Mijn gezicht lag diep in het kussen, mijn heupen licht omhoog, mijn benen gespreid over het bed. Pieter was achter me gaan zitten, zijn handen gleden langzaam over mijn billen, mijn onderrug, mijn dijen. Zijn vingers waren warm van de olie, zijn adem beheerst.

Hij nam zijn tijd.

Tussen mijn billen gleed één vinger — teder, verkennend. Mijn ademhaling versnelde. Niet van schrik. Van verwachting. Van spanning. Hij had me hier gebracht, stap voor stap, zonder duwen. Zonder forceren.

“Gaat het?” fluisterde hij.

Ik knikte. “Ja.”

Hij streelde me verder, masseerde me. Eerst met zijn hand, toen met zijn mond. Ik voelde zijn tong — warm, nat — voorzichtig tussen me door glijden. Mijn hele lichaam tintelde. Nog nooit had iemand me daar zo intiem aangeraakt. En ik wilde meer.

“Ik wil je daar,” fluisterde ik, schor. “Neem me. Langzaam.”

Pieter positioneerde zich achter me. Hij had zich al voorbereid. Zijn top drukte zacht tegen mijn opening. Mijn lichaam was gespannen, maar ik hield mijn adem vast — van verlangen, niet van angst.

Langzaam — millimeter voor millimeter — gleed hij in me.

Ik hijgde diep, mijn vingers klemden zich in het beddengoed. Het was vreemd. Intenser dan ik had gedacht. Maar hij bewoog niet verder tot ik het toeliet.

Toen gleed hij verder. Traag. Vol. Zijn hand op mijn onderrug. Zijn andere op mijn heup.

Toen hij helemaal in me zat, bleef hij stil.

“Alles goed?” vroeg hij.

Ik keek over mijn schouder, mijn wangen rood, mijn ogen halfgesloten.

“Beweeg. Ik wil dat je me helemaal neemt.”

Zijn heupen begonnen langzaam te bewegen. Ritmisch. Stevig, maar gecontroleerd. Ik voelde me gevuld, diep. Elke beweging stuurde een nieuwe golf van sensaties door me heen — onbekend, maar opwindend.

Mijn kreunen werden dieper. Mijn lichaam opende zich steeds meer voor hem.

Zijn ademhaling werd rauwer. Zijn vingers klemden zich om mijn heupen.

“Ik hou het niet lang meer,” fluisterde hij schor. “Waar wil je dat ik kom?”

Ik hapte naar adem. Twijfel flitste door me heen.

Tot ik het voelde. Hoe zijn lichaam zich aanpaste aan het mijne. Hoe hij wachtte op míjn toestemming.

En ik fluisterde:

“In mij. Kom maar. Laat me alles voelen.”

Hij kreunde diep. Zijn stoten werden sneller, krachtiger. En toen, diep in me, voelde ik hem schokken. Warmte verspreidde zich vanbinnen, een pulserende, vullende climax die mijn hele lichaam deed trillen.

Hij bleef nog even in me liggen, zijn borst op mijn rug, zijn ademhaling zwaar.

En ik wist — dit was geen grens meer.

Het was overgave.

Ze hadden samen gegeten in een klein restaurant aan de rand van de stad. Niets bijzonders – een tafel bij het raam, een fles wijn, pasta, muziek op de achtergrond. Maar er hing iets in de lucht. Iets zachts. Iets wat je zou verwachten bij een stel dat al jaren bij elkaar was. Ze lachten, deelden herinneringen, en keken elkaar langer aan dan nodig was.

Cynthia had hem meerdere keren met haar voeten aangeraakt onder de tafel. Hij had geen woord gezegd. Maar zijn hand op haar bovenbeen, later, zei genoeg.

Toen ze thuiskwamen, was er geen aarzeling.

Zodra de deur dichtviel, trok Pieter haar zachtjes naar zich toe. Zijn handen gleden onder haar jas, zijn mond vond haar hals. Ze kreunde zacht, haar hand gleed over zijn borst, naar beneden, tot haar vingers zijn gespannen broek bereikten.

Hijgend tegen haar lippen zei hij:

"Ik wil je weer."

Zij glimlachte. “Laat mij eerst iets doen.”

Ze leidde hem naar de slaapkamer, duwde hem op het bed, ging tussen zijn benen zitten en maakte zijn riem los. Haar ogen verlieten de zijne niet. Ze trok zijn broek langzaam omlaag, zijn boxer erachteraan, tot zijn stijve, warme pik zich volledig toonde. Haar hand gleed er zacht omheen.

Ze likte eerst alleen zijn eikel. Cirkelend. Verleidend. Zijn ademhaling versnelde. Ze nam hem dieper, traag en ritmisch. Zijn hand gleed naar haar haren, zonder te duwen — alleen om haar dichter bij zich te voelen.

Haar mond bewoog langzaam, nat en zacht, haar tong glijdend, haar ogen nog steeds op hem gericht. Ze maakte hem gek met haar beheersing. Net als hij dichter bij zijn grens kwam, trok ze zich terug.

“Ik ben nog niet klaar,” fluisterde ze.

Ze kroop bovenop hem, leidde zijn pik naar zich toe, en liet zich langzaam zakken. Warm. Nat. Vol. Haar adem stokte. Zijn ogen sperden zich open. Haar handen lagen op zijn borst, haar haar viel langs haar gezicht. Ze begon te bewegen. Eerst langzaam. Dan sneller.

Pieter kwam overeind, zijn handen vonden haar heupen. Hij duwde haar zacht op haar rug, nam de controle over. Zijn pik gleed in en uit haar met een ritme dat steeds dieper werd. Eén hand lag stevig in haar nek, de ander op haar buik. Niet om te bezitten — maar om haar vast te houden. Om haar te voelen.

Ze kreunde hard, haar benen om zijn middel, haar nagels over zijn schouders.

Zijn stem was hees. “Ik voel het komen. Moet ik stoppen?”

Zij schudde haar hoofd, haar blik vurig, haar stem laag:

“Nee. Niet stoppen. Laat me alles voelen.”

En hij deed het.

Hij kwam diep in haar, warm en krachtig, zijn lichaam schokkend, zijn ademhaling wild. Zij kreunde met hem mee, haar lichaam trillend, haar ogen gesloten. Het voelde alsof alles klopte. Alsof er niets anders was dan dit.

En nog steeds… wilden ze meer.

Ze lagen naakt naast elkaar op het bed. De kamer was schemerig, de lucht zwaar van zweet, huid en genot. Pieter lag op zijn zij, één hand op haar buik, zijn vingers zacht glijdend over haar huid. Cynthia lag op haar rug, haar borst nog licht bewegend van haar ademhaling, haar blik op het plafond.

Ze zei even niets.

Tot hij zacht vroeg:

“Waar denk je aan?”

Ze slikte. Haar stem kwam pas na een pauze.

“Aan wat ik net heb toegelaten.”

Hij boog zich iets naar haar toe, zijn lippen tegen haar schouder. “Je wilde het toch?”

“Ja…” Haar stem trilde. “God, ja.”

Hij wachtte. Hij voelde dat er meer kwam.

Ze draaide haar hoofd naar hem toe. Haar blik was zachter, kwetsbaarder.

“Maar ik ben al drie maanden gestopt met de pil. Marc en ik… we wilden proberen.”

Pieter verstijfde niet. Zijn hand bleef rusten waar hij lag. Hij keek haar aan, rustig.

“En nu?” vroeg hij.

Ze haalde diep adem. “Nu… wil ik niet stoppen.”

Hij zei niets. Hij gleed met zijn hand van haar buik naar haar dij, traag en warm.

“Ik ben bang,” fluisterde ze. “Maar ik wil het toch.”

Ze voelde de spanning in haar lijf terugkomen. Niet van angst. Maar van een oerkracht, een instinct, dat sterker leek dan elke logica. Ze keek hem recht aan, haar hand gleed naar zijn kruis, vond hem al half hard.

“Ik weet dat dit dom is. Maar… ik wil je weer. Echt weer. Alles. Zonder nadenken.”

Hij klemde zijn hand in haar dij, zijn ogen donker van verlangen.

“Dan doen we het niet voorzichtig. Dan doen we het echt.”

Zij knikte.

“Dan neem me maar. Alles. Ik geef het je.”