Deel 100 (ongelofelijk maar waar) komt binnenkort online.
Het voelt voor mij als een soort van mijlpaal, de grote vraag is echter of jullie het (nog) leuk vinden.
Waar gaat het eigenlijk nog om in dit verhaal... alle namen zijn zo vergezocht...beetje nutteloos alle bijnamen. Alle personen zijn hun identiteit kwijt en hebben onvoldoende nog echte relatie met elkaar. Probeer terug te komen, er wordt geneukt in de familie, met de ouders, grootouders, vrienden beesten...prima lekker verboden en inteessant, soms lekker ectreem maar goed. maar domweg melken en wc borstels in hun reet...serieus...wat wil je nog vertellen?
