen.

Een paar minuten later waren we alleen. Nou ja, op het gesnurk van Ivan na dan.

We dronken zwijgend nog wat wijn. Soraya’s blote benen lagen over elkaar geslagen, haar voeten bungelend in mijn richting. Ze speelde met het glas in haar hand, draaide het langzaam rond tussen haar vingers.

“Zwemmen?” stelde ik voor.

Ze keek op. “Ik heb geen zwemkleding bij me.”

“Dan doen we het zonder,” zei ik simpel, en trok mijn shirt en broek uit alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik voelde haar blik op mijn lichaam. Zonder verder iets te zeggen sprong ik in het water.

Even bleef het stil.

Toen hoorde ik haar lachje, het zachte geritsel van kleding die op de grond viel. Toen ik me omdraaide in het water zag ik haar silhouet in het maanlicht. Naakt. Gespannen, maar zelfverzekerd stapte ze het water in.

Het begon onschuldig. We gooiden een bal naar elkaar, lachten, daagden elkaar uit. Maar de spanning groeide. Bij elke aanraking onder water voelde ik haar zachtheid, haar huid, haar warmte. Mijn pik werd onvermijdelijk hard, en ik deed geen enkele moeite het te verbergen.

Toen de bal tussen ons in viel en we er allebei naartoe doken, raakte ze me vol. Haar hand gleed langs mijn erectie, en ze bleef stil, ogen groot, mond een klein stukje open.

“Wow…” zei ze zacht. “Dat is serieus.”

“Wil je hem beter leren kennen?” grapte ik.

Ze lachte. “Misschien wel.”

We kusten. Eerst aarzelend, maar toen steeds vuriger. Haar armen om mijn nek, mijn handen op haar billen. Onze lichamen plakten tegen elkaar. Haar tepels hard tegen mijn borst. Mijn hand gleed tussen haar benen, vond haar warm, nat, gretig.

“Binnen?” fluisterde ik.

Ze knikte.

We droogden ons af, slopen langs Ivan, en trokken de deur van de logeerkamer dicht. Ze liet zich achterover op het bed vallen en keek me aan.

“Ik wil dat je me neemt,” zei ze. “Alles.”

Ik ging over haar heen, kuste haar hals, haar borsten, haar buik. Ze kronkelde onder me, haar benen wijd. Mijn tong vond haar klitje, ik likte haar langzaam, cirkelend, tot ze kermde van verlangen.

“Wil je dat ik een condoom gebruik?” vroeg ik, mijn eikel tegen haar opening.

“Nee,” hijgde ze. “Ik wil je voelen. Alles.”

Langzaam gleed ik in haar. Ze was strak, heet, perfect. Ze sloeg haar benen om me heen, haar nagels over mijn rug. Ik nam haar in lange, diepe stoten. Haar kreunen werden luider.

Plots hoorden we een voetstap op de overloop.

We verstijfden. Het licht in de hal ging aan. Een schaduw gleed langs de kier onder de deur.

Myrthe.

We hoorden een kastdeur, gerommel, een zucht. Mijn hart bonsde. Soraya lag doodstil onder me, haar hand op haar mond. Ik gleed langzaam uit haar, kroop naast haar onder de dekens. We hoorden haar trap op lopen. De slaapkamerdeur viel dicht.

Soraya keek me aan – en grijnsde. “Dat was… spannend.”

“En we zijn nog niet klaar,” fluisterde ik.

Ik draaide haar op haar buik, trok haar billen omhoog, en gleed opnieuw in haar, deze keer langzaam maar doordringend. Haar lijf trilde, ze beet in het kussen. Ik nam haar in haar achterste, haar fluisterend vragen om meer. Haar orgasme kwam heftig en schokkend, terwijl ik me diep in haar leegspoot.

De volgende ochtend lag ik in bed naast Myrthe, net alsof alles normaal was. Buiten lag Ivan nog te snurken. Soraya sliep op de logeerkamer. En ik? Ik voelde me… levend. Verslaafd. En schuldig.

Maar ook klaar voor meer.

De ochtend na de zwoele, verboden nacht begon vreemd stil. Ik was al even wakker toen Myrthe zachtjes uit bed stapte. Ze zei dat ze zich moest klaarmaken voor haar vroege dienst. Ik mompelde iets instemmends en draaide me om, alsof ik nog sliep. Mijn hoofd was nog vol van wat er die nacht was gebeurd — Soraya, haar lichaam, haar stem die “niet stoppen” fluisterde.

Toen Myrthe eenmaal vertrokken was, stond ik op en keek even naar buiten. Ivan lag nog onder een dekentje op de loungebank, zijn gezicht bleek en verwilderd. Niet veel later werd hij wakker, strompelde naar binnen, gromde iets over “kater van de hel” en verdween met Soraya richting huis. Ze gaven aan dat ze de spullen later zouden komen ophalen.

Rond het middaguur stond Soraya ineens weer in de tuin, in een strak shirtje en een korte spijkerbroek. “Ik kom even helpen opruimen,” zei ze luchtig, alsof ze geen seconde naakt onder me had gelegen in onze logeerkamer.

We begonnen samen af te wassen, tafels af te nemen, het zwembad te checken. Onze blikken kruisten elkaar voortdurend. Ze keek me aan, soms net iets te lang. Onze armen raakten elkaar telkens even.

“Hij ligt nog steeds op bed,” zei ze zacht. “En ik had even behoefte aan frisse lucht.”

“Frisse lucht, of iets anders?” vroeg ik, terwijl ik haar aankeek.

Ze zei niets. Alleen die blik. En toen – op het moment dat ik haar hand vastpakte – trok ik haar zachtjes mee naar binnen. Geen woorden. We liepen recht naar de logeerkamer. De plek waar het mis was gegaan. Of juist… heel goed.

Binnen sloot ik de deur, en in één vloeiende beweging had ik haar tegen de muur gedrukt. Onze lippen vonden elkaar, onze handen verkenden elkaars lichamen alsof we iets moesten inhalen. Ik trok haar broekje uit, tilde haar op, voelde haar benen om me heen. Ze was nat, gretig, meer nog dan de vorige keer.

Ik droeg haar naar het bed, legde haar neer, begon haar langzaam te likken. Haar adem stokte. Mijn tong werkte in cirkels over haar clit, haar vingers trokken door mijn haar, haar lichaam begon te schokken. Ze kwam, kreunend, trillend.

Toen ik haar vroeg of ik deze keer wel een condoom moest pakken, keek ze me recht aan. Haar ademhaling zwaar. En toen zei ze het.

“Ik ben… gestopt met de pil. Ivan en ik proberen al maanden zwanger te worden. Maar vannacht… vannacht dacht ik daar niet aan. En nu… nu wil ik het gewoon nog een keer. Met jou.”

Mijn hart bonsde. Mijn pik was hard als staal. Ik gleed langzaam in haar, geen terughoudendheid meer. Alleen rauwe, ongefilterde lust. Haar lichaam accepteerde me volledig. Ze fluisterde dat ze me diep wilde voelen, dat het me niets moest schelen.

Ik nam haar op haar zij, haar been over me heen. Toen op haar knieën, mijn handen op haar heupen. Ze kwam opnieuw, gillend in het kussen. En ik – ik stortte me diep in haar leeg, opnieuw, zonder nadenken.

Na afloop lagen we zwijgend naast elkaar.

“Als ik zwanger raak,” zei ze uiteindelijk, “dan weet ik niet van wie het is. Maar ik weet wel wie ik wilde dat het was.”

Ik zweeg.

En ergens, heel diep, wist ik: dit was nog lang niet voorbij.