Twijfel, opluchting, ongeloof, angst, een boeketje vol emoties. Maar vooral de connectie. Het gevoel dat het zo hoort. En de dankbaarheid.
Je beschrijft het allemaal alsof het niets is. Maar dat is het niet. Dit is schrijfkunst!
Geweldig mooi geschreven weer door Zazie, vanaf de 1e regel tot het einde heb ik genoten van de opbouw en de opbloeiende liefde tussen de beide hoofdpersonen, ik hoop dat er weer snrl een mooi vervolg komt en ik weer kan gaan genieten van deze mooie reeks. Tot ziens Zazie
