Dit raakt een gevoelige snaar, een herbeleving van emoties langs mijn kant. Je doet me er aan herinneren dat ontrouw niet zwart-wit is, maar een slappekoord dans tussen hoofd en hart. We kiezen niet altijd om te vallen... Maar ik geloof dat Lies in het verleden heeft bewezen dat ze heeft leren opstaan.
Prachtig werk Brechtje!!
kan me helemaal vinden in de woorden van zij die eerder reageerden, dus dat moet ik niet herhalen. Blijft spannend en blijft boeien. Benieuwd wat het gesprek met die hartsvriendin zal opleveren...
Lies voert een strijd tussen haar losbandige en avontuurlijke verleden en het zekere en misschien wat saaie leventje uit het heden.
Aan de ene kant wil ze niet met haar verleden geconfronteerd worden, maar aan de andere kant heeft ze er ook van genoten. En ze realiseert zich dat bepaalde gevoelens van lust en genot die wellicht vergeten waren, nu weer aan de oppervlakte komen.
Haar oude minnaar zet haar huwelijk onder druk. Word het buigen of barsten…?
Wil Stef Lies echt terug,,, of heeft hij andere bedoelingen…?
Over je verleden hoef je je niet te schamen Lies. Want dat maakt je tot wie je nu bent. Zie dat gewoon onder ogen en accepteer de realiteit. Beter te vroeg dan te laat. En het is ook geen tijd om (zelf)medelijden met je te hebben want het zijn jou keuzes geweest om niet open kaart met je man te spelen. Ook dat is een, wellicht zwakke, karaktertrek van je waar andere mensen nu helaas misbruik van maken, of waar je je onzeker over voelt. Goede vrienden doen dat niet houdt dat in het achterhoofd aub. Ook met die Stef en Marischka.
Het lijkt alsof Lies op een ravijn afstormt terwijl haar stuur en haar remmen onklaar zijn gemaakt. Wanhopig klampt ze zich vast aan elke mogelijke steun.
Is Mariska te vertrouwen? Is Lies eerlijk met zichzelf? Zal ze nog kunnen stoppen voor ze haar ondergang instort?
Of is het nodig opdat ze als een fenix kan verrijzen?
Dit is slechts een handgreep van de vele vragen die nu door mijn hoofd schieten. Wachten duurt lang…
