De ogen van de vier vrouwen, Leen, Eva, Kathleen en Maria, zijn nu ongeremd op Ruben gericht. Er valt een korte, geladen stilte, die Rubens hart tot in zijn keel doet bonzen. Dan breekt Maria de stilte. Haar stem is doorspekt met een spottende lach. "Nou, nou, kijk eens aan," zegt ze terwijl ze Rubens lichaam scant. "Zo mager als een latje, hè? Ik denk dat je nog wel wat meer spiermassa kunt gebruiken, Ruben. De fitness is duidelijk nog niet helemaal aangeslagen." Ze grinnikt, en Kathleen valt bij met een zachte lach. "En dat haar," voegt Leen toe, die nu ook haar schaamte lijkt te hebben afgelegd en met open mond staat te kijken. Haar vinger wijst naar Rubens hoofd, waar zijn vogelverschrikkerkapsel nu nog duidelijker zichtbaar is. "Het staat alle kanten op, net een vogelnestje." Kathleen stapt dichterbij. "En dat schaamhaar," merkt ze op, haar stem neutraal maar haar blik intens. "Wel een beetje veel van het goede, vind je niet, dames? Ik denk dat daar wel een tondeuse doorheen kan." Ze kijkt op naar Ruben met een lichte glinstering van amusement in haar ogen.

Ruben voelt zijn gezicht in vlam staan, zijn oren gloeien. Hij wil zich verstoppen, hij wil wegrennen, maar hij is volledig bevroren. Hij kan hun blikken niet ontwijken, hun woorden dringen diep tot hem door, elke opmerking als een kleine steek. Zijn lichaam, dat hij altijd probeerde te verbergen, ligt nu volledig bloot voor hun genadeloze oordeel.

Dan, vanuit het niets, spreekt Maria weer, haar stem plotseling lager en met een onmiskenbare ondertoon van verrassing. Haar blik is nu gefixeerd op één specifiek deel van Rubens naakte lichaam. "Maar…," begint ze, haar ogen wijd open. De glimlach op haar lippen wordt breder, nu meer van oprechte interesse dan van spot. "Ik moet toegeven, Ruben, voor zo'n mager kereltje… heb je wel een verrassend grote pik." Een collectief "Ooh" ontsnapt aan de lippen van Leen, Eva en Kathleen. De dynamiek in de kleedkamer verandert abrupt. De spot maakt plaats voor een mengeling van verbazing en een nieuw soort nieuwsgierigheid. Ruben voelt de hitte in zijn kruis toenemen, een onmiskenbare reactie op de woorden en de blikken die nu op hem zijn gericht. De schaamte is er nog steeds, maar daaronder borrelt een onverwachte golf van... trots? Verwarring? Hij weet het niet. Hij is volledig overdonderd.

Dan raakt Maria's hand hem aan. Voorzichtig, bijna teder, omvat ze zijn paal. Een schokgolf van genot en verbazing schiet door Rubens spichtige lijf. Zijn hele lichaam trilt, vol verwachting, een onbekende sensatie die hij nog nooit eerder heeft ervaren. De aanraking is zacht, maar de impact is overweldigend. Maria's duim strijkt zachtjes over de schacht. Haar blik is nog steeds op hem gericht. Een mengeling van nieuwsgierigheid en uitdaging glinstert in haar ogen. "Heb je ooit al eens een vrouw gehad?" vraagt ze. Ruben schudt zijn hoofd, verlegen. Zijn hoofd beweegt nauwelijks, een klein, bijna onzichtbaar gebaar. "Nee," fluistert hij. Schaamte en een groeiende opwinding strijden om voorrang. Maria's glimlach wordt breder. "Zullen we je alles leren?"

"Maria!" De stem van Leen snijdt door de lucht. Haar gezicht is een mengeling van schok en verontwaardiging. Kathleen, die de hele tijd met een geamuseerde blik heeft toegekeken, reageert direct. "Wat is er, Leen?" Haar stem is kalm, bijna berustend. "Een beetje plezier kan nooit kwaad, toch? Onze mannen kijken toch liever voetbal dan dat ze met ons bezig zijn. Ik wil ook af en toe mijn pleziertje." Ze kijkt Maria aan met een blik van medeplichtigheid in haar ogen.

Maria knikt instemmend. Haar hand verlaat Rubens paal, maar de warmte van haar aanraking blijft hangen. Ze draait zich naar Eva, die nog steeds in haar sportkleren staat. "Misschien moet je beginnen met het uitkleden van Eva," zegt ze. Ze knipoogt naar Eva.

Ruben kijkt naar Eva, die hem met een afwachtende, maar ook uitnodigende blik aankijkt. "Toe, doe maar..." Zijn hart bonst nog steeds, maar de paniek maakt langzaam plaats voor een onzekere, maar groeiende nieuwsgierigheid. Zijn blik schiet van Eva's sportkleding naar haar gezicht, en dan naar de naakte lichamen van Maria, Kathleen en Leen. De gedachte om Eva uit te kleden, om nog een vrouw te ontbloten, stuurt een golf van hitte door zijn lichaam. Hij aarzelt, zijn handen trillen lichtjes. De woorden van zijn ouders echoën nog steeds in zijn hoofd, maar de aanblik van de vrouwen, hun openlijke naaktheid en hun uitnodigende blikken, is overweldigend.

"Kom op, Ruben," moedigt Kathleen hem zachtjes aan, haar stem vol warmte. "Je kunt het. Gewoon beginnen."

"Niet zo verlegen," voegt Maria eraan toe, een speelse glinstering in haar ogen. "Wees een man, Ruben."

Leen, die nu ook haar initiële schok te boven lijkt te zijn, knikt bemoedigend. "Het is oké," fluistert ze.

De aanmoedigingen van de vrouwen en hun ongegeneerde aanwezigheid duwen Ruben over de drempel. Met trillende handen reikt hij uit naar Eva's trainingsvestje. Zijn vingers vinden de rits, koud en hard onder zijn vingertoppen. Langzaam, met een onzekere beweging, begint hij de rits naar beneden te trekken. De rits van Eva's trainingsvestje zakt langzaam, centimeter voor centimeter, onder Rubens trillende vingers. Elk geluidje van de rits snijdt door de gespannen stilte van de kleedkamer. Wanneer het vestje volledig open is, wordt duidelijk dat Eva eronder een strak topje en een sportbeha draagt. De stof spant strak over haar gespierde bovenlichaam, haar borsten stevig ondersteund, de contouren van haar getrainde buikspieren subtiel zichtbaar. Rubens ogen dwalen over de nu deels onthulde huid, een mix van schaamte en een groeiende fascinatie. De geur van zweet en schone huid stijgt op van haar lichaam.

"Kijk eens aan," zegt Kathleen met een goedkeurende knik. "Nog meer verrassingen." Maria glimlacht breed, haar blik uitdagend op Ruben gericht. "Nou, Ruben? Denk je dat je verder kunt? Of ben je al over je toeren?" Haar stem is zacht, bijna verleidelijk. Ruben voelt hoe zijn hart als een bezetene tekeergaat. De aanblik van Eva, half ontbloot, met haar atletische figuur, prikkelt hem op een manier die hij niet kent. Zijn paal zwelt verder aan in zijn kruis, een onontkoombare reactie. Hij slikt moeizaam. Zijn mond is droog. De schaamte is nog steeds aanwezig, maar wordt overstemd door een kolkende mix van angst en een onweerstaanbare drang naar meer.

Maria doet een stap dichter naar Eva. "En de broek, Ruben? Daar zit vast ook nog iets interessants onder, nietwaar?" Haar woorden zijn een directe uitnodiging, een gebod bijna. Leen kijkt toe, een zweempje van nieuwsgierigheid in haar ogen. Eva blijft onbeweeglijk staan, haar blik gefixeerd op Ruben, een stille uitnodiging in haar houding. Rubens handen, nog steeds trillend, zakken nu langzaam naar Eva's taille. Hij voelt de gladde stof van de trainingsbroek onder zijn vingers. Met een diepe, hortende ademteug vindt hij de elastische band en de trekkoord. Zonder verdere aanmoediging begint hij langzaam de broek naar beneden te duwen. De stof schuift met een zacht geluid over Eva's heupen en krachtige dijen. Terwijl de broek verder zakt, onthult het de strakke lijnen van een string die haar billen omvat. Rubens blik blijft gefixeerd op de donkere stof, die een sensuele lijn trekt over haar rondingen.

Een zinderende hitte verspreidt zich door Rubens lichaam. Hij is nu zo dichtbij, zo betrokken bij deze verboden dans van ontbloting. Zijn adem stokt opnieuw. De geur van Eva's huid, vermengd met de frisse geur van de douche, vult zijn neusgaten. Ruben is gevangen in het moment, volledig overgeleverd aan de wil van de vrouwen. Hij staat daar, ademloos, zijn ogen gefixeerd op de donkere stof, zijn eigen lichaam gloeiend van een mengeling van schaamte en een onweerstaanbare opwinding.

Maria's stem, zwoel en uitdagend, snijdt door de gespannen stilte. "Haar topje en beha nu, Ruben." Een schokgolf trekt door Rubens lichaam. Hij kijkt op naar Maria, dan naar Kathleen en Leen, die hem alle drie met een mengeling van nieuwsgierigheid en verwachting aankijken. Eva staat nog steeds roerloos voor hem, haar blik afwachtend. Haar borstkas gaat zachtjes op en neer onder de stof van haar topje en sportbeha. De gedachte om ook deze laatste kledingstukken te verwijderen, om haar borsten volledig te ontbloten, stuurt een golf van hitte door zijn kruis. Zijn pik zwelt verder op, een pijnlijk, maar opwindend bewijs van zijn onvermogen om zijn lichaam te controleren.

Rubens handen reiken langzaam omhoog naar Eva's topje. Zijn vingers vinden de zoom en trekken het kledingstuk voorzichtig omhoog. Terwijl het topje omhoog kruipt, komt de sportbeha eronder volledig in beeld. Het is een strakke band die Eva haar borsten stevig omvat. De aanblik van haar gespierde schouders en de rondingen die zich onder de stof aftekenen, doet Rubens adem stokken.

"Goed zo, Ruben," moedigt Kathleen hem zachtjes aan, haar stem vol goedkeuring. "Bijna."

Maria's ogen glinsteren van plezier. "Nu de beha, Ruben. De laatste barrière."

Leen grinnikt zachtjes, haar zijn ogen gefixeerd op het schouwspel.

Rubens vingers, nu met een vreemde vastberadenheid, zoeken naar de sluiting van de sportbeha. Het is een klein haakje aan de achterkant. Zijn handen trillen nog steeds, maar hij is vastbesloten. Hij voelt de warmte van Eva's huid onder zijn vingertoppen terwijl hij de sluiting losmaakt. Met een zachte klik geeft de beha mee. Ruben trekt de bandjes over Eva's schouders, en de stof glijdt van haar lichaam, om vervolgens bij het hoopje kleding op de grond te vallen.

Met knikkende knieën zakt Ruben langzaam op de vochtige tegelvloer van de kleedkamer, tot hij geknield voor Eva zit. Hij is nu op gelijke hoogte met haar onderlichaam. Zijn handen, die nog klam aanvoelen van de zenuwen, reiken uit naar de string. Zijn vingers zijn onhandig, maar vinden toch de dunne bandjes van de stof. Hij voelt de spanning van de stof tussen zijn vingers en dan, met een diepe zucht, trekt hij het kleine stukje stof naar beneden. De string glijdt moeiteloos over Eva's billen en schaamlippen, en valt in een hoopje op de grond. Het volledige onderlichaam van Eva is nu bloot. Rubens hart bonst wild in zijn keel, zijn adem stokt. Hij staart, vol bewondering, naar haar blote poesje, de donkere haartjes, de delicate plooien, alles onthuld in al zijn schoonheid. Hij kan zijn ogen er niet van afhouden.

Eva staat nu, net als Maria, Kathleen en Leen, volledig naakt voor Ruben. Haar atletische lichaam, met de strakke spieren en de elegante rondingen, is nu volledig aan hem onthuld. Rubens ogen dwalen over haar borsten, haar heupen, haar schaamstreek. De schaamte is er nog steeds, maar het wordt overspoeld door een overweldigende golf van ontzag en pure, rauwe opwinding. Hij voelt zich een indringer, maar tegelijkertijd een bevoorrechte toeschouwer van iets wat zijn stoutste dromen overtreft.

"Voel maar, Ruben," doorbreekt Maria de stilte. "Ontdek haar lichaam." Een schokgolf trekt door Rubens lichaam. De woorden zijn een directe uitnodiging, een gebod bijna. Zijn hart bonst als een dolle, en de hitte in zijn kruis is nu een brandende sensatie. Zijn handen, die zojuist nog zo onzeker waren, voelen nu vreemd en nutteloos. Hij kijkt naar Eva, die hem met een zachte, afwachtende blik aankijkt, een uitnodiging in haar ogen. Kathleen en Leen kijken toe, vol verwachting en opwinding. Rubens hele lichaam trilt, een oncontroleerbare reactie op de overweldigende situatie. Een kolkende stroom van nieuwsgierigheid en een ongekende, dwingende lust overspoelt hem. Dit is het moment. Het moment waarop hij de sprong waagt, weg van de veilige, anonieme wereld van zijn computerscherm, naar de rauwe, zintuiglijke werkelijkheid die voor hem ligt. Langzaam, aarzelend, reikt Ruben zijn hand uit. Zijn vingers zijn klam, en hij voelt de zachte trilling door zijn arm gaan. Zijn blik is gefixeerd op Eva's huid, de manier waarop het licht speelt op haar rondingen. Hij aarzelt, zijn vingertoppen bijna tegen haar lichaam. En dan, met een laatste, diepe ademteug, raakt hij haar aan. Zijn vingers strijken over haar heup, de huid voelt warm en zacht aan onder zijn aanraking. Een rilling van genot schiet door Rubens lichaam, en zijn adem stokt. Hij voelt de spanning van haar spieren, de ronding van haar heup. Hij beweegt zijn hand langzaam verder, over haar buik, omhoog naar haar ribbenkast. Elke centimeter die zijn hand aflegt, is een ontdekking, een nieuwe sensatie. Hij voelt haar zachte ademhaling onder zijn hand, de warmte die van haar lichaam uitstraalt.

Zijn ogen sluiten zich even, om zich volledig te concentreren op de sensaties onder zijn vingers. De schaamte en de angst ebben weg, vervangen door een overweldigende focus op het moment. Hij is niet langer de verlegen nerd; hij is een ontdekkingsreiziger op onbekend terrein, geleid door een oeroud verlangen.

Rubens hand beweegt nu vrijer over Eva's lichaam. Gedurfder. Hij voelt de volle ronding van haar borsten onder zijn palm, de warmte van haar huid, de zachte veerkracht van het vlees. Hij begint ze voorzichtig te kneden, een nieuwe sensatie die zijn zintuigen overweldigt. Een zachte zucht ontsnapt aan Eva's lippen, en ze leunt lichtjes in zijn aanraking, haar ogen gesloten in genot.

Terwijl Ruben zich verliest in de aanraking van Eva's borsten, voelt hij plotseling een nieuwe sensatie. Kathleen, met een ondeugende glimlach op haar gezicht, is naar hem toegekomen. Haar vingers, warm en stevig, omvatten zijn paal. Ze begint er zachtjes aan te trekken, een ritmische beweging die een schok van puur genot door Rubens lijf stuurt. Zijn adem stokt en een kreun ontsnapt aan zijn lippen. De eerdere schaamte en onzekerheid smelten weg in deze overweldigende golf van fysieke opwinding.

Maria, die het tafereel met een tevreden glimlach gadesloeg, doet nu ook mee aan het spel. Ze draait zich naar Leen, wier gezicht nog een zweempje verlegenheid vertoont. Haar vingers strijken over Leens schouder, dan langs haar arm, en beginnen haar zachtjes te strelen. Leen sluit haar ogen, een zucht van genot ontsnapt aan haar lippen terwijl Maria's handen haar lichaam verkennen.

De kleedkamer is gevuld met de zachte geluiden van ademhalingen, zuchten en de delicate aanrakingen van vier lichamen. Ruben is het middelpunt van een web van sensaties, zijn grenzen volledig vervaagd. Hij is niet langer de angstige nerd; hij is een man die ontdekt wordt, en die op zijn beurt ontdekt. De lucht is zwaar van verlangen, en de warmte die van de lichamen afstraalt, maakt de ruimte zwoel en intiem.

Rubens handen kneden nog steeds Eva's borsten, terwijl Kathleens vingers zich ritmisch om zijn paal sluiten, een golf van ongekende genot door zijn lichaam stuwend. Maria, die Leen al zachtjes streelde, verhoogt de intensiteit. Haar hoofd buigt langzaam naar Leen toe, en haar lippen vinden die van de andere vrouw. Maria begint Leen zachtjes te tongen, een intieme, zintuiglijke daad die de zwoele sfeer in de kleedkamer nog dikker maakt. Leen zucht diep, haar lichaam ontspant volledig in Maria's aanraking. Ruben voelt de toegenomen spanning in de ruimte, de hitte die van de vrouwen afstraalt. Zijn aandacht verschuift, getrokken door de gedurfde acties om hem heen. Zijn hand, die tot nu toe Eva's borsten verkende, zakt nu langzaam, onvermijdelijk, lager. Zijn vingers glijden over haar buik, over de rand van haar heup, en dan, voorzichtig, vinden ze hun weg naar haar schaamstreek.

Hij voelt de zachte haartjes, de delicate warmte van haar huid. Met een diepe ademteug laat Ruben zijn vingers verder afdalen. Hij voelt aan Eva's poesje, zijn vingertoppen verkennen de vochtige plooien, een sensatie die hem de adem beneemt. Eva spant even aan, een zachte rilling trekt door haar lichaam, en een kleine kreun ontsnapt aan haar lippen. Ze beweegt haar heupen lichtjes naar zijn aanraking toe in een stille aanmoediging. De sensatie is overweldigend. Rubens lichaam trilt en zijn ademhaling is gejaagd. Tegelijkertijd trekt Kathleen onophoudelijk aan zijn paal, de ritmische beweging drijft hem tot het uiterste. Hij voelt hoe hij op de rand van een explosie balanceert, het bijna niet meer uithoudt. Een diepe kreun ontsnapt aan zijn lippen, en hij spant zijn buikspieren aan in een wanhopige poging om de stroom van genot in te houden.

Maria, die met volle overgave Leen tongt, merkt Rubens gespannen houding en zijn hijgende ademhaling. Haar ogen openen zich, en ze ziet de overduidelijke nood op zijn gezicht. Een brede, ondeugende glimlach verschijnt op haar lippen. Ze trekt haar mond van Leens lippen terug, het geluid van de natte aanraking vult de ruimte, en haar stem klinkt luid en duidelijk boven het zachte gehijg uit. "Stop!" roept Maria. Kathleen stopt abrupt met trekken en Leen kijkt met grote ogen op. Maria's blik is gefixeerd op Ruben, die, verward, zijn ogen openslaat. "Ik weet een veel leukere finale," zegt ze, haar stem doorspekt met opwinding en een duidelijke hint van wat komen gaat. Rubens hart bonst in zijn keel. Zijn ogen schieten van Maria naar Kathleen en Leen, en dan naar Eva, wier ogen hem eveneens vol verwachting aankijken. De spanning in de kleedkamer is te snijden in een mengeling van zwoel verlangen en een tintelende angst voor het onbekende.

"Wij vier op onze knieën," kondigt Maria aan. "We pijpen Ruben één voor één, vijftien seconden lang." Een schokgolf trekt door Rubens lichaam. Zijn ogen vliegen wijd open. De woorden galmen in zijn hoofd, zo onwerkelijk en toch zo concreet. "Diegene bij wie hij klaarkomt," vervolgt Maria met een duivelse glinstering in haar ogen, "zal hem de week erna ontmaagden." Rubens adem stokt volledig. De betekenis van die woorden, de implicaties van die 'finale', slaan in als een bom. Dit is meer dan hij ooit had durven dromen, een stap die zijn wildste fantasieën overtreft en zijn diepste angsten aanraakt. Zijn paal zwelt nog verder op, pulserend van anticipatie, een onverbiddelijk bewijs van zijn opwinding.

Zonder een woord te zeggen, laten Leen, Kathleen en Eva, gevolgd door Maria, zich één voor één op hun knieën zakken voor Ruben. Vier naakte vrouwen, hun blikken vol verwachting, kijken naar zijn opgerichte lid. Rubens benen voelen als gelatine. Hij moet zich schrap zetten om niet te vallen. De aanblik van de vrouwen op hun knieën, hun monden zo dichtbij zijn meest gevoelige deel, is een overweldigende stimulans.

Maria knikt naar Leen. "Jij eerst, Leen." Leen slikt moeizaam, haar wangen kleuren lichtrood. Voorzichtig reikt ze uit en omvat Rubens paal met haar hand. Haar blik is even onzeker, maar dan opent ze haar mond en neemt Rubens paal erin. Rubens ogen vallen dicht. Een explosie van genot schiet door zijn lichaam. Hij voelt haar warme mond, haar tong die voorzichtig langs zijn schacht strijkt. De vijftien seconden voelen als een eeuwigheid en een oogwenk tegelijk. Zijn heupen bewegen onwillekeurig mee.

"Wissel!" roept Maria na vijftien seconden. Leen laat los, haar blik is even wazig van de intensiteit. Kathleen neemt haar plaats in. Zonder aarzelen neemt ze Rubens paal in haar mond, haar bewegingen zijn assertiever, haar zuigkracht sterker. Ruben kreunt zachtjes, zijn knieën beginnen te knikken. Hij voelt de rand dichterbij komen.

"Wissel!" Kathleen trekt zich terug. Eva kijkt Ruben aan, haar ogen vol begrip en een zachte uitnodiging. Ze buigt zich voorover, haar lippen omvatten hem, en haar tong danst behendig over de top van zijn eikel. Deze aanraking is subtieler, maar intenser. Ruben voelt hoe de spanning zich opbouwt, als een veer die tot het uiterste wordt gespannen. Zijn benen trillen oncontroleerbaar.

"Wissel!" Nu is het Maria's beurt. Haar mond is behendig, ervaren, en ze neemt hem diep. Haar lippen en tong creëren een sensatie die Ruben bijna over de rand duwt. Zijn hele lichaam trilt, zijn knieën dreigen het te begeven.

"Nog één keer, Leen!" roept Kathleen, haar stem hees van opwinding. Leen, met een hernieuwde vastberadenheid, neemt Rubens paal weer in haar mond. Dit keer is er geen terughoudendheid. Haar mond sluit zich stevig, en ze zuigt met krachtige, ritmische bewegingen. Ruben voelt de opbouw, de onvermijdelijkheid. Zijn hele lichaam spant zich, en met een diepe, bevrijdende kreun spuit hij. Een warme golf van lust en verlichting stroomt door hem heen, en hij voelt zich volledig leeg, maar ook compleet.

Ruben zakt door zijn knieën, zijn benen voelen als pudding. Leen laat los, haar mond glanzend van zijn sperma. Ze kijkt even naar hem, dan naar Maria, haar ogen vol verbazing. "Zo," zegt Maria, haar stem zacht en voldaan. Ze kijkt naar Leen, dan naar Ruben. "Het is Leen. Zij heeft de jackpot gewonnen." Leens hoofd schiet op. Haar gezicht, dat net nog gloeide van de opwinding, vertrekt in een blik van pure schrik. Haar ogen vliegen wijd open, en ze begint hevig haar hoofd te schudden. "Nee!" fluistert ze, haar stem nauwelijks hoorbaar, een mengeling van ongeloof en paniek. “Dit kan ik Kristof niet aandoen.” Ze werpt een blik naar Ruben, wiens ogen nog wazig zijn van genot, en de realiteit van de afspraak lijkt haar nu pas volledig te doordringen.

Maria lacht, een diep, wellustig geluid. "Daar had je eerder aan moeten denken, lieve Leen," zegt ze met een spottende toon, haar ogen fonkelend. Er is geen spoor van medelijden in haar blik. Ze draait zich naar Eva, die naast Ruben staat. "Hij zal er niks van merken," fluistert Eva, haar stem zacht en geruststellend, maar met een ondertoon van vastberadenheid. Ze werpt een blik op Ruben, die nog steeds lichtelijk gedesoriënteerd is door de recente gebeurtenissen. Kathleen stapt dichterbij, haar glimlach breed en aanmoedigend. "We helpen wel, Leen," zegt ze, haar stem vol medeplichtigheid. De blik die ze Leen toewerpt, is er een van onwrikbare steun, alsof ze wil zeggen: 'Je zit hier nu eenmaal in, dus we maken er het beste van.' Het is duidelijk dat Leens bezwaren geen invloed zullen hebben op de uitkomst van Maria's 'finale'.

Maria stapt dichter naar Leen, haar stem zakt naar een verleidelijk fluister. " Niemand zal dit te weten komen, het blijft ons geheim." Ze legt een hand op Leens schouder, haar vingers zachtjes knedend. "Het wordt zalig." Leens blik dwaalt van Maria's overtuigende ogen naar de serene gezichten van Kathleen en Eva. Ze voelt de zwaarte van hun collectieve verwachting. Haar lichaam is nog steeds getriggerd door de recente opwinding, en de belofte van "samen" en een "geheim" begint langzaam de paniek te verdrijven. De gedachte aan het verboden genot begint te overheersen, versterkt door de aanmoediging van haar vriendinnen. Ze slikt moeizaam, haar weerstand brokkelt af. Uiteindelijk knikt ze, haar gezicht nog steeds bleek, maar met een nieuwe vastberadenheid in haar ogen. “We gaan dit samen doen.” fluistert ze.

- - -

Meer weten over mijn verhaal of over mij? schrijf je dan in voor de nieuwsbrief door me een mail te sturen. Mijn mailadres vind je in mijn profiel.