Eline, wat heb je dit weer wonderbaarlijk op papier gezet, je gevoelens, je emoties... Het is haast ondenkbaar, dat je zoiets niet echt hebt meegemaakt. En dan na die pijn en de verzachtende handen lekker spuitend klaarkomen. Heerlijk, meisje.
Harry
Hier werd ik even heel erg stil van. Je creëert verschillende sferen waar we doorheen geloodst worden. De bijna mysterieuze stilte bij aankomst, de intieme rust in de spiegelkamer die langzaamaan dreigender wordt, de spanning van de confrontatie, de onverwacht pijnlijk straf die zowel tot angst als tot volhardingsdrang leidt en uiteindelijk de verzoening na enkele pertinente vragen en bedenkingen.
Belangrijk bij onderdanigheid is de vraag rond grenzen. Die van dom én sub.
Alweer een schitterend geschreven verhaal die tot denken en openheid aanzet en tegelijk onvoorstelbaar opwindend is.
Een 10!
