Inmiddels had ik mijn leventje weer opgepakt.

Ook al was het toen retespannend ik mocht daar niet in blijven hangen want op den duur leverde het niets op, vond ik. Zo waren we alweer een half jaar verder en dacht ik soms nog wel eens met weemoed terug aan Johan en de anderen. Rationeel wist ik dat ik het nooit meer zou doen en dat het niet goed voor me zou zijn, maar wanneer ik in een geile bui was voelde ik het toch nog steeds trekken.

Bewust had ik naast mijn werk als Juf een paar hobby’s opgepakt om te zorgen dat ik ‘s-avonds voldoende afleiding had en niet in oud gedrag zou vervallen. En dat werkte goed.

Tot vandaag!

Ik was op schilderles gegaan en schilderde nu met een klein groepje (6 personen) elke dinsdagavond in een atelier. Dat was ontzettend leuk en gezellig en ik bleek er ook nog redelijk goed in te zijn. We kregen allerlei technieken en opdrachten aangeboden en het was leuk om het allemaal uit te proberen en te zien wat je er mee kon doen.

Vorige week was gevraagd of we het leuk zouden vinden om een keer een model te tekenen of schilderen. De groep (5 vrouwen en 1 man) leek het wel wat. Niemand had ooit een echt model geschilderd dus waren we allemaal enthousiast. Ook begonnen we onderling grapjes te maken over een lekkere kerel of een knappe vrouw. De kunstenares vertelde dat ze voor het eerst een mannelijk model had weten te regelen en hij wilde zelfs wel naakt poseren. Dat kwam niet vaak voor vertelde ze dus het was met recht een unieke kans die we kregen. De vrouwen reageerden verheugd en waren niet meer te houden.

Tot volgende week riep iedereen uitbundig.

Een week later was het zo ver. Iedereen was er en had er zin in. Het was erg rumoerig. De ezels stonden in een cirkel opgesteld zodat iedereen het goed kon zien en in het midden stond een stoel en een voetenbankje. Het model was onderweg dus we hadden nog even de tijd om alles klaar te zetten, papier op de ezel en laat maar komen. We hoorden de kunstenares de deur open doen en met het model praten in het portaal. Het duurde nog even en toen kwam hij in een badjas binnen. Mensen dit is Johan, jullie model voor vanavond.

Mijn mond viel open en mijn hart sloeg over. JOHAN!!!

Nee dat kan niet. Met verbazing kijk ik hem aan terwijl hij de kring rond kijkt en iedereen begroet. Dan kijkt hij me aan en geeft me een knipoog. Ik realiseer me dan dat hij wist dat ik hier was.

De kunstenares vertelt wat de bedoeling is. Hij zal eerst gaan staan zodat iedereen een snelle schets kan maken en daarna gaat hij zitten zodat we langere tijd hebben om een echte tekening of schilderij te maken. Het is een spannend moment wanneer hij zijn badjas uit doet en naakt voor ons staat. Ik hoor een zachte giechel naast me en zie de vrouw blozend kijken. Ik weet wat ik te zien krijg maar toch kijk ik nieuwsgierig naar zijn lekkere lijf. Hij staat met zijn rug naar me toe. Ik merk dat ik dat jammer vind maar voor de les is het beter.

Snel gaan we aan de slag om in grove schetsen zijn postuur neer te zetten. Onderwijl gaan mijn gedachten uit naar de ontmoeting met Johan in de klas en tijdens de terugkomdag daarna. (Lees daarvoor mijn vorige verhalen over de juf). Ik voel mijn lijf reageren op die heerlijke herinneringen en voel langzaam een bepaalde geilheid in mijn lijf trekken. Ik probeer het zoveel mogelijk te negeren en me te concentreren op de tekening van houtskool.

Na een half uur stoppen we en trekt Johan zijn badjas weer aan. De eerste sessie zit er op. Johan krijgt koffie en de groep gaat elkaars werk beoordelen. Er zitten fraaie tekeningen tussen en iedereen is enthousiast. Als ze rondom mijn tekening staan en het resultaat bespreken klinkt ineens de stem van Johan die achter me staat; hij vindt dat er een mooie diepere laag in mijn tekening is verwerkt. De opmerking raakt me omdat ik weet wat hij hiermee bedoelt. Ik reageer niet en laat het aan de kunstenares om er iets over te zeggen.

Dan is het tijd voor de tweede sessie, deze keer zittend.

We nemen onze plaatsen weer in en nu gaat Johan frontaal naar mij toe zitten. Mijn ogen worden direct naar zijn kruis getrokken en wanneer ik op kijk zie ik aan zijn ogen dat hij mij betrapt heeft. Hij grijnst uitdagend naar me en geeft me een knipoog. Verdomme waarom raakt hij me steeds zo, want ik voel direct zijn blik in mijn lijf. Snel sla ik mijn ogen neer maar ook dat is precies het teken waar hij op wachtte, de bevestiging dat er nog steeds iets zit.

Wanneer ik weer op kijk zie ik dat zijn geslacht gegroeid is en half stijf is geworden. Brutaal kijkt hij me aan alsof hij wil zeggen: dat komt door jou, juf!

Behoorlijk van slag ruk ik mijn ogen van hem af en begin met de tekening. Om dat goed te kunnen doen, moet ik wel steeds naar hem kijken en elke keer dat ik kijk raakt zijn blik me en kruipt hij verder onder mijn huid. Ik kan me zijn heerlijke grote geslacht niet meer uit mijn hoofd krijgen, hij blijft op mijn netvlies plakken.

De les duurde veel te lang en ook weer tekort.

Te lang omdat ik in de war ben en niets op papier kan krijgen wat ik ook probeer en te kort omdat het hevig begint te kriebelen elke keer dat ik naar hem kijk. Verdorie wat heeft hij toch dat ik me daardoor zo voel. Ik kijk naar de andere vrouwen naast me maar merk daar niets aan. Hoe kan dat toch, vraag ik me af.

Eindelijk was het tijd en trekt Johan zijn badjas weer aan. Terwijl hij dat doet blijft hij me strak aan kijken en ik ben niet in staat om weg te kijken. Ik voel een rilling over mijn rug lopen. Dan draait hij zich om en loopt terug naar het halletje om zich om te kleden. We gaan met de groep het werk bespreken. Sommigen hebben prachtig werk geleverd. Toen de groep bij mij kwam keek de kunstenares me aan met een blik wat heb jij nou gemaakt? De tekening die ik gemaakt had was niets voor mij, geen enkele lijn of verhouding was goed terwijl ik daar juist zo goed in ben. Een vrouw naast me zei zachtjes “was je teveel afgeleid?” en iedereen moest lachen. “Ik vind ‘m toch wel mooi” hoorde ik een stem achter me “het heeft iets maar ‘t is nog niet af”. Johan redde me en maakte er ook nog iets bijzonders van. Gelukkig lopen we door naar het volgende werk totdat iedereen geweest is. De kunstenares bedankt Johan en geeft hem een fles wijn. Hij zei dat hij het erg leuk had gevonden en altijd bereid was om nog eens terug te komen. Tot slot geeft hij iedereen een hand en ik krijg daar een dikke knipoog bij. Zo verdwijnt hij weer uit mijn leven.

Althans, dat dacht ik want toen ik mijn spullen wilde opruimen zag ik een kaartje bij mijn tekening zitten. Het was zijn visitekaartje. Toen ik ‘m omdraaide las ik:

Dit was speciaal voor jou, volgende keer ben jij speciaal voor mij!

Amateur fotoclub De Lens

Ik wist het; hij had uitgezocht dat ik hier schilderde en had zichzelf als model aangeboden, puur om zich aan mij te kunnen laten zien. En nu dacht ie dat ik dat ook voor hem zou gaan doen; nou mooi niet!!!

Ik fietste driftig naar huis en was gewoon boos op hem. Hoe durfde ie zich weer in mijn leven te mengen. Thuis nam ik een borrel en kwam tot rust.

Toen ik later in bed lag voelde ik dat mijn lijf geil was geweest, het slipje plakte gewoon. Ik had het ook wel gevoeld maar verdrongen onder het motto: wat ik niet zie, is er niet. Ook had ik bij thuiskomst me niet gewassen wat ik anders wel doe, om het maar niet te hoeven weten. Maar nu wist ik het en mijn lijf reageerde direct. Ik voelde de geilheid toenemen en lag met een duidelijk nat kutje terug te denken aan die keren in de klas en die terugkomdag. Het verlangen werd groter en ik wist dat er nog maar weinig nodig was om me over te halen.

Zo viel ik in slaap, verlangend en smachtend...

Hoop dat jullie genoten hebben van dit eerste deel van het vervolg en hoor natuurlijk graag jullie reactie op het verhaal...