Wauw, wat een verhaal weer Keith.
Genoten van elke letter, elk woord, elke zin.

Het nodige vuurwerk weer met Duyvestein en daar waar het kan, ook de nodige humor,
zelfs met de baas van Rogier.
Ook de erotische noot niet vergeten alwaar de ietwat 'behouden' Kees weer eens tevoorschijn komt.

En tot slot weer een onvervalste cliffhanger richting deel 297,
met het oog op de rechtszaak tegen het clubje uit de Bible Belt...

Een dikke 10 wederom Keith...

Was weer een topper en nu de rechtbank hoop snel op dat vervolg verhaal ?

'Hé, meneer Duyvestein z’n nummer… Ik had wel een vermoeden waar dat over ging.' En ja hoor daar begint het weer die klootviool van Duyvestein die Kees zijn historie niet kent en begin te dreigen!! Maar meerdere malen ondanks Kees hem vraagt 'Google mijn naar maar eens Duyvestein' dat slaat die kloot viool in de wind hij is zo verontwaardigd over zijn 'verlies van een klant' dat hij alle waarschuwingen overslaat, ach wie ze billen brand...

Nou Keith weer heerlijk genoten van een spannend verhaal, de vrienden groep is uit gebreid met 2 extra leden dat 12 tal is nu 14 geworden en dat komt allemaal te slapen bij Kees en Joline pfff wat een drukte!!

Keith hartelijk dank we gaan genieten van ons weekend en jij natuurlijk ook. In ieder geval wachten we weer op MINI 297.

Met vriendelijke groet Ron

weer een schitterend verhaal Keith ga zo door een dikke tien heb je verdient.

Leuk stuk over de thuiskomst van Rob en Tony. Ze pakken meteen de draad weer op van hun gewone plagerige omgang, waar uit steeds weer blijkt dat de mensen van Tony’s dozijn (veertiental) toch heel veel om elkaar geeft. Een beetje menselijkheid, besloten door een staaltje echte erotiek tussen Kees en Joline. Mooi verhaal, Keith!

Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de HERE, uw God, u geven zal.

Dank Keith om mij daar weer even op te wijzen, wat de anderen daar van vinden zal mij een worst zijn.

Tevens dank weer voor een prachtig verhaal, groet Ron

Beste Keith. Ik kijk altijd uit naar deze serie. Zo mooi beeldend geschreven. Maar halverwege dit verhaal haal je hamblokjes uit de vriezer en vervolgens gooi je spek in de pan...tis allebei lekker, daar niet van.

Het is toch wel vreemd dat als je een reactie plaatst dat de reageerders het waarschijnlijk niet naar het zin is dat ze je gelijk negatief stemmen, en dat zegt meer over de reageerders of juist op de mensen die niet reageren maar wel stemmen. En mij zoveel mogelijk 'negatief' afkraken. Maar dat zegt in feite meer over deze reageerders die niet durven te schrijven (lafaards) maar wel een persoon negatief naar beneden halen.

Dus voor deze personen een boodschap schrijf je onvrede neer maar ga een ander niet af kraken door negatief te stemmen. Dus laat zien dat je 'ballen' hebt en reageer net zoals wij het doen!!

Wat een lang verhaal, maar je weet ze kunnen nooit lang genoeg zijn (een mens is nooit tevreden!!!). Maar wel weer een verhaal met voor mij enkele hoogtepunten: het kijken in Arkel naar de vorderingen met het huis. Olaf maakt er wel wat moois van. In eerste instantie voor hemzelf en zijn vrouw, maar natuurlijk ook voor de komende huurders: Lot en Mar. Vanwege alle extra inkomsten uit de schuur krijgen ze het huis ook n og voor een koopje.
Ook heel bijzonder vond ik het verhaal van Gerben, die gehoord van de vrijpartijen in “huize Jonkman”. Na wat nadenken, was hij – en ook Rogier – er blij mee. Heel bescheiden, maar wel indrukwekkend onder woorden gebracht. Top, Keith!!!

weer een schitterend verhaal deel en zo mooi beschreven ook hoe de damers het verteld hebben aan gerben en rogier mijn petje er voor af hoor.
ga zo door snel naar het volgende deel het is weer een dikke tien waard