Wat zijn jullie toch een lieve mensen, voor die moeder en dochter. Hopelijk gaan ze samen een mooie toekomst tegemoet, kijk uit naar het vervolg verhaal. Ook naar die nieuwe korte serie , weer een dikke 10 proficiat. Op naar het sexfeest vervolg

Spannend, kan niet wachten. 👍 👍

Danny, kan ik jou ook uitdagen?? Schrijf hier een vervolg op, wat zo wel in het heden, als in het verleden speelt. Dus Zara en Spartacus en Danny en Zara. En je mag de tijdlijn niet te veel geweld aan doen. Kom op, volgens mij kun je dat. 👍 👍 👍 En dan mag je een ander uitdagen.

Super!

Dank je wel Danny voor dit verrasende epistel. Iets heel anders dan ik normaal van je gewend ben, maar heb er erg van genoten.

Vervolg???

Een uitdaging of niet, je overtreft jezelf weer. Je stapt buiten je comfortzone en creëert een nieuwe wereld. Een wereld die voor ons allemaal ver van ons bed is. (Behalve dan misschien voor Zazie, want die lijkt tijdloos te zijn als ik haar verhalen lees 😉)
Toch dompel je ons onder in een sfeer die past bij het beeld van die tijd. Je laat ons meeleven. Je laat ons meevechten.
En je doet ons snakken naar Zara, naar Zazie, naar die bloedmooie vrouw die je in onze verbeelding tot leven wekt.

Wauw!

WOW wat een topverhaal weer; iets helemaal anders maar ik ben het met Zazie eens, haar uitdaging daar ben je zeer zeker in geslaagd. Heb je een 10 gegeven maar eigenlijk is t verhaal meer dan een 10 waard.

Lieve Danny. Je hebt me verrast met je verhaal ik voel me ontzettend vereerd, dankjewel! Wat heb je me blij gemaakt hiermee. Blij omdat je inging op mijn uitdaging. Blij om hoe je dat gedaan hebt, met hulp van een intrigerend stukje Romeinse geschiedenis. Top!. En Al is het dan geen sprookje volgens jou, het heeft er toch echt veel van weg. Danny durfde toch maar die proefpersoon zijn, en daar komt het in het leven toch echt altijd op neer: buiten je comfort durven treden. Het beloont je niet altijd, maar gelukkig kreeg jouw hoofdpersoon die beloning wel. Het contact met een als ik het zo lees mooie vrouw 😉 maar vooral een intenser contact met zijn eigen ik. Allebei ingrediënten voor een happy end: ‘ en ze leefden nog lang en gelukkig…’. Dankjewel lieve Danny!😘😘. Zazie

Dannyboy, wat kan ik nog aan de vele overige reacties toevoegen, eigenlijk zijn alle loftuitingen op je manier van schrijven al gezegd en ja ik kon het ook niet droog houden en dat zegt enorm veel over jouw schrijfstijl. Je trekt de lezer het verhaal in alsof we er een onderdeel van zijn, de pijn van de personages wordt onze pijn. Gelukkig dat Danny wel een hechte vrienden groep heeft die altijd voor hem en elkaar klaarstaan!! Ik hoop nog lang van je verhalen te mogen genieten.

Groet, Ferdi