Mooi verhaal. Wordt steeds boeiender naarmate de delen elkaar opvolgen. En Dotan’s “There will be a way” past perfect!
Complimenten!

“Bdsm en het echte leven, als mensen eens wisten hoe dicht dat bij elkaar lag.”

Dankzij deze reeks besef ik het maar al te goed. Dat is jouw verdienste, Francisca. Al 22 delen lang toon je het ons.

Je trekt de sluier die Julia verbergt voor een groot gedeelte opzij. Een dans om psychische pijn te verwerken, veroorzaakt lichamelijke pijn. Maar we komen wel weer een stap dichter bij het wezen van haar zijn.
Ook Tyler wordt duidelijker. Met mondjesmaat voed je ons met inzicht in de drijfveren van de personages die steeds menselijker worden.

De appelalinea is schitterend. Als een heuse taalvirtuoos creëerde je een woordendans doorheen de danse macabre die door Julia en Tyler wordt geoefend.

Ik kan het enkel blijven herhalen: Wauw!

jaa deze aflevering zat ik lang op te wachten. Ik wilde meer weten over Julia. Langzaam kom ik steeds meer weten over haar. Maar nog steeds weet ik nog niet alles over haar. Dat maakt mij erg nieuwsgierig. Weer uitmuntend deel.

Hoe krijg je het toch verzonnen.
Julia is levensecht omschreven, en ik ben door haar “ behekst” 😉

Ik hoop snel weer het volgende hoofdstuk te kunnen lezen 👍

Het wordt eentonig, het geven van reacties.
Kortom; wederom een top verhaal.
weer genoten
een dikke 10

Weer een super verhaal, hoop dat Rosalie een goede dat had