Oelewapper - 02-04-21 @ 07:15
0
De thematiek die je in dit deel injecteert, zet je aan het denken. Het lijflied van Hans de Booij voerde me terug naar mijn jeugd. Toen klonk het vrolijk. Nu sloeg de tragiek op me in. En ja, het is niet moeilijk om van vrouwen te houden. Het zijn wondermooie, heerlijke wezens met een schijnbaar gevoelige sensualiteit die je hoofd op hol kunnen brengen met één luttel woord, een onverhoedse beweging, een gemeende lach.
Wat doet een man dan
verlangen naar een andere vrouw? Is monogamie een illusie? Is het een verminderende aandacht voor elkaars verlangens?
Ik kan nog even doormijmeren, maar dan zou ik het belangrijkste vergeten: zeggen wat een prachtig verhaal dit is. Oreren over de romantiek, de tederheid, de lieflijkheid die uit elk woord en elke zin blijkt. Je voert ons mee in een zalige sfeer en laat ons dan achter met een vraag: wat nu? Ik ben heel erg benieuwd naar het antwoord dat je ons gaat geven in een volgend deel.