.

Direct na het moment dat ik in het zwembad duik krijg ik Zoë om mijn nek hangen. Het kost me moeite om weer boven te komen, opgelucht neem ik een diepe teug adem en draai me dan naar haar om zodat ik haar aan kan kijken. Ik voel me totaal ontregeld, ik heb geen idee wat ik hier mee aan moet, het verschil is te groot. Niet te geloven hoe afwerend en gesloten ze was en hoe ze bínnen drie dagen veranderde in het blote meisje dat zich nu tegen me aandrukt. Over de hele lengte voel ik haar blote lijf tegen het mijne, ik weet totaal niet wat me overkomt.


Stommeling

‘Wat is dit nou, Zoë?’ vraag ik een tikje scherper dan mijn bedoeling is, maar de fout, de stómme blunder is al gemaakt. Ze krijgt een rood hoofd, maakt zich los van me en zwemt weg, waarna ze baantjes begint te trekken alsof ik er niet meer ben.
Ik kan mezelf wel vervloeken, stommeling die ik ben, ik wou toch juist contact met haar? Ik wist niet dat ik zo’n onbeholpen idioot zou zijn nu het erop aankomt. Ik vraag Zoë als ze langs me op zwemt om even te stoppen, maar ze doet alsof ze niks hoort en zwemt in hoog tempo door. Er zit niet veel anders op dan ook te gaan zwemmen, wat na een tijdje gelukkig weer wat rust in mijn hoofd brengt. Ik bedenk me dat mijn reactie voortkomt uit de onbekendheid, ik wil haar eerst beter leren kennen voordat we verder gaan.

Maar niet lang daarna realiseer ik me dat ik dan niet helemaal eerlijk ben tegenover mezelf. Het is ook angst om verder te gaan, hoe moet ik me gedragen, kan ik wel aan haar verwachtingen voldoen...
Ik heb nooit meegedaan met de snoeverij in de klas over wie het al allemaal gedaan hebben, waardoor ik juist zonder het bewust te willen veel meisjes naar me toe trok, alsof ze zich bij mij veilig konden voelen. Al een tijdje was ik niet meer zo blij met dat imago, want het begon een eerste keer seks behoorlijk in de weg te zitten. Ik troostte me daarom inmiddels met de gedachte dat het er dan maar op de universiteit van moest komen. Maar uitgerekend nu zich misschien die kans voordoet schrik ik terug.

Ik besluit door de zure appel heen te bijten, ik wil erover praten met Zoë, die halsstarrig doorzwemt alsof ze oefent om het kanaal over te steken. Ik houd me in en op het moment dat ze na te hebben gekeerd weer op me toe komt zwemmen duik ik onder. Als ze boven me is kom ik omhoog en dit keer ben ík degene die haar stevig vastpakt. Ze spartelt om los te komen maar ik kan haar gemakkelijk aan en op het moment dat ik haar verzopen snoetje voor het mijne weet te krijgen druk ik een stevige zoen op haar lippen. Dan trek ik haar tegen me aan en zeg ‘sorry Zoë, dat van daarnet was helemaal niet de bedoeling, ik reageerde zo omdat ik schrok. Echt sorry!’

Ze reageert door te gaan huilen, ik voel het aan het schokken van haar lichaam. Ik baal zo ontzettend van mezelf, niet te geloven hoe ik dit verprutst heb, hoe ik haar tegen me in het harnas heb gejaagd. Ondertussen komt er een heel ander gevoel opzetten, dat wordt veroorzaakt doordat ik me bewust word van Zoë’s naakte lijf tegen het mijne. Haar borsten zijn zacht terwijl haar stijve tepels juist in mijn vel prikken. Het is de eerste keer dat ik meisjesborsten voel! Het pusht mijn baalgevoel in no time naar de achtergrond, terwijl mijn lul de regie overneemt en zich begint op te richten. Nu dat weer…

Als haar huilbui tot bedaren komt neem ik Zoë’s gezicht tussen mijn handen en kijk haar aan, in haar betraande ogen. ‘Echt sorry Zoë, ik vind je super en superlief maar dit ging net even iets te snel voor mij, ik ben hier niet zo’n held in.’ Godzijdank breekt er een waterig lachje door en dan beantwoordt ze mijn zoen door er een terug te geven. Ik open mijn mond en zo komen we terecht in onze tweede tongzoen, waar ik al veel meer van geniet. Het gevoel van haar tong die de mijne verkent, die nieuwsgierig mijn mond onderzoekt, mijn tong die dat ook bij haar doet, het is zo lekker en zo close. Dat en onze lijven die helemaal bloot met elkaar verstrengeld zijn maakt dat mijn lul inmiddels als een stijve paal tussen haar benen staat te dringen.

En dan is ze er gelukkig weer bijna, het vrolijke meisje zoals ik haar vandaag leerde kennen, ze maakt zich van me los en met een giecheltje zegt ze ‘ik geloof dat dat daar beneden niet vindt dat dit te snel gaat’, waarna ze van me wegzwemt. Nu is het mijn beurt om een rood hoofd te krijgen, ik ga haar achterna, krijg haar weer te pakken en vraag ‘excuses aanvaard?’ Ze aarzelt kort en knikt dan ‘ja’, waarna ze het zwembad uitklautert en haar handdoek om zich heenslaat. Doordat ze weg wil betwijfel ik of het alweer echt goed zit tussen ons. Er blijft niks anders over dan dat ik er ook uit ga en even later lopen we naast elkaar terug naar het huis, zwijgend, toch weer verlegen met de hele situatie.

Lesje in liefde

Eenmaal weer thuis is het giga-druk, de tweeling heeft een hele zooi vrienden en vriendinnen over de vloer en ik vlucht naar boven, meestal vind ik het wel leuk om gezellig aan te schuiven maar nu kan ik het er echt niet bij hebben. Maar mam zou natuurlijk mam niet zijn als ze me niet had zien verdwijnen en even later is daar haar roffeltje op de deur. ‘Kom maar binnen!’ roep ik.
‘Wat is er aan de hand?’ vraagt ze terwijl ze naast me op bed komt zitten. ‘Ik heb het verprutst’ brom ik en als ze me vragend aankijkt breekt er iets in me, ik kan niet anders dan haar vertellen wat er is gebeurd, hoe ik Zoë van me af heb geduwd. Als mijn ogen waterig worden ziet mam dat en trekt me tegen zich aan, troostend. Ik schaam me kapot, het is alsof ik weer een klein ventje bent dat om het geringste jankt.

‘Geeft niks Joon, we hebben allemaal koudwatervrees gehad hoor. Als jullie echt om elkaar geven komt het wel goed.’ Nou, dat moet ik nog zien. Voor het eerst vraag ik me af hoe mijn ouders bij elkaar kwamen: ‘hoe ging dat dan bij jullie?’ Mijn moeder moet erom glimlachen en antwoordt: ‘nou, zo ongeveer wel hetzelfde, lieve zoon. Ik wilde al snel meer dan alleen maar zoenen maar je vader had het drukker met zijn vrienden dan met mij. Ik heb nogal aan moeten dringen…’
Oké dus, de boom en het appeltje dat niet ver valt…, schrale troost.

‘Werd het nou heel anders tussen jullie toen wij drieën kwamen?’ vraag ik door. Mam denkt even na: ‘…ja. In het begin was het natuurlijk heel druk, zeker toen we na jou twee in plaats van éen baby erbij kregen. Het werd anders tussen ons, als er kinderen komen moet je er zeker in het begin meer op gaan letten om aandacht aan elkaar te blijven geven.’
‘Omdat je dan je liefde moet gaan verdelen over meer mensen?’
Opnieuw lacht mam: ‘dat is een leuke vraag Joon. Nee, ik geloof niet dat het zo werkt. Bij je geboorte krijg je niet een afgemeten hoeveelheid liefde voor anderen mee, hoe meer je ervan nodig hebt hoe meer er ook is. Bovendien zijn er zoveel soorten liefde, die heb je echt allemaal in huis, hoor’

Het wordt even stil en net als mam wil opstaan om weg te gaan moet ik toch nog éen ding weten: ‘mam, als je zou moeten kiezen tussen pap of ons, wat zou je dan kiezen?’ Daar hoeft mam niet lang over na te denken: ‘gelukkig heb ik die keuze nooit hoeven maken en ik hoop dat dat ook nooit nodig is. Want weet je Joon, voor als je ooit aan kindertjes wilt beginnen, ze hebben de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders nodig, daar hebben ze recht op. Toen jullie klein waren had ik absoluut zeker weten voor jullie gekozen. En nu jullie al zo groot zijn is het niet meer aan de orde, binnenkort staan jullie op eigen benen.’

Ja, dat snap ik wel, maar ik vraag me af wie daar mee bezig is als je bezig bent een kind te maken.’
Als mam weggaat zegt ze: ‘we eten een uurtje later, Joon. Papa vliegt vandaag terug vanuit San Francisco en heeft wat vertraging, we wachten op hem. We eten straks pizza, welke wil jij?’
Yés, lekker! ‘De vier kazen, mam. En bedankt dat je even kwam kijken.’
Omdat ze al bij de deur staat geeft ze me een luchtkusje en weg is ze.

Vredesbesprekingen

De volgende dag kijk ik op school mijn ogen uit op Zoë, en ik niet alleen, iedereen vergaapt zich zo’n beetje aan haar. Ze draagt een rokje en met haar haren los en lenzen in ziet ze er zó anders uit dan hoe ze vrijdag van school vertrok. Het maakt me heel gelukkig als ze achter in de klas naast me komt zitten. Meteen buigt ze zich naar me toe en fluistert: ‘hoi Joon. Heb je goed geslapen?’ Een steek onder water, die heb ik wel verdiend. Ook fluisterend antwoord ik ‘om eerlijk te zijn niet. Maar ik weet hoe het komt, ik blijk hetzelfde als mijn vader te zijn.’ Als Zoë me vragend aankijkt zeg ik ‘straks’, want net op dat moment komt mevrouw Rivéra van Frans binnen en als er iemand streng is, dan zij wel.

In de pauze lopen we samen naar buiten en als Zoë vraagt wat ik bedoelde met ‘hetzelfde als mijn vader’ vertel ik haar wat mijn moeder zei over koudwatervrees. En, mezelf moed insprekend: ‘maar ik vind je echt heel leuk, Zoë.’ Ze kijkt even om zich heen, of niemand op ons let en geeft me dan snel een zoentje, waar ze me echt heel gelukkig mee maakt. Waarna ze het boetekleed aantrekt: ‘sorry hoor Jonas, voor dit gedoe. Ik heb er nog veel over nagedacht, ik voelde me ineens zo bevrijd van het verdriet om papa, ik wist even niet goed meer wat ik deed.’

Dit gaat me veel te ver en het kan me nu niks meer schelen of er ook maar iemand op ons let of niet. Ik trek Zoë tegen me aan en zeg: ‘dit mag je nooit meer zeggen. Je bent lief zoals je bent en ík moet juist sorry zeggen.’
‘Oké, we hebben dus een wedstijdje sorry zeggen?’ giechelt Zoë waarna we stilvallen. Maar dit keer is het niet ongemakkelijk, we hebben de vrede getekend en deze stilte is de bevestiging daarvan. Niet veel later zitten we wat te kletsen over onze opdracht. Woensdag hebben we vrij vanwege een studiedag van de docenten en we spreken af om er dan aan verder te werken, zodat we vrijdag in de les van meneer van den Berg serieus wat kunnen vertellen over onze vorderingen.

Uitslaande brand

We hebben die woensdagmorgen om tien uur bij mij thuis afgesproken en omdat het nog steeds iedere dag warmer worden zijn we buiten op het terras onder de parasol gaan zitten.
Zoë ziet er betoverend uit, ze heeft zoals de laatste dagen haar haren los, en draagt een kort rafelig spijkerboekje met daarboven een topje dat een stukje van haar blote buik laat zien. Ze is zo mooi…

Mam en pap zijn allebei werken en gelukkig zijn Merel en Maarten tot laat in de middag op school, zodat we alle rust hebben. We werken hard, we ronden de samenvatting van de lessen af, waarbij we erop letten dat het niet een droge tekst wordt maar dat het allemaal lekker weg leest. Ik breng daarbij in wat mijn moeder vertelde over liefde voor kinderen en Zoë knikt, ze besprak het krijgen van kinderen ook met haar moeder en haar grootouders. Eerst deed haar moeder niet mee aan het gesprek maar na een tijdje, toen oma daar op aandrong, vertelde ze toch ook hoe het voor haar was dat ze kinderen kreeg. En hoe gelukkig ze toen was, samen met Zoë’s vader…

Dit keer zijn er geen tranen bij Zoë, ze ziet er juist blij uit en vertelt dat het iedere dag een beetje beter gaat met haar moeder, dankzij haar oma en opa leeft ze weer wat meer in het nu. Toen ze haar vroeg over hoe het zat met de liefde tussen haar ouders kon haar moeder er iets over zeggen zonder dat ze meteen moest huilen. Ook lukt het haar om alweer wat meer aandacht te geven aan haar en haar zusje. Ik ben blij om dat te horen en ik denk dat dat er ook zeker mee te maken heeft, dat Zoë zich nu weer beter in haar vel voelt zitten. Of misschien is het wel andersom, dat haar moeder zag hoe Zoë veranderde en dat ze daardoor ‘wakker’ werd. Nou ja, doet er niet toe, belangrijkste is dat het bij Zoë thuis weer de goede kant op gaat en het verdriet om haar vader een beetje wordt verwerkt.

We zoeken er nog wat dingen bij op internet en al met al zijn we heel tevreden over wat we als materiaal hebben voor onze tekst. Omdat we willen dat het essay leuk en lekker catchy wordt, schrijven we ieder steeds een onderdeel ervan, dat we dan aan elkaar voorlezen. Vooral het deel over de techniek, de standjes, de Kamasutra en de Tantra laten ondanks de schaduw van de parasol de hitte flink oplaaien.

Op een gegeven moment puft Zoë dat ze het onderhand aflegt van de hitte en bijna in de fik vliegt, waarna ze opmerkt: ‘jammer dat jullie geen zwembad hebben.’ Mijn eerste reactie is mijn schouders op te halen en door te willen werken want het gaat nou net zo lekker, maar ik besef net op tijd dat ik nu niet weer dezelfde domme fout moet maken.
Dus reageer ik: ‘zullen we gaan zwemmen? De Zuiderplas is hier vlakbij, we gaan daar altijd zwemmen.’ Zoë knikt: ‘oké, maar kan je daar ook bloot zijn?’ Ehm nee, dat niet dus, maar als ik vertel dat dat wel kan aan het Engelenmeer wil ze daarnaartoe. Nou ja, prima dan, in een hurry ruimen we onze boel op en zoek ik wat handdoeken en te eten en drinken bij elkaar.

Aards paradijs

Het is zeker tien kilometer naar het meer en ik besluit mam d’r scooter te lenen. Als ik check of de accu geladen is blijkt dat gelukkig zo te zijn en niet veel later zoeven we allebei met een helm op richting de stad. Ik scheur dwars door het centrum en Zoë heeft de grootste lol achterop. Het voelt heerlijk zoals ze zich tegen me heeft aangedrukt, met haar armen strak om me heen, haar buik en borst close tegen mijn rug en haar blote benen waarmee ze stevig mijn dijen omklemt.

Na het centrum sjezen we door West en uiteindelijk komen we aan de andere kant van de snelweg op het fietspad naar het meer. Het is heel groot, het heeft een huge strand voor mensen die gekleed willen zijn en iets verderop is er apart een voor de bloteriken. Zoë is er nog nooit geweest, ze wordt helemaal enthousiast. Ik snap dat wel, het is een mooi groot meer met veel groen eromheen, altijd lekker om hier een middagje te zijn. Alleen ging ik nog nooit aan ‘de blote kant’ liggen, dus dat is wel even wennen.

We zoeken zo ver mogelijk naar achteren een rustig plekje en daar roept Zoë ‘wie er het eerste in is.’ Tegelijk trekt ze haar broekje, topje en ondergoed uit en voor ik het besef rent ze al in haar blootje het water in. In plaats van mezelf ook uit te kleden heb ik me alleen maar staan vergapen aan hoe haar lijf tevoorschijn kwam en hoe ze daarna het water in rende. ‘Kom op slome!’ joelt ze vanuit het water en dan kom ik ook in beweging. Natuurlijk heb ik me daarbij weer op achterstand gezet want Zoë heeft nu een onbekommerd uitzicht op mijn lul, die alweer half stijf voor me uitsteekt.

Ze staat in alle rust te bekijken hoe ik me uitkleed, tot over haar middel in het water, met haar parmantige borsten nog net zichtbaar. Mijn reflex is om hard te gaan rennen, zodat ik zo snel mogelijk met mijn opzichtig heen en neer wiebelende lul in het water ben maar op het laatste moment besluit ik om haar haar lolletje te gunnen en loop geforceerd relaxed op Zoë toe. Ze kijkt zeer geïnteresseerd toe hoe ik haar nader en het water inloop. Het is nog ijskoud maar ik houd me net als zij groot en pas als ik vlak bij haar ben, krijgt ze in de gaten krijgt dat ik haar wil pakken. Ze duikt onder maar ik ben sneller, met een snoeksprong beland ik op haar rug en dit keer ben ík degen die haar kopje onder duwt.

We hebben daarna een eindeloos opwindend watergevecht, we duiken op en over en onder elkaar door en het is bizar wat we daarbij allemaal van elkaar weten aan te raken. Want dat wordt me ondertussen wel duidelijk, dat Zoë graag mijn lijf en vooral mijn lul aaanraakt, die is herhaaldelijk de klos. Zelf doe ik ook mijn best, verschillende keren lukt het me een van haar tietjes aan te raken en zelfs weet ik een keer een hand tussen haar benen om haar kutje te krijgen. Dat is trouwens ook iets wat ik over liefde las, dat vrienden en geliefden elkaar in het begin veel aanraken, om zo de vriendschap of de liefde te bevestigen. Het schijnt dat zelfs koeien vriendschappen sluiten en elkaar dan regelmatig liefdevol een likje geven, bijvoorbeeld als ze naast elkaar liggen te herkauwen. Bizar zo leuk als dat is, en maar goed dus dat koeien steeds vaker vrij mogen rondlopen in hun stal, je zal maar dag-in-dag-uit naast een koe worden vastgebonden die je niet mag!

Opeen gegeven moment gaat ze er ineens vandoor en roept ‘wie het eerste aan de overkant is.’ Oké, dat is dus haar idee van een eerlijk wedstrijdje, roepen dat we er een hebben en dan meteen wegwezen. Ik heb van de week al gezien dat ze goed kan zwemmen, maar ik kan er eerlijk gezegd ook wel wat van. Ze is al een heel eind op weg en dus zet ik mijn geheime wapen in, de borstcrawl en binnen vijf minuten ploeg ik haar voorbij. Ze doet er nog een schepje bovenop maar kan niet tegen me op en uiteindelijk loop ik als eerste aan de overkant het water uit. Dit keer is het míjn beurt om haar uit het water te zien komen en ik kijk mijn ogen uit hoe beetje bij beetje haar lichaam zich onthult.


Naakt zoals ooit Adam en Eva in het Aards paradijs lopen we langzaam, hand in hand, langs de waterkant terug naar onze kleren. We praten niet maar dat is geen probleem, want het is een fijne stilte. We genieten van elkaar en van de beleving van de zonnestralen op onze blote afgekoelde lijven en van de eromheen dwarrelende wind.
Op ons plekje spreiden we de grote handdoeken uit en gaan dan naast elkaar op onze rug liggen, genietend van de warmte van de zon. Maar ik houd dat niet lang vol, alles in me dringt erop aan om Zoë eindelijk eens goed te bekijken. Ik draai me op mijn zij naar haar toe en zie dat ze haar ogen dicht heeft. Met mijn ogen drink ik haar in…

Ze is zo mooi, zo slank, met kleine parmantige tietjes, haar tepels nog steeds stijf, haar platte buik een tikje trillend en bewegend op het ritme van haar ademhaling. Verder naar beneden heeft ze een dun streepje haren laten staan boven de aanzet van haar gleufje, waar ik tijdens ons watergevecht kort mijn hand omheen wist te leggen. En dan haar lange benen, die me daarstraks op de scooter nog stevig omklemden, maar nu zedig naast elkaar liggen. Ik kan bijna niet bevatten dat dit wonderschone meisje na al ons gedoe nu eindelijk vredig naast me ligt…


Sorry lieve lezer dat er nog steeds geen seks is, maar het komt er écht aan 😊
X, Zazie

.