Ik ben het helemaal eens met danny (hij en keith zijn toch wel de schrijvers die kwalitatieve verhalen schrijven) ik laat alleen een reactie achter wanneer ik een verhaal echt leuk vind. Ik weet hoeveel werk een verhaal schrijven is en de moeite die er door de schrijver ingestoken wordt, het minste dat ik kan doen is een reactie achter laten. Eerlijk is eerlijk. Beginnen met mini is ff wennen, maar dat is juist de perfecte manier om de botte techneut te beschrijven voordat hij ontdooid was. Ook sommige passages zijn zeer diep en gedetailleerd. En later in de delen ben je blij dat je de exacte achtergrond situatie weet, de puzzelstukjes in elkaar vallen. En wees eerlijk, ik denk dat ik niet de enige ben die voelt alsof hij mee is naar bosnie is geweest.
Zelf hoop ik op nog vele mooie avonturen mee te mogen maken met Joline, Fred, Wilma etc. onder woorden gebracht door Keith.
Helemaal eens met je, Keith. De cijfers interesseert me ook niet zo veel. Ik geef de verhalen eigenlijk geen cijfers.
De reacties zijn echte motivatie voor de schrijvers. Want de lezers nemen de moeite om de reacties neer te zetten voor onze verhalen.
de cijfers geven is zo gedaan. Helaas zijn er mensen die zo leuk vinden om de scores naar beneden te brengen.
Beste mensen.
Het cijfer wat mensen mijn verhalen geven boeit mij niet zo.
Ik schrijf voor mezelf, als hobby, uitlaatklep, give it a name.
Ik ben blij dat er een vaste groep mensen is die mijn schrijfsels kan waarderen.
Ik hoop dat zij een prettige tijd hebben als ik ze meeneem in de wereld van Joline en Kees.
En degenen die het niét op prijs stellen: ook prima. Niet iedereen heeft dezelfde smaak.
Gelukkig maar.
En als ik vroeger met Wiskunde een 7,9 als eindcijfer gehad zou hebben, zou zo trots geweest zijn een paard met zeven staarten.
Helaas was het uiterst mager zesje... 😄
Het valt me op dat het cijfer heel snel daald omdat er een stel asbakken express een laag cijfer geven, nou ik blijf telkens een 10 geven iedere dag kom ik telkens langs en geef dan weer een 10.
Helemaal eens. 253 delen Kees en Joline, hun families, vrienden, toevallige passanten. Het verhaalt neemt ons mee naar het goede in de mens gecombineerd met erotische en sexuele belevenissen die in allerlei categorieën thuis zouden kunnen horen. Maar voor mij gaat het om de verhaallijn dat ze omkijken naar anderen en onrecht bestrijden.
Lijkt mij lastig een recent deel te beoordelen zonder het hele verhaal te kennen.
Maar goed deze lezers kunnen ook gewoon een cijfer geven.
Jammer, jammer. Er zijn duidelijk mensen die de serie niet goed op haar waarde kunnen schatten en dan vinden dat ze een laag cijfer aan “Mini” moeten geven. Ik hoop dat die mensen wat meer gaan kijken naar de rubriek “extreem” (niets mis mee, maar duidelijk anders dan “romantisch”). Ik vind – en hopelijk velen met mij – dat de serie “Mini” nog steeds een heel mooi verhaal is in de trant van GTST: het draait al jaren en trekt nog steeds veel kijkers, of in dit geval lezers.
Ik vind de gang van zaken bij Dames weer een leuk tussendoor verhaal, net als de ontmoeting met John van Andelst. En de erotische scene ter gelegenheid van één jaar verkering is heel mooi. Niet ruig, maar zelfs het slaan is teder. Top Keith…
Keith, het spijt me, maar ik kan gewoon niet langzaam lezen. Het was weer te snel uit. 😥 😥. Ja jij kan er niets aan doen, hoog uit sneller uploaden?? 🤣. Nou het cijfer weet je wel, 10+++++
Ik stond al een paar dagen 'te draaien' kijken bij Romantische verhalen of Keith met MINI 253 op de site zou komen maar helaas niets... en dan in eens op 5 maart 2023 staat 'tie' er!!
Nou wat een verhaal heb er van genoten weer een dikke vette 10 en ik zie al 1461x gelezen een grote schare fans Keith.
