Ik houd van deze serie. Wat me vooral boeit, is de ingetogenheid en de rust. Geen grote avonturen. Maar dat is net hoe het echte leven is.
Het heeft iets voyeuristisch, alsof ik stiekem het dagboek van mijn zusje lees. In dit geval wil ze dat ik het lees. Waardoor ik me ook niet schuldig voel.
Wat ik me soms afvraag, is of Josefien weet van je verhalen, dat ze weet dat ze de protagonist van een wondermooie reeks over jullie relatie is?
Of ze net als ik geniet van je beschrijvingen.

Ook dit verhaal vervulde me weer van het heerlijke zondagochtendgevoel dat je zelf zo heerlijk beschrijft.