Mooie aflevering met leuke ontwikkelingen voor Ragnar en Erik. Erik krijgt wat met Frida en Ragnar wordt aan het lijstje van Britta toegevoegd. Niet te vergeten de sociale opstelling van Vincent ten opzichte van Ragnar. De regeling voor een andere boot is buitengewoon coulant, waardoor ook Erik weer zicht heeft op een toekomst.
En als klap op de vuurpijl, Rose, die een kind samen met Vincent wil. Boeiend en meeslepend.

De verhaallijn rond Ragnar werd bruusk onderbroken door een daad van liefde. Benieuwd hoe het verdergaat.
Weer mooi geschreven.

Het blijft een mooie serie, met mensen die het moeilijk hebben (Rose en ook Ragnar) en mensen die er een aparte leefstijl op na houden (Britta) en de vriendinnen Anna en Frida. Het is een boeiend geheel en de erotiek is sterk en goed vertegenwoordigd. Ik hoop meer over Åland te lezen.

Prachtige en geile reeks

Ongegeneerd en vrij zijn de eilandvrouwen in deze reeks. Genot is een basisbehoefte.
Leuke filosofie die heerlijk verteld wordt.

De eenvoud van het ongeremde
Het ontbreken van taboe
De simpele keuze voor het genot

En dat allemaal prachtig verwoord.
Mooi!

Je zou verwachten, dat het leven eenzaam en heel rustig is op zo’n klein eilandje, maar duidelijk is niets minder waar. Vincent heeft het er maar druk mee en zit er zeker niet mee. Het is weer een mooie en boeiende aflevering. Ik zie alweer uit naar het volgende deel.

Enorm bedankt voor jullie reacties. Deze serie is geïnspireerd door de sfeer van de tv serie Dicte aangevuld met info van een vriend die wel eens daar geweest is. Het gaat vooral over de samenleving daar. Soms eenzaam op hun eilandjes en dan weer uitbarstend in gezamenlijke ontmoetingen. Vooral de enorme geemancipeerdheid van de Scandinavische vrouwen is hierbij vaak een leidend gegeven. Maar de romance tussen Rose en Vincent blijft een rode draad. Meer verklap ik niet.

Beste John Muffer, voordat ik deel één kon lezen, had je deel twee al ingestuurd. Vandaar dat ik alleen bij deel twee een reactie geef. Qua sfeer doet het me denken aan “Een meertje in Finland”. (was ook een prachtige serie van jou). Hoewel de setting in wezen diep triest is (Kristina overleden door covid), is de overgang naar een nieuw leven al meteen in volle gang en lieve vrienden als Per en Agneta hebben stiekem een plannetje bedacht om Vincent aan Åland te binden. En Rose werkt daar zo te zien graag aan mee. Ik vind het een mooi verhaal en hoop er nog veel van en over te leven. Bedankt John!

Ik had niet anders verwacht dan dat dit vervolg even mooi en sereen zou zijn als het eerste deel.
Overstemt het nieuwe warme gevoel ook het gemis van de verloren liefde? Loopt alles nu op rolletjes?
Afwachten…

Ik genoot van het lezen.