Tja, Kees hey idee, was wel leuk. Maar de uitwerking, kan beter. Zo iets moet je doen, als je minimaal 14 dagen weg gaat. En het druk op het werk is, dan zijn ze het vergeten als je terug komt. Keith, sterk man, en wat is R zijn moeder dom, nog steeds niet door hebben dat de wereld toch echt, in het verhaal, om Kees & Joline draait. En de dikke 1 0 +++ is er ook weer. 👍 👍

Het wordt bijna eentonig, maarre,

prachtig verhaal weer Keith...

De Boreelsmars, inderdaad stevig stuk muzikaal gezien, qua tekst inderdaad een draak;

in 1986 moeten oefenen op legerplaats Seedorf, voor een of andere viering ter gelegenheid
van een samenwerkingsverband tussen 103 Verkennings Battalion en een Duitse eenheid.

Oefenen ging al stug, de uitvoering op die Duitse legerplaats was bijna lachwekkend, nauwelijks hoorbaar 😑

Mooi opgelost het akkefietje met Zelda overigens...

Rogiers moeder moet nodig ergens opgenomen worden geloof ik...

Die onderlinge plagerijtjes, worden ze daar niet langzaamaan te oud voor overigens...??

Trouwens, over leeftijd gesproken;

het verhaal speelt nu zo'n dikke anderhalf jaar, worden er nooit Verjaardagen gevierd? 😏

Ja één keer een vermelding dat Marion jarig was geweest en diverse merken pindakaas had gekregen,
verder nooit iets van gelezen...
En ik begin Tony en Rob, Chantal en Karel en de Rooie Tweeling een beetje te missen Keith...

Geen kritiek hoor, zou niet durven 😏, gewoon belangstelling...

Gr, Frans

Mooi beschreven verhaal over de bevordering van Greet en ertussen de komst van de brigade generaal met zijn uitnodiging. Maar nog veel roerender is het verhaal van Kees over de jongen die hij neer moest schieten. Het siert hem dat hij daar zo mee zit, maar het legt ook een behoorlijke druk op hem. Benieuwd of hier nog iets mee moet gaan doen?
Prachtig verhaal Keith.
Ik word trouwens helemaal blij van de snelheid van verschijnen van vervolgen en snap ook dat dit weer een keer zal ophouden.

weer wat aan de late kant met een reactie, maar ik wil toch nog even mijn waardering laten blijken voor deze aflevering. In wezen vrij rustig: bezoek van Greet en Anita, een mooie vrijpartij en het bezoek aan de dokter. Rustig, maar wel weer heel mooi beschreven. Ik schakel nu weer snel naar deel 340 (!!!) anders raak ik achter.

Fred pakte demonstratief nog een dikke boterham met worst; ik kon de knoflook ruiken. Gatverdamme…** HEERLIJK**

Ook aan de overkant werd deze lucht niet zo op prijs gesteld; Een paar seconden nadat Fred z’n boterham had weggewerkt ging
‘Suus’ over haar nek. En haar linker buurman
volgde twee seconden later. En geen zakje
bij zich natuurlijk… **NEE DUE TRUT ZOU HET WEL MERKEN**

Nou heerlijk dit ik lag krom van het lachen, even de serie weer opnieuw lezen van ut begin tot de nieuwste input, Keith je bent en blijft een toppertje weer een 10!!

dank voor zo snel weer een nieuw deel en het mag er weer wezen hoor, je hebt steeds weer nieuwe inspiratie om het spannend en leuk te houden.
Ga zo door Keith en wederom om dat het niet meer kan zijn een 10 verdiend.
dank en ga zo door gr.

Heerlijk, steeds nieuwe wendingen in het verhaal. zit een lekker tempo in.

ga lekker zo door. de pijp is m.i. nog lang niet leeg.
groet, Tom 😄

Keith, allereerst mijn respect en bewondering voor dit prachtige gouden deel .
Het cijfer 10 met een gouden opdruk is dan ook dik verdiend. Blijf ons verassen en verblijden met dit prachtige verhaal, dankjewel.
Math

Dat was n mooi lesje ptsd! Durf t eiglk niet te vragen maar doe t toch!: ervaring mee?
Jammergenoeg is dit in vele civiele hoedanigheden ook van toepassing. En overwegend bij t vrouwlijk deel vd bevolking. Ik zou niet kunnen zeggen of je veel waarheden als antwoord zou krijgen. Is toch geen oorlogsgeweld? Of wel?!
Zeker bij de generaties van voor 1970 geborenen! Is 1 vd redenen waarom ik geen bdsm-verhalen wil lezen en altijd hoop op liefdevolle afloop.
Ik snap de safe-words heel erg goed en zeker het belang ervan, maar angst en mistrouwen blijven. Van beide zijden.

Weer een bijzondere episode, mooi dichtbij en heerlijk.