Ben heel benieuwd naar wat er komen gaat.

Geweldig!
Wat een idee... ik hoop dat er een vervolg komt, maar denk het niet
Super ge- en beschreven, de gedachtegang en emoties van de man..

Heel spannend en mooi geschreven! 👍 Ook knap hoe je de denkwijze van de man en vrouw weet te vertalen. Praten, het kan zo simpel zijn maar niet voor iedereen. Dan heeft uiteindelijk de dobbelsteen het laatste woord en daar kunnen ze geen van beide wat van zeggen. 😏

... is éenoog koning!
Fabulas schrijft niet zoveel, maar áls hij schrijft dan heb je ook gelijk wat om over na te denken... Dit lijkt mij -althans voor hem- niet de beoogde verruiming van hun seksleven maar een prachtig verhaal is het zeker wel!

Whow, leuk idee hoor, opwindend!
En erg goed geschreven, sprekende karakters!
Die man, ocherm 🥴👌👌

“Praten met elkaar… duh, dat had ik ook kunnen verzinnen.”
En toch!
Iedereen weet het en toch gebeurt het vaak te weinig.
Een mooier en duidelijker pleidooi voor praten dan dit verhaal kan je niet hebben.

Niet omdat er nu dingen moeten gebeuren die je niet wil. Wel omdat je al veel eerder leuke dingen had kunnen doen.

Fabulas, dank je voor weer een (bitterzoet) verhaalgeschenk van jou. Ze zijn zeldzaam en daarom des te waardevoller.

Normaal ben ik niet zo van de lange verhalen maar dit is zo goed geschreven dat he door blijft lezen. Een erg leuk verhaal dat "geloofwaardig" is. Enige minpuntje, het einde had wat beter gemogen. Of beter gezegt, doorgaan naar een dag laten dat alles besproken is.

Wauw, wat een schitterend verhaal.
Ik ben een type lezer die goed oplet. Vorige jaar had ik jouw verhaal 'een bloemetje plukken' gelezen. Toen ik de inleiding van dit verhaal las, wist ik bijna gelijk wie met de vader seks zou hebben. Zeker toen de bruidsmeisje in de kamer kwam. ze was achttien, en de vader heeft de halfzusje van Louise nooit ontmoet en ze was ook achttien.
toen de naam 'demi' uiteindelijk viel, moest ik glimlachen. Maar wat schrijf je mooi. IK denk dat er geen vervolg komt. Helaas, hihi. Want ik heb hekel aan open einde. Maar aan de andere kant vind ik (als schrijver) toch het passend einde.

Een dikke 10!

Weer een fabelachtig verhaal van een schrijver, aan wie je goede verhalen schrijven wel kunt toevertrouwen. Zijn naam is niet voor niets Fabulas Publicanus.
Ik heb zo'n vermoeden, dat het hierbij blijft, alhoewel ik stiekem toch hoop op een vervolg.

Een roos en een madelief ineen als tatoe een moeder Roos en dochter Madelief 1 en 1 is twee, je kunt niet altijd 6 gooien! Maar 19 jaar geleden wel een prachtige dochter verwekt!

Zeldzame klasse mooi en rustig opgebouwd, verhalen zoals deze verdienen geen cijfer! Dit is uitmuntend.
Op het hoogtepunt stoppen waar eigenlijk een deel mist of een vervolg ontbreekt!

Groetjes Melanie