De meeste auteurs schrijven vanuit de 3e persoon. Dat schept gewoon veel meer mogelijkheden om de gedachten en gevoelens van alle personages te omschrijven.
Schrijven vanuit de rol van het hoofdpersonage kan soms krachtig zijn. Maar het is ook eenzijdig en beperkt.
Het is vaak niet duidelijk wat Elise denkt of wil Of waarom ze iets wil of doet. En dat is jammer. Dus ik begrijp je behoefte om haar personage wat meer naar de voorgrond te brengen.
Wat minder Lucas en wat meer Elise zou het verhaal kunnen versterken. Dan wordt het sowieso minder eenzijdig.

Een wat vreemde interpretatie van een witte kerst, maar verder ligt het uiteraard wel in de lijn van het verhaal dat Lucas haar dit vreemde voorstel doet. Vreemd voor de buitenwereld dan, niet voor hen want dat is een eerder bewandeld pad... al vrees ik wel dat het achteraf niet bepaald goed zal zijn voor hun wederzijds vertrouwen, wat ergens nog altijd een beetje broos is. Arme Abdil... ach, wie weet beleeft die jongen weldra wel dé kerst van zijn leven.

Blijf vooral nog een tijdje schrijven als Lucas, beste Jefferson. Ondanks soms (te) veel controverse rond jouw verhaaldelen, is en blijft dit voor mij een ongelooflijk goed verhaal. Je 'uitschuiver' naar 'Elise en...' heb ik je al lang vergeven. Een leuke opener voor een nieuw verhaal was dat anders zeker wel, maar te verwarrend in de context van dit verhaal. Eerst De Vriendengroep maar eens tot een goed einde brengen, zou ik denken, en wie weet daarna de Goden er toch maar bijhalen. Groetjes, Stanzie

Het blijft intrigerend, maar dat is wat ze is een BBC lover. En Lucas geeft haar een op een presenteerblad. Toch uit dankbaarheid voor zijn Kamila??
Harry