Zie mail in je inbox

Zoiets?

De avond valt en ik kijk naar buiten, mijn gordijnen zijn nog half open. Mijn schoonzoon brengt het vuilnis buiten—mijn dochter woont tegenover mij—en ik voel dat bekende kriebeltje in mijn buik. Ach, wat ben je toch een knappe man… Die brede schouders, dat stiekeme glimlachje als onze blikken elkaar even kruisen. Ik ben al 50, maar mijn lichaam bruist als ik naar hem kijk. Misschien heb ik niet meer het strakke lijf van vroeger, maar mijn borsten, groot en zwaar, zitten nog prachtig in hun beha. Mijn billen rond, precies zoals mannen dat graag zien.
Ik strijk een lok uit mijn gezicht, pak een wijntje en doe net alsof alles heel gewoon is. Maar zodra hij het tuinhekje achter zich dicht klikt, kloppen mijn gedachten wild tegen de muren van mijn hoofd. Wat als… wat als ik gewoon mijn grenzen een beetje verleg vanavond? Mijn dochter is met haar werk twee dagen op retraite.
Misschien ben ik ouder, misschien ben ik zijn schoonmoeder, maar ik geloof niet in leeftijd en relaties als een barrière voor verlangen. Hij doet mij weer voelen als een ondeugende meisje, stiekem en hongerig.
Ik trek een strakke jurk aan, net één knoopje te weinig dicht. Mijn borsten duwen zich ertegenaan—ja, ik weet best wat dat met een man doet. Even ruik ik aan mijn parfum en stuur hem een berichtje: Kom je straks een wijntje drinken bij mij? Ik heb zin in gezelligheid…
Het duurt niet lang voor hij aanbelt. Zijn gezicht staat ondeugend, een beetje gespannen. “Bonsoir, Suzanne,” fluistert hij, en ik voel direct dat tintelende spel in de lucht, als elektriciteit die tussen ons zoemt.
“Kom binnen,” zeg ik, zachter dan gewoonlijk. Mijn hand strijkt kort langs zijn arm. Mijn huid gloeit. Hij lacht, kijkt stiekem naar mijn lijf. Ik schenk hem wijn in, maar hij lijkt nauwelijks te proeven, ook hij ruikt zijn kans.
We praten over van alles en nog wat, maar ik voel dat het vanavond ergens over gaat. Over het verlangen. Over stiekem durven toegeven wat hij écht wilt, ook al is hij bang dat het uitkomt.
“Is het raar,” begin ik, terwijl ik hem in de ogen kijk, “dat ik soms fantaseer over… een man als jij?” Mijn stem trilt niet. Hij kijkt terug, met een glimlach. Zijn hand rust plotseling op mijn knie en ik word zowat gek van binnen.
“Zeg eens, Suzanne… fantasieën zijn er toch om ooit eens waar te maken?” Hij drukt zacht zijn hand tegen mijn blote huid, net boven het kousenbandje dat ik speciaal heb aangetrokken. Zijn vingers zijn warm, nieuwsgierig. Ik duw zachtjes m’n knieën iets verder uit elkaar, als een uitnodiging zonder woorden.
Mijn lijf reageert als vanzelf. Ik voel hoe mijn hart bonst, hoe mijn ademhaling sneller gaat. Zijn gezicht komt steeds dichterbij. Ik ruik zijn geur, aards en mannelijk, en kan niet anders dan hem willen proeven.
Een vinger volgt de lijn van mijn kaak, mijn nek. “Je bent prachtig,” fluistert hij. “Zo vrouwelijk, zo verleidend.”
Ik voel me jong, krachtig, begeerd. Mijn hand glijdt naar zijn dij, tastend, stiekem, over zijn broek. Hij buigt zich voorover, zo dichtbij dat onze lippen haast raken. Ik trek hem naar me toe en kus hem, eerst voorzichtig, dan gulzig. Zijn mond is hongerig. Zijn tong zoekt de mijne. Ik voel zijn verlangen, zacht duwen zijn handen mijn jurk wat omhoog.
“Wil je me?” fluister ik, één hand in zijn nek.
“Ik wil je zo ontzettend graag,” zeg hij, stem gespannen van lust.
Mijn borsten tegen zijn borst—zwaar, warm—zijn handen masseren mijn tieten door de stof heen. Hij streelt, knijpt, ik kreun zacht. “Mmm… mijn god, Pieter, je weet precies wat ik nodig heb,” fluister ik.
Hij tilt me op, zet me op het aanrecht. Mijn jurk kruipt verder naar boven, zijn handen ontdekken mijn kut.
We blijven zo, strelen, zoenen, woorden fluisteren tegen elkaars huid. Het is spannend, een verboden spel. Zijn vingers vinden de sluiting van mijn beha, trekken hem los alsof hij al weken heeft geanticipeerd op dit moment. Mijn borsten worden gekust, gestreeld, ik fluister zijn naam, hij ademt tegen mijn huid.
Een climax van aanrakingen en fluisteringen, vingers en lippen die ongeduldig afreizen over mijn lijf. Alles mag, alles kan en alles gebeurt, we neuken zonder gêne, zonder haast, alsof de tijd stiekem door ons wordt uitgeschakeld.
Later liggen we naast elkaar in bed, uitgestrekt, huid op huid. Hij lacht, ik glimlach terug, beiden beseffend dat deze nacht ons voorgoed zal bijblijven. “Je hebt me laten voelen dat ik nog leef,” fluister ik, een tikkeltje brutaal. “En ik hoop dat we dit vaker doen.”
De maan buiten lacht ons toe. De slaapkamer is gevuld met onze warme adem, onze ondeugende gedachten voor morgen. Want één ding weet ik zeker: verlangen kent geen grenzen.