Over ruim vijf minuten arriveer ik in Kopenhagen, de trein rijdt al door een steeds dichter wordende bebouwing van dorpen, voorstadjes en industrieterreinen. Ik heb het prachtig gevonden onderweg, vanaf de grens na Hamburg genoot ik van het golvende Deense landschap, terwijl deze ICE daar bizar hard doorheen zoefde. Vooral sinds de trein over de eilanden Fyn en daarna Sjaeland rijdt met daartussen de bruggen over de kleine en de grote Belt kijk ik mijn ogen uit. Maar nu we Kopenhagen naderen word ik weer hyperzenuwachtig, want al heel gauw ga ik Mette ontmoeten...

De hele week al was ik gespannen. Nadat ik Mette had weten op te sporen en ik haar belde en ze me kon herinneren van daarboven op die ladder in Eindhoven, wilde ze me ook ontmoeten. Waarna ik prompt de hele week van die spookbeelden door mijn hoofd kreeg, dat we niks te bepraten hebben en dat ik na een uur alweer terug kan gaan omdat ik haar totaal tegenval, dus weg met die oersaaie gast.


Het meisje op het bankje

Ik ben nogal dommig vergeten met Mette af te spreken waar we elkaar zullen treffen, ze zou me hier oppikken maar nu ik zie hoe groot dit station is kan dit nog wel lastig worden. Maar zo ongeveer op het moment dat ik de trein verlaat gaat m’n mobieltje af en als ik opneem: ‘hoi Tijn, ik zie je al, ik sta bij de kop van de trein.’ Verrast kijk ik die kant op en daar zie ik haar inderdaad, vanaf een of andere verhoging kijkt ze over de andere reizigers heen en staat ze naar me te zwaaien. Ik voel hoe het bloed me meteen naar mijn hoofd suist terwijl mijn benen wel van pap lijken te worden. Zoals altijd schiet ik weer op slot, kut, wat baal ik dan toch van mezelf, hoe is het mogelijk dat een mens zó fuckin verlegen kan zijn.

Terwijl ik naar Mette loop zakt gelukkig die eerste schok weer wat uit mijn lijf, maar natuurlijk maak ik me dan wel alweer zorgen hoe de ontmoeting zal gaan. Moet ik haar een hand geven? Of kan ik haar al kussen? Het blijkt een bank te zijn waar Mette op staat. het is nog steeds heel warm en net als op die foto heeft ze weer een kort broekje aan met daarboven een opgeknoopt bloesje. Ze is zo ontzettend mooi, holy shit, hoe moet ik dit bijna onaards mooie wezen begroeten. Maar gelukkig lost ‘het wezen’ dat probleem voor me op door heel aards van het bankje af te springen, de laatste meters tussen ons met een sprintje te overbruggen en zich dan tegen me aan te pletten. Ik laat mijn rugzak vallen en sla, een beetje aarzelend, mijn armen om haar heen. Dan is het zo ver, ik heb Mette in mijn armen en ze vindt het leuk me te zien! Voorzichtig streel ik haar over haar schouders en ook over een klein stukje van het blote deel van haar rug, terwijl ik ondertussen totaal niet kan geloven dat dit écht is.

Dan kijkt Mette me met die donkere ogen en een lief lachje om de mond aan, waarna ze me een zoentje geeft, frontaal op mijn lippen. Zo zacht, ze voelt zó zacht. Dan, haar eerste zin: ‘ik zag je bezig op die ladder en ik dacht, mmm, lekker ding, die mag er voor mij wel vanaf komen. Ik keek je nog extra lang aan maar je kwam niet in beweging…’
Natuurlijk weet ik weer niks te zeggen, als enige reactie kan ik haar alleen maar nog strakker tegen me aantrekken en dan mompel ik in haar haar, bijna huilend van verlegenheid maar ook omdat ik het zo fijn vind om dit meisje waar ik zo van gedroomd heb eindelijk tegen me aan te voelen: ‘dat wou ik wel maar ik stond daar maar, gegijzeld door dat fuckin spotlight.’

Ik voel aan de schokjes van haar lijf tegen het mijne hoe Mette als reactie staat te giechelen. Vanwege de warmte ben ik net als Mette niet dik gekleed, ik draag alleen een wijdvallende broek en een dun mouwloos t-shirt, allebei zwart natuurlijk. Door de stof van m’n shirt heen voel ik hoe Mette haar tepels tegen mijn borst prikken en ik kan me bijna niet voorstellen dat dit écht is, dat ik dit meisje nu tegen me aan voel en dat ze dat ook echt wil.
Dan maakt ze zich van me los en vraagt: ‘zullen we de stad een andere keer doen en naar mijn familiehuisje gaan? Het is zeker nog een uurtje met de bus daar naartoe.’ Ik knik, ik vind alles best, als ik maar bij dit meisje kan zijn, ze heeft helemaal heeft betoverd. Bij een kraampje kopen we nog gauw ieder een flesje water en grote wrap met allerlei gezond spul erin. In de bus is het druk maar we vinden gelukkig een bankje waar we naast elkaar kunnen zitten en even later vertrekken we.

De dam barst

Mette schreef me al dat ze in het vroegere zomerhuisje van haar grootouders is getrokken, niet ver van het Louisiana-museum waar ze stageloopt. De bus rijdt vanaf Kopenhagen langs de kust via allerlei dorpjes naar Helsingör en onderweg wijst ze me regelmatig wat aan. Ik heb het idee dat ze dat vooral doet om de stiltes te doorbreken, want ik zit alweer als een angsthaas naast haar, bang om iets te zeggen dat ze niet leuk vindt. Zo gemakkelijk als ik het vond om met haar te chatten, zo moeilijk vind ik het nu, ik weet gewoon niets om over te praten. Hoe dichter we bij het plaatsje komen waar we uit moeten stappen, hoe stiller het wordt en uiteindelijk lopen we allebei zwijgend vanaf de bushalte naar het huisje.

Het blijkt een best wel stoer van dikke balken gebouwd houten huisje te zijn, bijna een blokhut. Het staat op het terrein van de jachthaven bij Nivä Strand. Mette vertelde me al via de app dat haar opa daar heel lang havenmeester was en dat hij een paar jaar voordat hij met pensioen ging dat stukje grond aan de rand van de jachthaven kon kopen, waarna hij het huisje volledig zelf bouwde. Nu opa en oma dood zijn is dit het eigendom van de hele familie Jensen en gebruikt iedereen het zo’n beetje om beurten om regelmatig een tijdje aan zee te kunnen zijn. Daar is het ideaal voor want het ligt beschut tussen de bomen, niemand kan je zien terwijl het strand zo’n beetje doorloopt tot in de woonkamer die ook zand op de vloer heeft, hier vandaan kan je zo de zee in rennen. Mette mag het huisje gebruiken tot ze klaar is met haar stage en over een maand, als ze nog twee weken te gaan heeft, komen ook haar ouders en haar broer.

Het is inmiddels zeven uur in de avond en het is nog steeds warm, nadat ik het binnen heb bekeken vraagt Mette of ik wil zwemmen of liever eerst wat drink. Niet veel later zitten we samen op een bank voor het huisje met een biertje in de hand en zit ik in stilte te genieten van Mette naast me en van het uitzicht voor me. Maar ik voel hoe langer die stilte duurt ook wel aan dat dit zo niet door kan gaan en ja hoor, zo ongeveer tegelijk met dat die gedachte in me opkomt vraagt Mette, op een beetje vinnige toon: ‘hey Tijn, wat is dit nou, die stilte, heb je er spijt van dat je gekomen ben…?’ Precies waar ik bang voor was, ze is me nu al beu. Ik kijk haar aan terwijl mijn ogen volschieten. Er is geen houden aan, als ik zie hoe haar anders zo lieve bruine ogen me geïrriteerd aankijken krijg ik een jank bui zoals ik me niet kan herinneren dat ik die óoit eerder heb gehad.

Mette schrikt er ontzettend van, schuift zich dan lijf aan lijf tegen me aan en legt troostend een arm om mij heen. Als reactie verberg ik met mijn gezicht in haar haren en zo zit ik daar te snotteren. Er lijkt geen einde aan te komen en al die tijd zegt Mette niks, zo meteen zal ik wel te horen krijgen dat ik kan vertrekken. Maar zo gaat het helemaal niet, als ik weer wat rustig wordt en na een hoop poetsen met papieren zakdoekjes mezelf weer wat onder controle heb zegt ze op lieve toon: ‘je hebt het moeilijk hè?’ Als ik knik vraagt ze door: ‘hoe komt dat dan?’

Bijna begin ik opnieuw te snotteren maar het lijkt alsof Mette door die paar simpele zinnetjes in mij een dam heeft opengebroken waarachter misschien wel alle woorden opgestuwd liggen die ik nog nooit heb durven uitspreken. Want ineens lijkt er geen einde aan te komen, aan alles wat ik haar moet vertellen, omdat ik haar niet meteen weer wil verliezen en omdat ze daarvoor moet begrijpen hoe het met me zit. Hoe ik volgens mijn moeder toen ik nog maar twee was toch al mijn vader zo heb gemist toen die van de ene op de andere dag verdween, hoe ze me daarna zowat vertroetelde tot de dood erop volgde, hoe ik in al die jaren steeds mensenschuwer werd, hoe ik me toen als punk-emo ben gaan kleden omdat ik me in die cultuur van donkere kleding en piercings en van zwijgen en van je verstoppen achter boos kijken wel thuis voelde, maar hoe ik nooit echte vrienden heb kunnen maken en zelfs nog nooit ook maar éen meisje in mijn bed wist te krijgen…

Dat laatste is eruit geschoten voordat ik er erg in had, ik schrik ervan en ik merk aan het grijnslachje van Mette dat die laatste opmerking juist wel heel erg duidelijk is binnengekomen. Maar in plaats van me uit te lachen neemt ze mijn gezicht tussen haar handen, geeft ze me een zoentje en zegt ze: ‘ohw, nou Tijn, daar ben ik toevallig heel goed in, dan moeten we daar misschien maar eerst iets aan doen, al het andere komt dan later wel een keer.’ En voor ik het besef springt Mette omhoog, neemt ze mijn hand in de hare en loop ik vervolgens in stille verbijstering achter haar aan het huisje binnen.

Opstandig gedrag

De blokhut heeft twee kamers, een slaapkamer en een woonkamer die tegelijk keuken en tweede slaapkamer is, in een nis staat een tweepersoons uitklap-bed. Ik was ervanuit gegaan dat ik daar zou slapen maar Mette trekt me mee de kamer binnen waar zij slaapt. Opnieuw voel ik me doodverlegen, wat dóe ik hier bij zo’n mooi meisje, ik kan gewoon niet geloven dat ze dit voor me doet. Maar dat is wel zo, ze kleedt zich uit met een gemak alsof ze dat iedere dag voor me doet. Als eerste knoopt ze haar bloesje los en zie ik haar tietjes tevoorschijn komen. In stille aanbidding kijk ik ernaar, die heuveltjes op haar lijf die helemaal niet groot maar toch zo aanwezig zijn. Haar tepels zijn stijf waardoor ook haar hofjes wat worden aangetrokken.

Terwijl ik me nog op haar tietjes richt trekt Mette ondertussen haar korte broek uit, en direct er achteraan ook haar boxertje. En dan staat ze daar, helemaal bloot voor mij, het mooiste meisje ooit dat zich zo maar naakt aan mij toont. Wat is ze mooi! Niet zo heel groot maar alles zo perfect in verhouding bij haar. Best wel lange benen, haar kutje volledig gladgeschoren, een platte buik, de mooiste tietjes ever, haar lieve gezichtje met die bruine ogen en pittige wenkbrauwen erboven, haar mond met de rode lippen…
Als ik maar blijf kijken en kijken en nog eens kijken zegt Mette zachtjes: ‘hey Tijn, laat je nog wat over voor zo meteen? Nu jij!’ Ehm, dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan want ik heb me nog nooit voor een meisje uitgekleed. En ondertussen is ook nog eens mijn lul keihard in mijn broek gaan staan, wat moet ze daar wel niet van denken.

Misschien moet ik toch maar de eerste bus terugnemen, denk ik in een bijna-paniekaanval. ‘Kom Tijn, ik wil jou ook zien’ moedigt Mette me aan, waarmee ze mijn twijfels weet te doorbreken en als eerste trek ik dan mijn shirt uit. Als Mette mijn best wel door het zwemmen gespierde borst ziet zegt ze ‘hmm, nice’. Omdat ze tegelijk nogal naar de staafjes door mijn tepels kijkt weet ik niet waar dit precies over gaat, maar ik beleef het wel als iets positiefs. Nogal dommig heb ik vandaag geen onderbroek aangedaan, wat ik trouwens meestal niet doe, geen idee waarom eigenlijk. Hoewel, ik weet het dus wel, ik voel dan beter de piercing door de voorhuid van mijn lul, zonder boxer wrijft en schuurt die tegen mijn broek wat best wel opwindend is. Maar nu is dat wel een vervelend iets want op hetzelfde moment als ik nu mijn broek uitdoe sta ik dus wel in mijn nakie, met mijn opstandige pik zie ik dat eigenlijk niet zo zitten.

Mette heeft het ondertussen helemaal gehad met mijn getwijfel, ze loopt op me toe, knoopt mijn broekband los, rukt mijn rits omlaag en dan valt mijn wijde broek zo van mijn lijf. Het eerste wat ze natuurlijk in beeld krijgt is mijn stijve met in top dat staafje en dan is het er bij haar ook, die rooie gloed in haar gezicht: ‘whow Tijn, da’s heftig, dat ding daar.’ Dat ding daar? Mijn pik? Dat staafje er doorheen? Ze triggert met ‘dat ding daar’ iets in me, dat het nou wel mooi geweest is dat alles me maar overkomt en dit keer ben ík degene die haar tegen me aantrekt. En het voelt zo fijn, Mettes naakte lijf tegen het mijne, haar zachte tietjes met de harde tepels tegen mijn naakte borst, terwijl mijn pik opstandig staat te doen, ingeklemd tussen onze buiken.

Danish design

Dan trekt Mette me met zich mee het bed op, ik beland boven op haar en als ze dan haar benen spreidt lig ik voor het eerst op een meisje met mijn pik in de aanslag voor haar volledig bereikbare kutje. Ik weet natuurlijk wel precies hoe het allemaal werkt, want daar is internet nou eenmaal voor, maar toch, ik moet echt uitkijken dat ik niet meteen klaarkom. Ik kijk Mette aan en voel dan pas voor het eerst echt hoe verliefd ik op haar ben. Ik geef haar een zoentje en omdat ze dan haar lippen opent en met haar tong de mijne zoekt wordt dat onze eerste echte zoen. Ik kan niet geloven dat ze zomaar met haar tong bij me naar binnen komt, dat ze dat met een verlegen gast zoals ik wil doen. Om beurten zijn we bij elkaar binnen, terwijl onze tongen als jonge opgewonden hondjes met elkaar in de weer zijn en ronddartelen.

Doordat ik op haar lig kan ik nu het initiatief nemen en dat geeft dat mij de kans haar overal te kussen als we met onze tongzoen stoppen. Echt íeder plekje van haar gezicht wil ik met mijn lippen aanraken, haar oogleden, haar zo mooi getekende wenkbrauwen, haar neus, haar oren, haar wangen, haar volle rode lippen, het kuiltje van haar hals. Daarna wil ik zó graag Mette haar borsten voelen en haar tepels proeven. Ik schuif me omlaag over haar lichaam tot ik met mijn mond bij haar tepels kom en neem ze dan een voor een in mijn mond. Mette reageert met zachte kreuntjes en opent haar benen nog verder waarna ze ze vervolgens klem zet met haar dijen tegen mijn heupen, zo het contact tussen onze lichamen nog intenser makend. Ondertussen proef ik van haar tepels en zuig ik eraan, terwijl ik met mijn handen haar borsten bevoel en ontroerd raak door zowel de stevigheid als de zachtheid ervan.

Mijn lul is keihard en dringt nogal aan om nou eindelijk eens een meisje in te gaan, daar is-ie ten slotte voor gemaakt. Maar toch wil ik Mette haar ingang eerst zelf bekijken en dus werk ik me nog verder omlaag over haar lijf. Met mijn gezicht tussen haar benen aangekomen vergaap ik me aan haar kutje, dat nu zonder ook maar een haartje open en bloot voor me ligt. Voorzichtig open ik met mijn vingers van beide handen de lipjes daarvan en daar is het wat ik allemaal zo goed ken van internet, de binnenste kutlipjes, haar gleufje dat als een lonkend gangetje haar lijf in leidt en naar binnen toe roze wordt en het knopje daarboven, haar klitje. Als ik eerst het klitje en dan de lipjes zachtjes aanraak met een wijsvinger, voel ik hoe Mette reageert met een trilling van haar buik, waarna ze instinctief haar benen nog iets verder opent. Als ik nog dichterbij kom om haar te gaan likken ruik ik haar opwindende kruidige luchtje.

Ik heb me nooit van tevoren bedacht dat ik mijn eerste meisje meteen ook zou beffen maar het lijkt nu volkomen logisch dat ik dat doe. Ik breng mijn tong tegen haar gleufje aan, waarna ik er contact mee maak met haar zachte binnenste en met haar klitje. Ik had geen idee dat beffen zó lekker is. Mette heeft een prachtig spleetje en het smaakt ook nog eens heel lekker.
Als ik haar zo een tijdje heb gelikt en voel dat ze haar vagina steeds steviger tegen me aanduwt denk ik dat ik wel in haar kan gaan. Ik ben er behoorlijk zenuwachtig over, want ik ben bang dat mijn lul al heel snel gaat spuiten. Tussen Mette haar benen kruip ik weer omhoog tot ik opnieuw bij haar gezichtje ben en terwijl ik haar aankijk en zie hoe ze me met alle vertrouwen mijn blik beantwoordt, zoek ik met mijn harde lul haar spleetje op.

Als ik het na een beetje zoeken en met hulp van Mette haar ingang heb gevonden duw ik me zachtjes een eerste stukje in haar. We verliezen geen moment ons oogcontact terwijl ik me daarna langzaam dieper in haar schuif en een gevoel onderga dat ik hélemaal niet kan bevatten. Mette binnengaan is zó intens, zó warm, zó nauw, zó onaards fijn. Aan alles kan ik merken dat zij dit vaker heeft gedaan, ze maakt zich helemaal open en stimuleert me om tot het einde door te gaan en mijn pik volledig in haar te steken. Als mijn keiharde lul uiteindelijk tot zowat aan mijn ballen in haar zit voelt het als een paradijsje van warmte en strakke omhulling, alsof hij eindelijk is waar hij thuishoort. Eindelijk ben ik verenigd met een meisje, het voelt bijna alsof ik haar heiligdom ben binnengegaan, een tempeltje dat er is om haar te aanbidden.

Maar Mette ziet dat geloof ik iets anders, er moet geneukt worden. Ze trekt haar benen hoog op, ze maakt het daardoor mogelijk dat ik nog net ietsje dieper in haar kan glijden, waarna ik beetje bij beetje mijn lul op en neer begin te schuiven, ondertussen proberend te voorkomen dat ik meteen al ga spuiten.
Mette reageert met een zacht kreuntje en fluistert ‘mmm, lekker Tijn’, waarna ze met haar bekken tegen mijn lul in begint te bewegen. Ze is zó warm en strak, ik wil het graag heel voorzichtig doen maar omdat ik voel dat mijn zaad op de loer ligt moet ik echt uitkijken, ik wil dat dit toch wel even duurt.

Ik merk aan Mette dat ze het oké vindt, ze laat me ontdekken hoe het is om haar te neuken en als ik voel dat ik me nog wel even kan beheersen kom ik langzaam op gang in een ritme van op en neer in haar, niet te diep, want dan red ik het niet lang. Ze lijkt het fijn te vinden zoals het nu gaat, want ze slaat haar armen om mijn nek en trekt me stevig tegen zich aan terwijl ze zachte kreuntjes laat horen. En dan komt haar aapje uit de mouw: 'ohw, dat heftige staafje van je, schraap het maar lekker overal langs...'
Nou ja, op dat moment vergeet ik alles wat me in mijn leven dwars zat, want ik heb voor het eerst mijn lul in een meisje, ik ben voor het eerst aan het neuken! En dat niet alleen, ik neuk met Mette, mijn meisje!


ThnX voor jullie waardering tot nu toe!
Hopelijk genoot je ook weer van dit deel.
X. Zazie