Respect, Jefferson! Wat zet je "die schets in potlood' hier overtuigend neer. Maar al vind ik dit deel meesterlijk geschreven, ergens ben ik toch ook bang dat er op een bepaald moment enige ruis (of nog erger) zal komen op de prachtige relatie die Lucas en Kamila hebben. Eerlijk waar, dat zou ik betreuren... maar met Jefferson weet je nooit wat er staat te gebeuren en dat is anderzijds dan ook weer boeiend... maar toch... dat liever niet.

Eindelijk wat bewegeging in het verhaal, dat was hard nodig. Een andere locatie met andere personen. Terug naar de basis, ook.
Maar wat zou ik het jammer voor het verhaal vinden als Kamila en Lucas wéér apart gaan. Jefferson doet wel heel erg zijn best om de twee uit elkaar te drijven. Ze hebben voor zover ik weet nog nooit iets samen buiten Ameland gedaan.

Een driehoeksrelatie met Kamila en Elise zou mooi zijn. Of uiteindelijk een soort harem voor Lucas, met die andere meiden. Maar ik had eerst Lucas en Kamila wat meer "samen" gegund.