Hallo Zazie.

Wat brengt jouw verhalen weer tot de verbeelding. Wow.
Ik heb erg genoten van dit verhaal.
Natuurlijk weet je dat het goed komt op het einde.
Maar toch komt die traan te voorschijn.
Super goed gedaan.

Groetjes Sebastiaan

Toeverlaat moet zijn topverhaal

Wat een toeverlaat. Moest er bijna van grienen zo mooi en realistisch!

Weet je wat me zo aantrekt in je verhalen (los van het feit dat ze zo immens mooi geschreven zijn, dat ze mijn verbeelding aanscherpen, dat ze me met momenten retegeil maken)?
Het is de herkenbaarheid.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen countryster, fotograaf, schilder, cameraman, zonnekoning, …
Je personages zijn zoekende. Actief op zoek naar geluk, hoewel het soms passief lijkt. Steeds weer laat je hen op een of andere manier thuiskomen.
Ze geven hoop.

Je slaagt er ook steeds weer in om mezelf (voor de duur van de reeks) verliefd te laten worden op je personages. Omdat ze vanbinnen steeds zulke mooie mensen zijn. Soms met een rugzak, soms met een hoek af, maar steeds met het hart op de juiste plaats.

Ook nu weer. Heerlijk, Zazie!