Beste Keith,
Je blijft me iedere keer verbazen met de richting die het verhaal op gaat soms heb je 2 of 3 afleveringen eerder al iets aangegeven dat dan ineens prominent in het verhaal komt. Voor ons als lezers is het 30 a 45 minuten leesplezier maar voor jou moet het uren werk zijn om het verhaal te schrijven en na te pluizen hoe of wat zoals nu met de delen die in Noorwegen spelen. Ik denk dat we ons dit wel eens mogen realiseren hoeveel tijd r in gaat zitten en dat dit de reden is dat de verhalen elkaar niet meer zo snel opvolgen als in het verleden wel eens het geval was.
Ik blijf met veel plezier dit verhaal herlezen (een goede CD beluister je ten slotte ook niet 1x) ga hopelijk nog lang door met dit mooie verhaal.
Groet Martin
Je hebt me weer flink weten te verrassen met je uitgebreide kennis van de tweede wereldoorlog. Ik verbeeld me er ook het een en ander van te weten (interesse in geschiedenis), maar zo diep gaat mijn kennis niet. Ik vind het wel leuk, dat dit zo af en toe in jouw verhalen naar voren komt. Blijven doen, Keith! Leuk!!!
Ook komt steeds de belangstelling van Kees en Joline voor hun vrienden en familie tot uitdrukking. in dit geval voor Charlotte en Margot. Dat geeft de personages iets echts, iets menselijks. Houden zo.
Leuk ook, dat de eerste reactie op jouw verhaal van een door mij zeer gewaardeerde collega-schrijver van jou kwam. (Maxine)
