Dank je wel, Xaviera, en jij ook fijne kerstdagen.
Als het goed is komt er met (of vlak voor) Kerst nog een aflevering aan.
Met die moeders moet je nog even geduld hebben, die heb ik niet voor niks de deur uit gewerkt de eerste dagen 🤗
Eerst krijgen we nog een 'passant'...
Maar ik beloof je: met die moeders, en met name Thijs' eigen moeder komt het meer dan goed. Aan hun samenzijn heb ik zelf ook enorm plezier beleefd... 😊

Wat mij betreft komt Leen beter op voor zichzelf. Laat ze Kristof één kans geven te erkennen dat hij haar gewoon onthouden heeft wat ze nodig heeft: liefde. Dat is iets anders dan geen luxe geldzorgen. Als hij niet tot zelfkritiek kan komen, en haar niet vergeven kan dat ze zichzelf in Mexico moest terugvinden, dan is hij haar niet waard.

Kijk aan: je hebt het zo geloofwaardig verteld allemaal, dat ik me werkelijk kwaad maak op die werkverslaafde kluns.

Ongelofelijk, wat een verrukkelijk rotbroertje!!!
En het is echt háár schuld!!
Honderd op de schaal van tien!

Nou, dat mag wel een stormachtig eerste ontmoeting heten.
Mooi hoor!

Teder. Intiem. Top. Tien!

Beste Slaaf Mees,
Natuurlijk wil iedere schrijver graag positieve reacties.
En ja, als een bepaald verhaal niet je ding is, kun je het als lezer ook gewoon negeren.

Maar wie publiceert, moet toch ook kritiek kunnen verdragen. En je gemiddelde cijfer ligt toch echt hoger dan dat 'magere zesje'.. Dus waarom zou je je laten wegjagen?

En misschien kun je er ook iets van leren. Wisselend perspectief is voor sommige lezers verwarrend. Als je toch aan die vorm hecht, krijg je van die verwarden dus geen bijval en soms zure kritiek. Dat zij dan zo.
Maar je kunt ook kleine signalen afgeven die de minder vaardige lezer helpen. Dan verover je je publiek. Je hoeft toch niet in alles een slaaf te zijn? Zet als schrijver gewoon de lezer naar je hand.

Succes!

Weer mooi gedaan. Ook leerzaam voor beginners (en gevorderden).
Je laveert tussen kop en kut. De volgende aflevering mag wat mij betreft wel wat minder 'koppig', maar de schrijver beslist natuurlijk...

Wat ontwikkelt dit verhaal zich prachtig! Allerlei lijntjes openen zich...
Ik voel een grote overeenkomst met mijn hang naar de polyfonie van de barokmuziek:
iedere partij een eigen stem en heel veel samenspel, veel dynamiek: genieten.

😍 👍

Jelle, dank voor je uitvoerige toelichting.
Grappig dat ik die optie niet overwogen heb: een bewuste literaire stijl.
Je lijkt op het eind van je reactie een beetje in de verdediging te schieten, maar ik bedoelde mijn vraag niet als verholen kritiek. Ik probeer wat zicht te krijgen op de Vlaamse bijdragen. Die geven kleur aan deze site. Doe vooral zo door! Zo zeggen jullie dat toch?
Hartelijke groet.