Hoofdstuk 1 – Een stille hunkering

De dagen na onze eerste fietstocht in het Zandenwoud waren een storm van emoties. Op kantoor kruisten onze paden dagelijks, onze interacties professioneel, maar doordrongen van een onuitgesproken spanning. Een toevallige aanraking in de gang, een glimlach die te lang duurde – het was genoeg om mijn hartslag te versnellen. Thuis voelde alles normaal, maar hol: diners met mijn vrouw, verhalen van de kinderen, een kus op de wang voor het slapengaan. Ik hield van mijn gezin, echt, maar de herinnering aan haar – haar geur in het bos, haar kreunen, haar overgave – knaagde aan me. Was dit een affaire? Een fout? Of iets dat ik nodig had om me levend te voelen? De schuld was er, een constante fluistering: "Wat doe je? Je riskeert alles." Maar het verlangen was sterker, een vuur dat ik niet kon doven.

Haar appje kwam op een avond: “Zin in een vervolg? Veluwe, dit weekend. Langer route, meer tijd voor ons. Misschien een picknick met een twist?” Mijn vingers aarzelden boven het scherm. Moest ik nee zeggen? Stoppen voordat het te diep ging? "Denk aan je vrouw, je kinderen," zei een stem in mijn hoofd. "Dit kan alles verwoesten." Maar de beelden van haar lichaam, haar blik, haar aanraking overweldigden me. Ik typte: “Ja. Ik kan niet wachten.” De interne strijd woedde: opwinding vermengd met angst voor wat dit betekende voor mijn huwelijk, mijn leven.

We ontmoetten elkaar op een parkeerplaats bij de Veluwe, vroeg in de ochtend, de mist nog hangend tussen de bomen. Ze stapte uit haar auto, haar outfit strak en uitnodigend – een ander ensemble dan de vorige keer, met een topje dat haar schouders bloot liet en een short die haar benen accentueerde. Haar glimlach was stralend, maar haar ogen verrieden een gelijke strijd. “Klaar voor ronde twee?” vroeg ze, haar stem speels. Ik knikte, mijn handen licht trillend toen ik haar kuste. De schuld stak, maar haar nabijheid verdoofde het tijdelijk.

Hoofdstuk 2 – De rit begint

We stapten op onze fietsen, het pad in duikend. De Veluwe was anders dan het Zandenwoud: bredere zandpaden, afgewisseld met heidevelden en dichte dennenbossen, de zon filterend door het bladerdak in gouden stralen. We reden zij aan zij, onze gesprekken vloeiend over werk, leven, maar al snel intiemer. “Ik heb veel aan je gedacht,” gaf ze toe, haar blik op de horizon. “Aan wat we deelden. Maar ook aan de risico's.” Ik knikte, mijn stem laag: “Ik ook. Het voelt verkeerd… en toch zo goed. Mijn vrouw… ze verdient dit niet.” Ze keek me aan, haar ogen vol begrip. “We zijn allebei getrouwd. Dit is riskant. Maar ontken je het vuur? Laten we vandaag genieten, en daarna nadenken.”

De route was langer, uitdagender: steile klimmen die onze benen testten, afdalingen die adrenaline pompten, afgewisseld met vlakke stukken waar we konden praten. Achter haar rijdend, zag ik haar lichaam bewegen, haar zweet glanzend in de zon. Mijn gedachten dwaalden af naar het Zandenwoud, de picknick, de grenzen die we overschreden. "Waarom doe ik dit?" dacht ik. "Mijn vrouw vertrouwt me. De kinderen hebben me nodig als vader, niet als bedrieger." Maar haar lach, haar blik over haar schouder, trok me terug in het moment. We stopten bij een klein beekje, water drinkend, onze knieën rakend. Haar hand streek langs mijn arm, een tinteling veroorzakend. “Gaat het?” vroeg ze, voelend aan mijn innerlijke turmoil. Ik zuchtte. “Ja… nee. Dit is heerlijk, maar de schuld eet me op.” Ze knikte. “Bij mij ook. Laten we praten tijdens de pauze.”

Hoofdstuk 3 – Een verborgen oase

We fietsten verder, de spanning bouwend. Ze leidde me van het hoofdpad af, een smal spoor in dat naar een verborgen oase leidde: een kleine clearing met zacht mos en wilde bloemen, omringd door hoge bomen die een natuurlijke tent vormden. Anders dan de vorige keer, met een klein vijvertje nabij, het water kabbelend als een zacht achtergrondgeluid. “Hier kunnen we praten… en meer,” zei ze, haar fiets neerzettend. We spreidden een kleed uit, gingen zitten, wijn en fruit delend – een twist op de eerste picknick, met chocolade en kaas die ze had meegebracht. Onze gesprekken werden dieper: over onze huwelijken, de leegte daarin, hoe dit ons vulde maar ook verscheurde.

“Ik voel me schuldig,” gaf ik toe, mijn stem zacht. “Mijn vrouw is goed voor me. Ze kookt, zorgt voor de kinderen, steunt me. Gisteravond nog, toen ik thuiskwam, had ze mijn favoriete maaltijd gemaakt. En ik dacht alleen aan jou.” Ze knikte, haar hand op de mijne. “Bij mij hetzelfde. Mijn man is betrouwbaar, een goede vader. Maar hij raakt me niet aan zoals jij. Dit is egoïstisch, maar het maakt me levend. Moeten we stoppen?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik wil niet. Maar wat als het uitkomt? Wat als de kinderen het te weten komen?” We praatten uren, de zon klimmend, emoties rauw. De struggle was echt: opwinding versus moraal, verlangen versus verantwoordelijkheid. “Laten we het voor nu genieten,” zei ze uiteindelijk. “En nadenken over grenzen.”

De conversatie ebde weg, vervangen door aanrakingen. Mijn vingers streelden haar arm, schouder, omlaag naar haar borst, zacht knedend door de stof heen. Ze sloot haar ogen, zuchtend. Ik leunde in, kuste haar nek, mijn lippen knabbelend, zuigend, haar geur vullend mijn zintuigen – een mix van zweet en bloesem. Haar handen vonden mijn rug, krassend, me dichterbij trekkend.

Hoofdstuk 4 – De eerste laag

De kus werd vuriger, onze handen hongerig. Ik trok haar topje langzaam uit, haar borsten blootleggend, mijn mond ze vindend, zuigend aan haar tepels tot ze hard waren en ze kreunde, haar rug gebogen. Haar handen trokken mijn shirt uit, haar nagels over mijn borst krassend, een spoor van hitte achterlatend. “Ik wil je proeven,” fluisterde ze, me op mijn rug duwend op het kleed. Ze knielde tussen mijn benen, haar handen mijn short omlaag trekkend, mijn boxers volgend, mijn erectie bevrijdend.

Ze keek ernaar met hongerige ogen, haar tong likkend over haar lippen. Langzaam nam ze me in haar hand, strelend van basis tot tip, haar grip stevig maar teder, haar duim cirkelend over de eikel, pre-cum verspreidend. Ze boog voorover, haar tong traag likkend langs de schacht, van ballen tot top, proevend met bewuste halen. De sensatie was elektrisch, mijn heupen licht optillend. Ze nam de eikel in haar mond, haar lippen sluitend, traag zuigend, haar tong cirkelend met variërende druk. Ze bewoog ritmisch, dieper nemend, haar keel ontspannend om me volledig te omvatten. Haar handen kneedden mijn ballen, zacht masserend, afwisselend met strelingen over mijn dijen. Ik keek toe, mijn vingers in haar haar, haar ogen op de mijne, vol lust. Ze varieerde: snel en diep, dan traag en plagend, haar tong spelend met de frenulum, lippen knijpend, tanden licht grazend. Speeksel droop langs mijn schacht, haar hand strelend in tandem. Ik voelde de climax bouwen, maar ze vertraagde, me op de rand houdend. “Nog niet,” mompelde ze, haar tong likkend aan de tip.

Hoofdstuk 5 – Haar beurt..

Ik trok haar omhoog, rollen omkerend. Ik kuste haar diep, smakend mezelf op haar lippen. Mijn handen trokken haar short omlaag, haar natheid onthullend. Ik duwde haar op haar rug, mijn lippen een pad leggend: borsten, buik, dijen. Mijn tong vond haar clitoris, zacht likkend, cirkelend, haar smaak vullend mijn zintuigen. Ze kreunde, heupen optillend. Ik zoog zacht, tong diep duikend, vingers in haar glijdend, pompend, haar G-spot masserend. Haar lichaam trilde, haar fluisteringen smeekbedes.

Ze draaide zich om, op handen en knieën, haar kontje fier omhoog. Ik kuste haar rug, omlaag glijdend, handen haar billen knedend. Mijn tong vond haar poesje, likkend van clitoris tot sterretje. Langzaam focuste ik op haar sterretje, tong cirkelend, duwend, proevend. Ze ademde scherp in, ontspannend, kreunend. Ik nam tijd, tong ritmisch, afwisselend met kusjes, bijtjes, speeksel haar nat makend. Vingers streelden haar poesje, dubbele sensatie bouwend. Ze duwde terug, fluisterend: “Ja, lik me daar… het voelt zo intiem.” Ik voegde een vinger toe aan haar sterretje, duwend, draaiend, haar voorbereidend. Haar kreunen werden dieper, haar lichaam glanzend van zweet.

Hoofdstuk 6 – De versmelting

Haar adem hijgend, positioneerde ik me achter haar, eikel tegen haar sterretje drukkend, spuugde voor soepelheid. Ik gleed langzaam naar binnen, pauzerend, handen strelend over haar rug. “Ja, vul me,” hijgde ze. De strakheid intens, ik bewoog traag, diep, handen haar heupen vasthoudend. Haar duwde terug, ritme vindend. Mijn hand gleed naar voren, clitoris strelend, vingers in haar poesje. Dubbele penetratie maakte haar wild, kreunen vulde de clearing. Ik leunde voorover, borst tegen haar rug, lippen in haar nek, fluisterend: “Je voelt perfect… ik kan niet zonder je.” Elke stoot dieper, haar sterretje pulserend. “Ik kom,” schreeuwde ze, samentrekkend, orgasme overspoelend. Ik volgde, zaad vullend haar, lichamen schokkend in extase.

Hoofdstuk 7 – De struggle

Nahijgend lagen we verstrengeld, ik strelend haar haar. “Dit is zo lastig..” fluisterde ze. Ik knikte, schuld stekend. “Thuis wacht mijn vrouw, de kinderen. Dit riskeert alles.” Ze knikte, tranen in haar ogen. “We moeten beslissen. Doorgaan of stoppen?” We praatten lang, emoties rauw. “Ik hou van je,” gaf ik toe. “Maar mijn gezin…” Ze kuste me. “We vinden een weg.”

Thuis was alles normaal, maar ik voelde me verdeeld. Mijn vrouw glimlachte, kinderen lachten, maar mijn gedachten bij haar. De affaire was een drug, maar de struggle echt: hoe lang konden we dit volhouden? Die nacht lag ik wakker, starend naar het plafond. Mijn vrouw sliep naast me, haar adem rustig, onwetend van mijn verraad. De kinderen sliepen in de kamer ernaast, hun onschuld een mes in mijn hart. "Wat als ze het ontdekt?" dacht ik. "De pijn, de scheiding, de impact op de kinderen – hun vertrouwen in mij verbroken."

Ik dacht aan de goede momenten met mijn vrouw: vakanties, lachbuien, de liefde die er was. Maar de leegte, de routine – het contrast met haar passie was scherp. "Is dit het waard?" vroeg ik me af. "De opwinding voor de prijs van schuld?" Ik appte haar: “Ik worstel. Hou van je, maar bang voor de gevolgen.” Haar reply: “Ik ook. Laten we praten. We kunnen niet stoppen, maar moeten voorzichtig zijn.” De nacht was lang, vol dromen van haar en nachtmerries van verlies.

Dit was niet alleen lust; het was liefde, complex en gevaarlijk, en ik wist niet hoe het zou eindigen.