Tijdens het levensverhaal van Jozefien werd ik stil. Ik hing figuurlijk aan jouw lippen. Je nam me mee in haar wereld en de jouwe.
En toen beschreef je liefde. Liefde, geuit op een zachte en tegelijk intense manier. Het was sensueel en passioneel. Uitersten gecombineerd in één liefdevol spel van lichamen.
Je herinnerde me eraan dat wij, mannen, je dit niet kunnen geven. Ik snap waarom. Ik vind het jammer. Ik las je genot. Ik genoot ervan. Straks droom ik hoe ik toch een vrouw dit genot kan verschaffen. Als het ooit lukt, dan las ik in jouw verhaal hoe ik dat moest doen.