Yes Sabine je hebt gelijk. Maar gelukkig is het de echte wereld niet... Daardoor is het gevoel van eenzaamheid bij mij wel mooi neergezet.. Net als er vast dagelijks wat meer door het personeel vaag het ziekenhuis met hem gaan wordt.. Fysiotherapie of andere zaken.. Vast...
Het is aan de schrijver... Maar deze luistert altijd wel goed weet ik.. Misschien komt het in volgende delen nog..
Wat n mooi verhaal! Ik zit er helemaal in! Wat ik niet begrijp, zijn zijn collega's. Daar hoor je niets over. Dat zijn toch meestal de eersten die naast zijn bed staan! Bijna familie toch? DE mensen die op elkaar moeten kunnen rekenen, toch?
Schrijf aub vlug verder. Please?
